Het Avondland van De Standaard
5 reactiesRSS
1. Robrecht Vanderbeeken 7 maanden geleden
De ‘Grote Ambities’ van dS Avond? Een ‘opinie’ van Joël De Ceulaer die cafépraat tot journalistiek probeert te veredelen. Niet alles zou de schuld van het neoliberalisme, moppert hij. Inderdaad, wie met de fiets valt, doet het wellicht zichzelf aan. En de trivialiteit van deze avondlijke gedachte in deze nieuwe krant-als-hologram is ook op conto van de journalist in kwestie. Als dat de avondeditie wordt, kan VIER binnenkort een docu maken over de ondergang van een radicale krant. Komaan, wat actua achter elkaar, niks diepgang, een weerberichtje erbij en raadseltje als dessert? Denken ze nu echt dat lezers dan niet eerder hun TV zullen opendraaien, zodat ze naar blokken ofzo kunnen kijken?
Beantwoorden
2. Simon Loverix 6 maanden geleden
Wie heeft in godsnaam de tijd om ‘s morgens én ‘s avonds een krant te lezen?
Beantwoorden
3. Marc Ernst 6 maanden geleden
Waar haalt Peter Casteels de wetenschap dat De Standaard verlieslatend is ? En tevens dat de meeste kranten dat eeneens zijn. Bedoelt hij met dat laatste trouwens (enkel) de Belgische kranten ?
Beantwoorden
o Tom Cochez 6 maanden geleden
Marc,
Wat Peter daarover schrijft klopt (toch wat bijna alle Belgische kranten betreft). Probleem is dat kranten geen aparte entiteiten meer zijn en dat de afzonderlijke cijfers niet in de jaarrekening van De Persgroep of Corelio komen. Er zijn dus geen officiële gegevens om het hard te maken, wel indiscreties. Dan houden we overigens nog geen rekening met de jaarlijkse indirecte steun via Bpost van 120 miljoen euro voor de verdeling van kranten.
Beantwoorden
4. Bart Beelaert 6 maanden geleden
De reacties zijn laaiend enthousiast, zegt De Standaard zelf, en vraagt lezers hun mening te geven op Twitter. Dat lijkt mij overigens een belangrijke verandering te zijn: online reacties bij artikels op de vernieuwde website zijn niet meer gewenst. Reageren kan alleen via Twitter (en via ouderwetse lezersbrieven?) Je kunt dat terecht vinden, gezien de bagger die regelmatig onder de artikels werd geventileerd, maar het is op zijn minst erg opmerkelijk.
Beantwoorden
Witte kwaliteitskranten
Witte kwaliteitskranten
1 reactieRSS
1. Eric Van Tichelt 7 maanden geleden
Even naar de oorsprong van dit probleem.
Een en ander is het gevolg van de ongebreidelde “open grenzen politiek” van de huidige en vorige regeringen, waarbij o.m. Antwerpen een “verzamelpot” is geworden van een belangrijke geïmporteerde armoede. Nog steeds komt er jaarlijks in Vlaanderen een bevolking bij ter grootte van een stad als Turnhout. Geen enkel land kan dit aan zonder hierbij zijn maatschappelijke instellingen, waaronder het onderwijs, te ondergraven. Dat dan net bepaalde multikulti-ouders met hun jonge witte kroost hiervan het slachtoffer worden, is meer dan ironisch. Dat andere jonge ouders hierdoor – letterlijk – de stad ontvluchten, op zoek naar goed én kwalitatief onderwijs, is meer dan aan te nemen. Net wat het vorige Antwerpse stadsbestuur o.l.v. grootstedelijk expert Patrick Janssens wou voorkomen.
En beste redacteur Tom, die realiteit ga je met de – door u voorgestelde – verkleuring van de redacties van de zogezegde Vlaamse kwaliteitskranten niet weggommen. Integendeel, het bewust doen ondersneeuwen door links-Vlaanderen van de negatieve zijde van de massa-immigratie, maakt de gevolgen alleen veel erger, zowel voor de autochtone bevolking maar zeker ook voor de arme nieuwkomers.
