Donderdag 15 oktober
Deze ochtend beleef ik mijn eerste EU-coördinatievergadering. De lidstaten van de Europese Unie komen dagelijks een uur samen voor de start van de VN-meetings om hun meningen op elkaar af te stemmen. Deze strategische bijeenkomsten zijn sinds de oprichting van de European External Action Service in het leven geroepen om het Europees buitenlands beleid te stroomlijnen. Nog niet lang geleden leerde ik er over in de schoolboeken, nu beleef ik het.
Enkele uren later start ons evenement rond een thema dat zelfs in de VS niet uit de media en het politiek beleid weg te denken is: de vluchtelingencrisis. Samen met de VN-jongerenvertegenwoordigers van Duitsland, Oostenrijk, Nederland en Bulgarije wilden we de aandacht vestigen op de rol van burgers in vluchtelingenhulp. Met als titel ‘Silent Heroes’ beschouwen ze ons evenement als een eerbetoon aan de duizenden vrijwilligers die zich dagelijks inzetten om vluchtelingen op een zo waardig mogelijke manier op te vangen, vaak daar waar onze overheden tekort schieten. Als voorbereiding bezochten we de voorbije weken verschillende vluchtelingenkampen in onze eigen landen en daarbuiten, om met vrijwilligers in gesprek te gaan over hun drijfveren en hun meningen. De verzamelde data stelden we tentoon in de vorm van een digitale exhibitie. De interesse in het onderwerp is groot en enkele van ons worden door Channel One News geïnterviewd. Ik trek weer mijn sportschoenen aan en ren naar Rockefeller Foundation waar S4YE (Solutions for Youth Employment) een nieuw lanceert rapport over jeugdwerkloosheid. De cijfers en bevindingen zijn gelijkaardig, maar niet dezelfde als die van het ILO-rapport dat de dag voordien verscheen. ILO beschouwt 73 miljoen jongeren als werkzoekend. S4YE hanteert een bredere definitie en verwacht dat de komende tien jaar 650 miljoen jongeren niet in tewerkstelling, onderwijs of training zullen zijn (de zogenaamde NEETs, Not in Employment, Education or Training). Dit zijn de jongeren die snel van de radar verdwijnen en bijgevolg niet verder ondersteund of opgevolgd worden.
‘s Avonds worden we uitgenodigd voor een preview screening van BELIEF, een bijzonder ontroerende documentaire van Oprah Winfrey over de zoektocht van zeven mensen naar zingeving. Oprah bedankte in het bijzonder de VN-jongerenvertegenwoordigers voor hun aanwezigheid, iets wat wij wel wisten te appreciëren. Helaas hebben we geen selfie met één van de machtigste vrouwen ter wereld kunnen bemachtigen.
Vrijdag 16 oktober
De deadline voor de eerste versie van de jeugdresolutie is vandaag. Alle VN-jongerenvertegenwoordigers wachten in spanning af om er een eerste kritische blik op te kunnen werpen. Na de eerste voorlegging van de jeugdresolutie vinden er acht sessies plaats waarin lidstaten paragrafen kunnen toevoegen, schrappen of herformuleren. Tijdens deze onderhandelingen hebben de Noorse en Belgische jongeren een extra krachtige stem omdat zij rechtstreeks in naam van hun lidstaat mogen onderhandelen terwijl de meerderheid van de jongeren hun invloed enkel kunnen laten gelden door input aan hun diplomaten te geven. Het is om deze reden des te frustrerender dat de resolutie zo laat gecirculeerd wordt. De meeste jongerenvertegenwoordigers zijn al vertrokken of staan op het punt om te vertrekken. Niet alleen wij zelf, maar ook de andere jongeren zijn teleurgesteld dat wij enkele dagen later vertrekken en op deze manier een sterke onderhandelingspositie missen. We vragen ons oprecht af wat de legitimiteit van de resolutie is als de belangrijkste stakeholders, de jongeren zelf, niet volwaardig kunnen participeren aan het proces. Het Europees Jeugdforum is ook ter plaatse om de Europese jongeren te ondersteunen en stelt voor om een klachtenbrief op te stellen naar de sponsors van de resolutie. Elke resolutie wordt door één of meerdere lidstaten gesponsord, d.w.z. geschreven, voorgelegd en gefaciliteerd. In het geval van de jeugdresolutie zijn de sponsors Portugal, Moldavië en Senegal.
Ondertussen staat de Permanente Vertegenwoordiging van België bij de VN ons toe om acht collega-jongerenvertegenwoordigers uit te nodigen voor een lunch. De ambassadrice wil graag van ons horen hoe wij de huidige vorm van jeugdparticipatie bij de VN zien en waar er ruimte is voor verbetering. De jongeren zijn onder de indruk van de vriendelijkheid, de openheid en de kritische geest van onze ambassadrice. Wij hebben alvast genoeg om over te praten want de teleurstelling en frustratie over de jeugdresolutie is nog vers.
In de loop van de middag krijgen we een papieren versie van de resolutie te pakken. We nemen foto’s en laten de tekst onder de jongeren digitaal circuleren. We komen meteen samen om te bespreken wat we willen behouden en wat we willen veranderen.
Maandag 19 oktober
De eerste onderhandelingssessie vindt deze ochtend plaats. We kunnen het amper geloven als die na een kwartier al ten einde is. De lidstaten hebben meer tijd nodig voor een eerste lezing. Voor veel diplomaten is dit de eerste keer dat zij de tekst te zien krijgen. Ze moeten de resolutie nog doornemen en in coördinatie met de Ministeries van Buitenlandse Zaken en Jeugd in hun thuisland opmerkingen geven. De jongeren stappen na de meeting meteen af op de sponsors van de tekst om ons ongenoegen te uiten over de timing. De diplomaten reageren begripvol (want dat is hun job) en verontschuldigen zich, maar meer kunnen zij niet doen. Verslagen verlaten we de ruimte en gaan terug naar onze appartementen om in te pakken. Een trieste dag voor jeugdparticipatie bij de VN.
Dinsdag 20 oktober
Het is mijn laatste dag in New York maar ik blijf doorgaan met werken tot het bittere einde. Naar aanleiding van ons evenement over vluchtelingen is UNHCR, het gespecialiseerde agentschap voor vluchtelingenwerk, geïnteresseerd in onze ervaringen met vrijwilligers. Meteen daarna ga ik met de jongerenvertegenwoordigers die er nog zijn aan de slag. Hoe kunnen we vanop afstand nog invloed hebben op de resolutie? We bespreken strategieën en maken afspraken met de jongeren die nog langer in New York blijven. Tijdens de middag worden we uitgenodigd op de Permanente Vertegenwoordiging van Portugal bij de VN om onze input te geven voor de jeugdresolutie. Het is duidelijk dat Portugal hiermee tegemoet wil komen aan het laattijdig circuleren van de tekst. Onze input is echter enkel informeel. Zolang de lidstaten zelf geen concrete aanpassingen voorstellen, kunnen de Portugese diplomaten niets met onze commentaren doen. Hoewel ik het gebaar vanuit een menselijk perspectief apprecieer, besef ik uit diplomatiek perspectief dat dit slechts een formaliteit van beleefdheid is. Ik haast me naar de luchthaven om naar België te vertrekken. Ik besluit dat mijn werk en mijn engagement thuis een stuk belangrijker voor me zijn dan wat ik bij de VN ooit zal bereiken. Ik zal blijven proberen om de resolutie vanop afstand de beïnvloeden via de Belgische Permanente Vertegenwoordiging, die jeugdparticipatie wél hoog in het vaandel draagt. We geven niet op.
