Dat deze demonisering van Bear Grills, en dus van élke blancostemmer, zelfs na de verkiezingen ononderbroken wordt voortgezet, toont juist aan dat hij een zéér gevoelige snaar heeft geraakt... de onbewuste allochtone kiezer.
Een man met een missie
Zelf heeft Bear Grills er nooit een geheim van gemaakt dat hij een zelfverklaarde informatieverplichting te vervullen had om de kiezer, en vooral de jongeren, politiek bewuster te maken. Tot daar bleef hij de knuffelbeer waarvan alle partijen de hoop koesterden om hem in te zetten en meer stemmen binnen te halen, vooral bij zijn allochtone fans.
Zelf onderstreepte Bear Grills dat hij iedereen - zonder onderscheid - politiek bewust wenst te maken, juist omdat er volgens hem veel te veel rookgordijnen worden afgevuurd op de kiezer.
Hoe blijf je binnen de krijtlijnen van de eigen opgelegde informatieverplichting, zonder aan objectiviteit en geloofwaardigheid te moeten inboeten? Het is een zeer moeilijke opdracht, kleur bekennen zou wel eens problematisch kunnen zijn met zo’n divers publiek als fans, maar een volledig stilzwijgen leek met het naderen van de verkiezingen geen optie meer... daar had hij naar eigen zeggen geen zin in.
Een bewuste kiezer heeft geen advies nodig
Zoals op voorhand reeds aangekondigd, heeft Bear een grap uitgehaald in het voordeel van het politiek bewustzijn van Vlaanderen. Het leek wel alsof hij die nog een allerlaatste keer wou testen in de aanloop naar de Moeder aller Verkiezingen. Ondanks dat hij de aanslepende regeringsformaties en de ontspoorde polarisatie betreurt, heeft hij het enorme belang van een bewuste keuze voor een politicus, partij of programma verduidelijkt.
Er is niets mis met de vaststelling dat een goed geïnformeerde kiezer deze keuze beter kan maken dan een minder goed geïnformeerde kiezer. Er is niets mis met de vaststelling dat de geïnformeerde kiezer op een gegeven ogenblik tot een zeer politiek bewuste categorie gaat behoren. Een politiek bewuste kiezer is het ergste dat een politieke klasse vandaag kan overkomen... en hoe!
In the end
Totaal onverwacht uitte Bear Grills zijn intentie om zelf blanco te stemmen. Als motie van wantrouwen, en signaalfunctie naar de politieke wereld, leek dit een goede keuze. Ondanks wat blijkt, is dit vanzelfsprekend geen nieuw fenomeen. Er zijn altijd stemmen geweest die kenbaar hebben gemaakt om blanco te stemmen. En zolang we onderworpen blijven aan de opkomstplicht, en er een blanco-optie is, zullen er altijd stemmen zijn die deze optie overwegen.
Eind maart al had de Juniorredactie van De Andere Mening - in onverdachte tijden - gesuggereerd om de blancostem te gebruiken als een instrument van politiek bewustzijn. Daarbovenop ook als een drukkingsmiddel om de politieke partijen daadwerkelijk aan te zetten tot het overtuigen van de kiezer, dus ook de "natuurlijke" linkse kiezer. Geert Noels heeft onlangs in Reyers Laat aangegeven om blanco te stemmen om uiteenlopende redenen, en zo zijn er nog veel meer redenen te bedenken waarom een blancostem een uitweg kan bieden. Het is opvallend dat bij autochtonen de blancostem wél kan om diverse redenen, maar bij de allochtonen wordt gezien als een vorm van verraad!
Principieel dient men de blancostem te respecteren net als elke andere stem, ongeacht wat de gevolgen daarvan kunnen zijn. Elk effect zijnde mathematisch, zijnde principieel, is uitsluitend toe te rekenen aan de wijze waarop men met de stem omgaat, en welk gevolg dit kan hebben door het toepasselijke systeem van de zetelverdeling. De blancostem op zich is hiervoor niet verantwoordelijk, dus dient men uitsluitend de systemen van de zetelverdeling in vraag te stellen.
Zelfs in de veronderstelling dat een politieke partij, of strekking georiënteerd aan een bepaalde zijde van het politiek spectrum, al dan niet baat heeft bij een blancostem, is het nog steeds niet toegestaan om dit burgerrecht in vraag te stellen. Het is diezelfde politieke strekking die zich moet inzetten in het overtuigen van de bewuste kiezer, en elke blancostemmer is een buit die niet wordt binnengehaald.
Tot slot dienen we de blancostem te bekijken in de context van de hier geldende opkomstplicht. Het is een instrument waarmee de kiezer kan aangeven dat hij geen enkele partij heeft gevonden waarin hij zich herkent. Dat recht heeft iedere burger, Bear Grills daarbij gerekend.
De dag na de verkiezingen heeft Bear Grills in zijn filmpje op gepaste wijze afscheid genomen van de campagne en heeft hij de fans beloofd om wekelijks in te gaan op grappige, absurde en ergerlijke gebeurtenissen in de actualiteit. Hij heeft ons ook laten weten dat hij geen zin meer heeft om zich nog te verdedigen tegen falende partijen aan de meest extreme zijden van het politieke spectrum (PVDA+ en VB), en wij hebben hem beloofd dat we dat met alle plezier voor hem gaan doen. Vindt u het ook niet zeer opvallend dat juist de meest informatieve en neutrale burger aangevallen wordt door extremistische partijen? Het zijn juist deze partijen die het van polarisatie moeten hebben om electoraal te scoren. Het is niet alleen opvallend, het is immoreel... net als de wens van Dyab Abou Jahjah om zeker een Vlaams Belang te behouden dat boven de 15% blijft scoren!
Bear Grills is en blijft een fenomeen dat de jongeren, op zijn eigen ludieke wijze, een politiek bewustzijn heeft bijgebracht. Degenen die nog niet bewust waren heeft hij helemaal meegekregen door de macht van de blancostem uit te leggen: zoals Bear Grills zijn we gedwongen te slaapwandelen naar een stemloket waar we niemand kunnen aanvinken waarmee we akkoord gaan. Maar we gaan toch, en laten weten wat we denken.
We zijn potentiële kiezers die overtuigd kunnen worden... dus begin maar allemaal jullie best te doen voor 2018! Alé binga,
De voltallige Juniorredactie van dE Andere Mening: Khalid El Jafoufi (Jr. Chef Politiek), Younnes Ibrahimi (Jr. Huiscolumnist) en Mohammed M’Baye (Jr. Hoofdredacteur)