Beantwoorden
Leest u het Aalsterse bestuursakkoord vooral zelf
Leest u het Aalsterse bestuursakkoord vooral zelf
4 reactiesRSS
1. Filip De Bodt 7 maanden geleden
Beste,
U neemt hier wel zéér loyaal de visie van een schepen over en laat die een aantal dingen vertellen, die U op uw beurt aanvult. Het artikel lijkt mij niet geheel onpartijdig, dus had ik toch graag even gereageerd:
- U concentreert zich nogal op het ontleden van mijn persoon. Voor alle duidelijkheid: Noig VA vergadert elke maand met twintig tot veertig mensen uit vakbonden, verenigingen, linkse én groene partijen, muzikanten enz… Een nog breder clubje toch dan het door Casaer geviseerde Uilekot (dat 300 leden heeft van allerhande gezindheden). U had dat mss. ook kunnen checken in plaats van het zomaar te publiceren.
- U stelt dat drie kranten over de zaak publiceerden zonder het akkoord te zien. In werkelijkheid hebben zij zich iets werklustiger opgesteld dan Uzelf en zijn ze aan huis bij een paar mensen de passages gaan verifiëren. U beperkte zich tot bellen en de vraag stellen of het akkoord kon door gemaild worden. Blijkbaar steekt dat wat achteraf.
- Heel wat mensen zijn allicht wél op de hoogte van het verschil tussen een bestuursakkoord en krachtlijnen. Het akkoord is er één tussen verschillende partijen. De krachtlijnen zijn de basis voor het officieel document dat bij de meerjarenplanning komt te zitten. In elke gemeente zit daar een verschil op. Uiteraard zijn de scherpe zinnen daar uitgehaald, want dit is een openbaar document. Uiteraard staat daar niks in over het sanctioneren van raadsleden, dat is namelijk geen beleidsdomein. Ook hier neemt U gewoon de versie van een schepen over zonder anderen aan het woord te laten. U laat bovendien zelf uitschijnen dat die ‘krachtlijnen’ het vervolg zijn van het bestuursakkoord. Neen, dat is gewoon een andere tekst.
Dit artikel laat uitschijnen dat het de waarheid achter het verhaal bovenspit maar neemt eigenlijk gewoon de versie van de lokale SP.a schepen over. Merkwaardig is dat Burgemeester D’Haese zelf geen enkele moeite doet om ook maar gelijk wat te ontkennen.
Filip
Beantwoorden
2. Sofie Bourgeois 7 maanden geleden
volgens mij doet dit artikel exact wat het moet doen, nl los van de subjectieve media- en twitterhysterie, nuance aanbrengen. Bovenstaande reactie verwijt deze journalist partijdigheid, wat wel erg van de pot gerukt is als je zelf een politieke agenda hebt én vooral als je de voorgaande stukken van PC las. Kritisch voor zowel links als rechts, zeer zeldzaam in het huidige medialandschap
Beantwoorden
3. Steven Vanden Bussche 7 maanden geleden
Filip,
Je gaat voorbij de essentie dat het om een verouderd document gaat. Ik schrijf ook in de lead over de vertaling van het bestuursakkoord in krachtlijnen, wat impliceert dat er een verschil is.
Voor het geval je zou twijfelen, ik ken je niet persoonlijk en heb ook geen probleem met de manier waarop jij je als politicus engageert. Evenmin ken ik Dylan Casaer en heb ik er geen enkel belang bij om hem te citeren.
De waarheid zal zoals steeds ergens in het midden liggen, en ik wilde enkel dat de slinger in de twee richtingen zwaait.
Steven
Beantwoorden
4. Filip De Bodt 7 maanden geleden
Steven,
Dat document is volgens mij evenmin verouderd als gelijk welk bestuursakkoord. Alleen zijn krachtlijnen iets totaal anders. In veel gemeenten heb je bestuursakkoorden tussen partijen en laat men later het achterste van zijn tong niet zien in officiële documenten. Als er een andere versie is van het akkoord zelf tussen de partijen, laat men ze dan publiek maken! Er is zelfs beroep aangetekend door een Aalstenaar bij de Commissie Openbaarheid Bestuur en toen was het antwoord van de stad dat er geen ‘bestuursakkoord’ bestond…
Filip
Beantwoorden
Het geld van televisiekijkend Vlaanderen
Het geld van televisiekijkend Vlaanderen
10 reactiesRSS
1. Robrecht Vanderbeeken 7 maanden geleden
Sterke ontmaskering, proficiat! Dat audiovisuele ‘maanlandschap’ is inzake kwaliteit al langer een feit. Nu het ook voor speculanten een maanlandschap dreigt te worden, is het natuurlijk weer de schuld van de overheid (Lieten is weliswaar ook verantwoordelijk voor ‘armoedebestrijding’…).
