Voorspellen en discrimineren
Van de politie tot de belastingdienst, van nationale overheden tot lokale besturen, in Nederland gebruikt de overheid op grote schaal voorspellende algoritmes. De publieke omroep NOS onderzocht deze systemen die moeten inschatten of kinderen vroegtijdig de school zullen verlaten, of gebruikt worden om fraude op te sporen. Onderzoekers waarschuwen voor het grote risico op discriminatie. Omdat deze systemen historische data analyseren en op basis daarvan de toekomst proberen voorspellen, dreigen ze bepaalde vooroordelen te reproduceren en zelfs te versterken.
Groepen die nu bijvoorbeeld al vaak door de politie worden tegengehouden zullen vaker in politiestatistieken voorkomen. Waardoor ze door het algoritme opnieuw als verdacht worden gelabeld. Onbekende problemen blijven zo onder de radar.
Armoedige excuses voor gebrekkig klimaatbeleid
Klimaatmaatregelen sneuvelen vaak op het argument dat arme mensen er de dupe van zijn. Het is al te vaak een excuus om vervolgens niets te doen, schrijft MO*Magazine. Een excuus dat vaak niets met de realiteit te maken heeft. Bestaande maatregelen creëeren dan weer een mattheuseffect: de sterkste schouders profiteren van premies en kortingen, terwijl de eigenlijke doelgroep ze aan hun neus voorbij ziet gaan. Klimaatbeleid en armoede hoeven nochtans niet lijnrecht tegenover mekaar te staan.
Wil het klimaatbeleid rechtvaardig zijn, dan zal het herverdelend moeten werken. Dan zullen we moeten zorgen dat de rekening voor broodnodige maatregelen eerlijk verdeeld wordt.
Eigen bouwwerf eerst
De betonstop werd dan wel doorgeschoven naar de (onderhandelings)tafel van de volgende Vlaamse Regering, het vooruitzicht dat er vanaf 2040 geen nieuwe open ruimte meer zal mogen aangesneden worden, doet ironisch betonmolens op volle toeren draaien. Elke dag verdwijnt 7 hectare open ruimte onder een verharde laag beton of iets dergelijks. De Standaard schrijft dat de Vlaming zijn ideaalbeeld van vrijstaand huis met tuin voorlopig nog niet graag opgeeft. Het vergunningenbeleid zorgt er bovendien voor dat dat ideaalbeeld niet zomaar verboden of ontmoedigd kan worden.
En dan hebben we het nog niet over het kostenplaatje gehad. Want wie bouwrechten heeft op een stukje grond, zal die niet zomaar willen afgeven.
Af van de privé
Met Margaret Thatcher begon een periode waarin Britse steden en gemeenten een groot deel van hun dienstverlening uitbesteedden aan privé-ondernemingen. Dat ging via openbare aanbestedingen, waarbij de goedkoopste aanbieder het contract wint. Nu, 40 jaar later, komen lokale besturen stilaan terug van die praktijk, zo bericht The Guardian. Tussen 2016 en 2018 kwamen ten minste 220 Britse overheidscontracten weer onder toezicht van lokale besturen. Volgens het rapport dat de Association for Public Service Excellence (APSE) hierover publiceerde, worden de gemeenten er alleen maar beter van.
Ze besparen heel wat centen en wat ze wel uitgeven komt weer in de lokale economie terecht. De dienstverlening gaat erop vooruit, omdat werknemers zich beter voelen nu ze niet langer worden 'geslachtofferd' op het altaar van de laagste bieder.
Nationale begroting op maat van mensen
Wereldwijd groeit de argwaan tegenover het BNP als indicator voor het 'succes' van een land. De Nieuw-Zeelandse premier Jacinda Ardern gaat nog een stapje verder. Haar nationale begroting is niet opgesteld in functie van productiviteit en economische belangen, wel van gemeenschapszin, culturele verbinding en welzijn. Concreet moet elke overheidsuitgave bijdragen aan ten minste een van vijf doelstellingen. The New York Times lijst ze op: verbetering van de geestelijke gezondheid, reduceren van de kinderarmoede, bestrijden van discriminatie tegenover de verschillende Maori en andere bevolkingsgroepen in de Stille Oceaan, digitale geletterdheid en overgang naar een duurzame, lage-uitstooteconomie.
Verder trekt Ardern zo maar even 200 miljoen Nieuw-Zeelandse dollar uit voor slachtoffers van huiselijk en seksueel geweld, een van de meest beschamende problemen van Nieuw-Zeeland, zo luidt het.