Hoe ExxonMobil Guyana veroverde zonder één schot te lossen
Guyana staat op het punt om de grootste olieproducent van ExxonMobil te worden. Waar de oliereus ophoudt en de regering begint, wordt steeds onduidelijker, toont The Intercept. Tegenstanders kunnen zich wel optrekken aan een recente uitspraak van het Hooggerechtshof. 'Rechter Sandil Kissoon stelde de rechtsstaat boven de belangen van ExxonMobil, en dat is enorm.'
Dit weekend lees je gratis het integrale onderzoek op Apache.
Hollywood heeft een klimaatprobleem
Mother Jones vond een interessante invalshoek om over de klimaatproblematiek te berichten. Uit een nieuwe studie blijkt dat van de 37.453 film- en tv-scripts die tussen 2016 en 2020 werden geproduceerd in slechts ongeveer 3% van de afleveringen verwijzingen zaten naar het klimaat. Hoe minder we klimaatveranderingsonderwerpen op het scherm zien, hoe minder we geneigd zijn om klimaatactie te ondernemen.
Zoals televisie- en filmcriticus Nina Metz onlangs opmerkte: “Onze mediaconsumptie sijpelt ons onderbewustzijn binnen. Het vormt de manier waarop we over de wereld denken en de manier waarop we denken over wat mogelijk is."
‘Moed is besmettelijk’
Vorige week, op 16 juni, stierf Daniel Ellsberg, de analist van het Amerikaanse ministerie van Defensie die in 1971 de Pentagon Papers lekte aan The New York Times en achttien andere kranten. Die documenten, in totaal 7.000 pagina’s, onthulden hoe de Amerikaanse regering van 1945 tot 1968 gelogen had over de betrokkenheid van de VS bij de oorlog in Vietnam.
The Conversation brengt in herinnering hoe een journalist aan Ellsberg vroeg of hij zich zorgen maakte dat hij in de gevangenis zou belanden. Ellsberg antwoordde met zijn eigen vraag: "Zou jij niet naar de gevangenis gaan om deze oorlog te helpen beëindigen?" Het leven en de nalatenschap van Ellsberg herinneren ons eraan dat individuele daden van morele moed afhankelijk zijn van het voorbeeld dat anderen geven en vervolgens zelf het potentieel hebben om meer van dat soort daden te veroorzaken, tot ver in de toekomst. Of zoals Ellsberg vaak zei: "Moed is besmettelijk".
Berlusconi had veel aan links te danken
Silvio Berlusconi krijgt in de Duomo van Milaan een staatsbegrafenis. Rosi Bindi, ooit voorzitter van de parlementaire Anti-Maffia Commissie, vindt het onverantwoord dat die eer te beurt valt aan de notoire belastingontduiker en lid van een samenzweerdersloge (P2), wiens directe omgeving bij de maffia zat. “Hij had niet het minste respect voor de staat”, zegt Bindi over Berlusconi. Als ex-voorzitter van de Partito Democratico en eerder jarenlang lid van de Democrazia Cristiana heeft ze zelf wat boter op het hoofd, want het falen van de ooit prestigieuze Italiaanse linkerzijde maakte het Berlusconi wel veel makkelijker, merkt Freddy De Pauw op bij Uitpers.
Hoe extreemrechts het nieuws breekt
De merkwaardig ‘coming out’ van Conner Rousseau en de stroom aan verdachtmakingen die erop volgde, blijft commentaren uitlokken. Ico Maly kroop in zijn pen voor Sampol: “De mainstream media hebben de geruchten die via extreemrechtse websites de wereld werden ingestuurd, publiek gemaakt. Als gevolg daarvan is niet louter Rousseau's imago – en dus de kern van het politieke project van Vooruit – besmeurd, de mainstream media hebben zo ook de fundamenten van de democratie geraakt.”
Sampol pakt deze maand uit met een special over extreemrechts. Hind Fraihi, onderzoeksjournalist bij Apache, lanceert de term ‘cordon wokinaire’: “Op de rechtse flank van het debat kristalliseren zich allerhande nieuwskanalen rondom de boodschappen van Vlaams Belang en N-VA. Het begin van een virtuele zuil, met 'normies versus wokies' als nieuwe breuklijn.”
'Vernieuwing is altijd maar tijdelijk'
Choreograaf Alain Platel is officieel met pensioen. Hij zwaait af bij Les ballets C de la B., het gezelschap dat hij 35 jaar leidde en dat nu verveld is tot laGeste. Etcetera sprak met hem. “Ik vind het onverdraaglijk moeilijk om te behappen wat er allemaal gebeurt in de wereld. Ik kan daar echt van in paniek raken. Is dat door ouder te worden? Als je jong bent, denk je dat het wel zal verbeteren. Maar met de jaren ga je beseffen dat het niet zo is. Neem mijn geliefde Gent. Jarenlang zie je hier heel veel goede dingen gebeuren, maar ineens voelt het allemaal erg opgekuist en commercieel, met onmogelijke woonprijzen. Vernieuwing is altijd maar tijdelijk.”