CEO’s zouden consequent moeten zijn en de markt laten spelen: er zijn zenders teveel. Ondernemers zijn toch geen jankende watjes? Risico van het vak, of wil VTM binnenkort ook een bailout in het belang van onze ‘cultuur’? Dat Lieten nu nog altijd een derde net wil opstarten (puur ego-vertoon van een minister die ‘iets’ wil nalaten?) lijkt mij gewoon absurd.
Beantwoorden
2. Albert Gysels 7 maanden geleden
Het probleem is dat Vlaanderen te klein is voor zoveel zenders, zie naar de ondergang van Alfacam waar de CEO persé een zender moest bezitten en resultaat… 120 mensen op straat en een stuk top technologie dat 9/10 in buitenlandse handen zal vallen! Voorts kan het voor mij niet dat maatschappijen mij een verplichting gaan opleggen om ongevraagd reclame door mijn strot geduwd te krijgen. Naast al die grafieken zou ik trouwens eens een grafiek willen zien( als zoiets nog te vinden zou zijn) over het aantal videorecorders van toen er nog géén digitale tv was en wij allemaal – bij begin van de reclame- op de toets FF duwden!
Beantwoorden
3. PX VdG 7 maanden geleden
Ik ben benieuwd hoe ze gaan reageren op de komst van internet tv spelers zoals Netflix en Hulu. Het verbaasd mij telkens opnieuw om te zien hoe CEO’s alles doen om het oude businessmodel te in stand te houden. Ze zouden meer geld verdienen indien ze hier slim zouden inspelen op veranderingen.
Beantwoorden
4. Philippe Huybrechts 7 maanden geleden
Het beste voor de consument is dat uitgesteld kijken verboden wordt als het aangeboden wordt door de distributeur (tenzij tegen een vergoeding). Dit zou de balans tussen de twee grote blokken een beetje rechttrekken.
Beantwoorden
o Robrecht Vanderbeeken 7 maanden geleden
Misschien moet je het bovenstaand artikel dan toch nog eens lezen…
Beantwoorden
Philippe Huybrechts 7 maanden geleden
Ik volg de redenering van het artikel helemaal niet en vond het behoorlijk eenzijdig: de hebberige mediagroepen tegenover de consument vriendelijke distributeur.
Maar als je het geld volgt, kantelt het plaatje. Ik betaal voor de content op digitale televisie met geld (40 Euro/maand voor de distributeur) en met mijn koopkracht ( gemonetariseerd via reclame en mijn kijkgedrag). Als je die twee met elkaar vergelijkt, is het duidelijk dat de distributeur met het leeuwendeel gaat lopen.
Waar denk je dat ik als consument het liefste heb dat dat geld naartoe gaat? Naar de distributeur die maar een doorgeefluik is voor de content, of naar de content maker?
Beantwoorden
Robrecht Vanderbeeken 7 maanden geleden
Het punt is dat contentmaker en distributeur in hun geldhonger nu vooral de consument de rekening willen presenteren (uiteraard…). Het artikel geeft aan dat men zich hiertoe beroept op valse argumenten. Als zij de consument niet kunnen verplichten, moet de overheid het doen? Help zeg.
Vrije marktideologen zouden toch progressief moeten zijn en beseffen dat de wereld niet stil staat? Dat is toch ook wat ze de ontslagen arbeiders van Ford e.a. steeds onder de neus schuiven? Job kwijt, pech, wij moeten nu eenmaal concurreren met Bangladesh. De lonen moeten naar beneden, maar de leefomstandigheden willen we er niet bijnemen. Inconsistent, nee hoor.
Wat TV betreft: gisteren vernam ik dat BBC sinds kort zijn archief online aanbiedt voor iets van 5 euro per maand. Als dat klopt, dan is dat dus een mooi voorbeeld met wat je kan doen als je daadwerkelijk goeie content in huis hebt. Draai die TV maar af, en neem een duik in een weldadig archief, bijna zonder reclame.
Philippe Huybrechts 7 maanden geleden
Nee. Het artikel ging specifiek over het feit dat de contentmaker niet moet zeuren en braaf zijn businessmodel moet laten wegvreten door de distributeur. Ik heb nergens iets gezien van rekening presenteren aan de consument.
En wat Bangladesh ermee te maken heeft, geen idee. Niet alles past in een wereldbeeld van kapitaal en proletariaat.
Frank Roels 6 maanden geleden
De VRT en mediagroepen krijgen ook een flink pak van de overheid, belastingen dus. Die komen van alle burgers, èn van de distributeurs. Belgacom stort ook massaal dividenden aan de federale overheid. Zo ziet het kostenplaatje er helemaal anders uit.
5. Robrecht Vanderbeeken 7 maanden geleden
Het bredere plaatje interesseert u niet, u wil alleen denken vanuit het perspectief van het businessmodel van de contentmaker. Prima, maar dan gaat u er ten onrechte vanuit dat hun model een verworven recht is, ongeacht wat er verder in de wereld gebeurt. De klacht van de contentmaker illustreert bovendien vooral dat het hen om winstbejag te doen is. Als ze content willen maken, kan dat nog steeds, zo blijkt uit de grafiekjes hierboven. Eigenlijk zijn ze verontwaardigd omdat ze nu niet meer zo massaal kunnen voordienen als ze hadden gehoopt. Dat wekt vreemd genoeg uw empathie op, Bangladesh niet.
Beantwoorden
Arrestatie met camera
Arrestatie met camera
1 reactieRSS
1. Robrecht Vanderbeeken 7 maanden geleden
En wanneer wordt Verhofstadt opgepakt? Want die staat al een paar weken te roepen dat hij wapens wil verkopen aan Syrië. Ik vind dat best radicaal om niet te zeggen extreem fanatiek.
Belkacem zat overigens al weken thuis met een enkelband en werd opgepakt met de camera erbij. Het is toch overduidelijk dat dit theater dient om in sneltempo de aandacht af te leiden van de offshoreleaks? Je moet de pagina’s (of minuten op TV) eens proberen tellen die nu aan die paar misleide jongeren wordt besteed. Compleet uit proportie. Qua timing was het gewoon wachten op een verhaal waar men ging op springen. Ik hoop dat er binnenkort een digicoder komt waarbij de journaals automatisch doorspoelen naar de reclame. Dat is al een probleem minder.
Beantwoorden
Mediapart schudt Frans medialandschap helemaal door elkaar
Mediapart schudt Frans medialandschap helemaal door elkaar
1 reactieRSS
1. Hendrik Coopman 7 maanden geleden
Laat Apache de gekozen lijn blijven volgen!
Vorig jaar nodigde de Franse filosoof Alain Finkielkraut in zijn wekelijks programma “Répliques” Elisabeth Lévy van het magazine “Causeur” uit en Laurent Joffrin van de “Nouvel Observateur” om Lévy’s boek “La Gauche contre le Réel” te bespreken. (France Culture, 26 mei 2012 )
De ‘linkse’ Joffrin verweet de al even linkse Lévy bijna rechts te zijn, omdat haar kritiek op links rechts in de kaart speelt. Volgens hem is het beter rechts te bestrijden dan de fouten van links, die dus genuanceerd moeten worden.
Onlogisch is dat niet, maar is Joffrins houding niet op hoop gebaseerd? Hij heeft toch geen garanties dat politici uit hun fouten willen leren en meer moeite zullen doen, noch dat de politiek sowieso de problemen zal aankunnen?
Dat bedoelt Lévy met de “realiteit”: dat het gewone volk de politici en de politiek grondig wantrouwt en er dus geen hoop meer in stelt. In die optiek is het belangrijk dat ‘links’ eerst zijn fouten toegeeft om terug aansluiting te vinden bij het volk.
Beantwoorden
Goedkope krantenabonnementen doen weekbladen pijn
Goedkope krantenabonnementen doen weekbladen pijn
9 reactiesRSS
1. Maarten 8 maanden geleden
Drie opmerkingen:
- Als je de globale verkoopcijfers van de tijdschriften (nadruk op globaal) gaat vergelijken met enkel de losse verkoop van de kranten om te insinueren dat hier hetzelfde mechanisme speelt, ga je net iets te kort door de bocht. Zelfs als losse verkoop een deel van de verklaring is, toon je met die gecombineerde grafiek ab-so-luut niets aan inzake een gecombineerde causaliteit. Ten eerste zullen de dalende tijdschriftencijfers te wijten zijn aan verschillende oorzaken, terwijl je met die losse verkoopcijfers aanstuurt op één causaliteit (hetgeen trouwens ook niet zo vanzelfsprekend is). Ten tweede, zelfs als je enkel de losse verkoop van de tijdschriften zou vergelijken met de losse verkoop van de kranten en zelfs als die exact hetzelfde zouden zijn, dan nog kan je niets zeggen over mogelijk gelijkaardige causaliteit. Jullie verwijten de collega’s bij de traditionele nieuwsmerken vaak (en terecht) het onkundig goochelen met cijfers en verklaringen toewijzen aan die cijfers. Maar eigenlijk doen jullie hier exact hetzelfde.
- De rode draad van het artikel is de stellingname van Tony Vervloet, secretaris-generaal van de Vlaamse Federatie voor Persverkopers. Vóór persverkopers. Tja, dan kan ik wel begrijpen waarom die man de nadruk wilt leggen op het verval van krantenwinkeltjes als DE (of zeker erg voorname) reden voor de dalende tijdschriftenverkoop. Het verdwijnen van krantenwinkeltjes kan zeker als een problematiek an sich beschouwd worden, maar in dit verhaal wordt de ene spijtige evolutie aan de andere gekoppeld. En die koppeling wordt enkel en alleen gestaafd door een man die bij die koppeling alle belang heeft en de hierboven besproken grafiek. Neen, van die koppeling ben ik na het lezen van dit artikel echter allerminst overtuigd.
- De kern van het verhaal lijkt te zijn: doordat kranten massaal op abo’s inzetten, verdwijnen de krantenwinkeltjes en dus ook de gelegenheid voor impulsaankopen naar tijdschriften, hetgeen. De gigantische daling zou dus (mede) door het verdwijnen van die impulsaankopen zijn. De ontbrekende schakel die dit verhaal wat harder zou kunnen maken, is de differentiatie tussen losse verkoop en abonnementen bij tijdschriften. Het lijkt me een vanzelfsprekende opdeling voor dit verhaal en ik geloof (of je moet mij corrigeren) dat ook die cijfers door CIM geleverd worden, niet? Waarom zijn jullie dan niet met die cijfers aan de slag gegaan?
Beantwoorden
2. Bruno Koninckx 8 maanden geleden
Misschien al eens aan gedacht dat het net omgekeerd zou kunnen zijn: er zijn steeds minder plekken waar mensen een losse krant of een los tijdschrift kunnen kopen, dus moeten de uitgevers wel op zoek naar andere manieren om hun producten te verkopen? Er zijn niet alleen minder krantenwinkels, en degene die er nog zijn, zien er eerder uit als superettes waar men vanalles verkoopt.
Ook in supermarkten en dergelijke is men er steeds minder happig op om nog tijdschriften en kranten te verkopen, omdat dit te veel ruimte inneemt in verhouding tot wat het opbrengt.
Uit eigen onderzoek naar e-reading zien we gewoon dat ‘mensen’ in het algemeen minder lezen, en zeker minder verschillende titels. De tijd die we hebben om aan ‘mediagebruik’ te besteden, gebruiken we tegenwoordig voor een veel breder pallet aan media (surfen, online video, sociale netwerken, TV, enz) waardoor er minder tijd over blijft voor klassiek mediagebruik. Het is dan niet zo gek dat mensen terugplooien op één merk, dat hen tegelijk een heel breed pallet aan media (online nieuws, papieren en/of digitale krant, weekend- en weekmagazines, mobiele toepassingen, enz) biedt.
Beantwoorden
3. Tom Cochez 8 maanden geleden
Beste Maarten,
Beste Bruno,
Eerst en vooral bedankt voor jullie reacties. Ik zet graag nog enkele puntjes op de i.
In het artikel wordt het sluiten van krantenwinkels uitdrukkelijk als een van de vele elementen van verklaring genoemd. De andere ‘klassieke verklaringen’ worden ook opgesomd. De vraag wordt gesteld of die voldoen. Volgens ons niet en we wijzen op een element dat nooit wordt vernoemd, en dus voor ons voldoende is om er wél aandacht aan te besteden. Het gaat in essentie ook niet om het sluiten van krantenwinkels (cfr. Vervloet), dat is eerder een gevolg van de strategie van krantenboeren om in te zetten op abonnees. Die abonnees gaan namelijk gewoon niet meer naar de krantenwinkel. Ze zouden dat ook niet doen mocht de krantenwinkel er nog wel zijn. Dat daardoor een deel van de impulsaankopen wegvalt, lijkt me geen onlogische deductie.
Wat de cijfertjes betreft. De kranten hebben de voorbije jaren een massale switch van losse verkoop naar abonnementen doorgedrukt. Bij HLN nadert de verhouding vandaag bijna 50-50 (138.000 abonnees en 144.000 losse verkoop). Vijf jaar geleden was dat nog 70-30 (81.000 abonnees en 186.000 losse verkoop). Dat zijn dus elke dag opnieuw 42.000 mensen minder die in de krantenwinkel komen om ‘Het Laatste Nieuws’ te kopen (en dus geen Dag Allemaal meer kunnen meepakken). Volgens ons is dat een mogelijke bijkomende verklaring die op zijn minst in het debat mag worden gegooid, zeker omdat die evolutie zich jaar in jaar uit scherper aftekent. Bij De Morgen is de verhouding vandaag trouwens 70-30 in het voordeel van de abonnementen. Vijf jaar terug was dat nog 55-45.
Humo, maar nog veel meer Dag Allemaal draait veel meer dan kranten op losse verkoop. Ze hebben de evolutie van de kranten om de switch te maken niet gevolg. Hun abonnee-aantal schuift niet spectaculair, zeker niet in verhouding. (Humo schommelt qua abonnees tussen 85.000 en 90.000, maar ziet losse verkoop in die periode van 130.000 naar 90.000 zakken). Bij Dag Allemaal blijft het abonneebestand schommelen rond de 35.000, maar zakt de losse verkoop van 395.000 naar 334.000). Story is gelijkaardig. Anders gezegd: de daling in verkoop is quasi integraal het gevolg van daling in losse verkoop, alleen hebben ze die verloren lezers, in tegenstelling tot kranten geen abonnementen kunnen aanpraten. Knack is een uitzondering op de regel (maar goed 10 procent is losse verkoop). De afkalving van Knack zit bij de abonnees en is (dat zie je voor een stuk in de grafiek) dan ook veel ‘stabieler’, dan die van Dag Allemaal, Humo of Story.
Dat we in de grafiek totale verkoopcijfers van weekbladen met losse verkoop van kranten vergelijken is dus helemaal niet zo vreemd. Misschien hadden we er wel bovenstaande uitleg kunnen bijgeven. Het is, tot slot, ook geen wetenschappelijk traktaat wel een poging tot het aanbrengen van een mogelijke verklaring die nog niet werd gehoord.
Beantwoorden
4. Jan Duchateau 8 maanden geleden
Zoek niet uitsluitend naar een verklaring uit parallel lopende ontwikkelingen. Dikwijls evolueren de dingen langzaam in een bepaalde richting, en is er zomaar ineens een punt waarop de zaken versnellen. Zonder redelijke verklaring voor precies het moment waarop. Ineens besluiten mensen om het over een andere boeg te gooien. Of men heeft ineens genoeg van iets. Er is niet altijd een aanwijsbaar waarom. Intussen is de lange termijn zo duidelijk als wat. Print verliest het van beeldscherm.
Beantwoorden
5. j seels 8 maanden geleden
eerder technische opmerking: de grafiek is slecht leesbaar
- kan de x-as-legende onderaan in plaats van net waar de lijnen staan?
- kan de grafiek iets breder, zodat de maanden en jaren niet over mekaar heen staan en volledig leesbaar zijn?
btw: hoe/waarom is de grafiekperiode bepaald, want in kranten-abo’s maak je een 5-jaar vergelijking, in de tijdschriftengrafiek 3j. Misschien mee opnemen op de grafiek, de kranten-abo’s?
Beantwoorden
o Tom Cochez 8 maanden geleden
Jeroen,
De grafiek is gemaakt met infogr.am, een sjabloon dat niet zo veel speling geeft, vandaar.
Ik hoor of we daar nog wat aan kunnen sleutelen en eventueel de krantenabo’s erbij opnemen.
Meer cijfers en grafieken (die wat verder in de tijd terug gaan) vind je in ons dossier De Krantenzeepbel, en dan vooral via deze link https://www.apache.be/nvdr/2011/09/27/deel-1-de-losse-verkoop-in-vrije-val/
Beantwoorden
6. Wilfried Lagaeysse 7 maanden geleden
Heel veel mensen hebben inmiddels al “ingeleverd” op hun loon, indien ze al niet ontslagen werden.
Dan is dit soort uitgaven, samen met restaurant, museum bezoek, theater, kleding, waarschijnlijk het eerste waarop bespaard wordt. Cultuur is/wordt (terug) duur.
Ten tweede, inhoudelijk stellen die sensatie boekjes niet zoveel voor. X doet het met Y die al dan niet gescheiden is van Z, tientallen bladzijden vol met reclame en tv programma’s waar geen mens nog naar kijkt.
Ze zijn enkel goed voor wat verstrooiing in de wachtkamers van tandartsen, geneesheren en op de bus/tram/trein.
Beantwoorden
7. Dirk Willems 7 maanden geleden
Beste Tom, Bruno,
Het probleem van de dalende leescultuur voor populistische bladen en kranten is zoals hierboven reeds bericht, de tijdinvulling en de uitgebreide waaier van informatieplatformen.
De crisis zorgt uitermate ook voor een bijdrage, maar toch in mindere mate dan de tijdinvulling.
De betalende weekkranten hebben hun tijd gehad en kunnen de snelheid van digitaal, audio visueel nooit meer bijbenen. Mocht je de opsplitsing kunnen maken tussen weekkranten en de zaterdagkrant, dan zal je opmerken dat de daling van de hellingsgraad van de grafiek nog veel sterker is dan hierboven aangegeven. Daartegenover scoren alle weekendkranten, voornamelijk DS en DM opmerkelijk veel beter dan 2 jaar geleden. Die kennen werkelijk een boost ! De bijkomende magazines, kwaliteit van de journalistieke input, artikels is een belangrijk sales aspect. Zelfs de fors verhoogde Vk prijs schrikt de koper niet af. Voor kwaliteit en goede informatie is men nog steeds bereid te betalen.
De omvang van perstaart is nog bijna steeds even groot, doch er zijn veel meer spelers en mogelijkheden in deze taart dan voorheen. Voor de oudgedienden ( print ) is dit een probleem, die bezaten jarenlang 70% van de omvang, en moeten nu de taart delen met veel nieuwe spelers. Dit laat zich niet enkel in de verkoopcijfers opmerken maar ook in de advertentie-inkomsten. Dus moeten ze hun paard inzetten op verschillende van deze kanalen, wat grote uitgevers ook realiseren. ( Sanoma-De persgroep )
Om even het verhaal van verkooppunten te ontzenuwen, het is correct dat het aantal pur sang dagbladhandels is afgenomen, doch is het aantal verkooppunten in de F1 en F 2 kanalen, supermarkten, benzinestations of convenience stores, opmerkelijk gestegen. Uiteraard zal de voorzitter van de Federatie van Dagbladhandels dit niet berichten. Op 15 jaar tijd is 30 % van de omzet van de klassieke dagbladhandel weggesmolten naar de F1 en F2 kanalen.
Komende van een omzetverhouding van 80/20 voor de populaire pers, noteren we nu 15 jaar later een verhouding van 50/50. Op de UK markt zien we een vergelijkbare evolutie. De supermarkten, groot en klein, nemen marktaandeel over van de traditionele dagbladhandel. Met nog een bijkomende uitzondering, daar is het totaal aantal verkooppunten in totaliteit nog gestegen. En ook daar laat de pers dalingen noteren van 10 tem 15 % de laatste 2 jaar !! Het minder aantal verkooppunten is dus niet een juiste waardemeter om de daling van pers te verantwoorden is de conclusie.
De daling van print zet zich ook door in NL en FR. De NL distributeurs Beta Press en Aldi Press hebben respectievelijk een daling in omzet laten noteren van +/- 10 % in 11 en 12 !
In absolute cijfers hebben de populistische bladen het grootste aandeel in deze daling.
Digitalisering, er zal met zekerheid een verschuiving ontstaan naar digitaal, doch niet voor alle persproducten, persproducten met een korte levensduur zoals kranten zijn uitermate geschikt voor digitale communicatie, doch “kwalitatieve” niche- hobby magazines met een lagere verschijningsfrequentie en veel illustraties zullen minder gevoelig zijn voor digitale verkoop.
Btw, het gerenommeerde Internationale blad Newsweek kondigde met veel tromgeroffel eind 2012 de begrafenis aan van de printversie. Ik kan u mededelen dat sinds de 2de week van februari 2013 de printversie terug beschikbaar is !
De digitale verkoopcijfers en inherent hieraan de reclame-inkomsten gaven niet wat het businessmodel uitvlakte. Uit het oog is uit het hart, met digitaal schakel je een belangrijk verkoopgegeven uit, impulsaankoop door gebrek aan visibiliteit ! Gebrek hieraan zal je moeten compenseren door audio visuele investeringen om traffic te genereren. In boeken zien we een gelijkaardige evolutie, geïllustreerde boeken worden bijna niet gedownload, daarentegen zie je we een toename in de leesboeken zonder illustraties.
Het is een moeilijk te beantwoorden vraagstuk, doch ik heb een vermoeden dat volledig digitaal een product lanceren in BE niet doenbaar is daar het bereik en doelgroep te klein is. De kosten om het product kenbaar te maken zijn verschrikkelijk duur en de reclame-inkomsten toh een fractie van de print. In NL is het magazine NU de omgekeerde richting ingeslagen, eerst digitaal en dan naar print, de reden was duidelijk, de redactionele kosten waren hoger dan de een digitale reclame-inkomsten.
Ik denk dat print afschrijven een utopie is en niet opgaat voor alle segmenten van persproducten.
Misschien is er binnen 2 decennia wel voldoende draagvlak…
Beantwoorden
o Tom Cochez 7 maanden geleden
Beste DFCW,
Bedankt voor je reactie. Een ding wel, ter verduidelijking van het argument dat het verdwijnen van dagbladhandelaars aan de basis zou liggen van de dalende verkoop van weekbladen. Die redenering is niet het uitgangspunt, hoogstens een neveneffect. Punt is dat een groot deel van de mensen dat vroeger ‘los’ kocht vandaag een abonnement heeft. Die mensen komen gewoon niet meer langs in krantenwinkels (wel in de supermarkt, dat is waar) en zijn er dus dus minder impulsaankopen. Wat digitaal en niche betreft: die stelling klopt, maar daar staat dan weer tegenover dat voor ‘niche’ gemakkelijker online betaald wordt.
Beantwoorden
De Correspondent wijst de weg
De Correspondent wijst de weg
6 reactiesRSS
1. Diederik Strubbe 8 maanden geleden
Apache werkt volgens een cooperatief model omdat dat volgens jullie de beste garantie biedt op onafhankelijke journalistiek. Op twitter is er nogal wat te doen rond de link tussen de Groene Amsterdammer en De Correspondent, waarbij de Amsterdammer blijkbaar redactionele ondersteuning zou geven aan De Correspondent. Betekent dit dat de Groene Amsterdammer ook een van de aandeelhouders is van De Correspondent? Hoe zit het met de aandeelhoudersstructuur van De Correspondent? Zijn dit grotendeels andere mediabedrijven, en hoe wordt in zo een systeem de onafhankelijkheid van de eigen redactie gegarandeerd? Ik kan me inbeelden dat als je zelf geen reclame inkomsten genereert, dat je dan nog afhankelijkber bent van de aandeelhouders/geldschieters…
Beantwoorden
2. Diederik Strubbe 8 maanden geleden
blijkbaar iets foutgegaan bij mijn vorige commentaar, mijn reactie zou moeten stoppen bij de drie puntjes …, want daarna volgt een herhaling – excuus
Beantwoorden
o Sylvain Malcorps 8 maanden geleden
Dag Diederik,
Heb ik een correct aanpassing van jouw commentaar gedaan? “ [...] mijn reactie zou moeten stoppen bij de drie puntjes…”
Sylvain,
Coordinator ApacheFr.
Beantwoorden
3. Diederik Strubbe 8 maanden geleden
Ja, inderdaad. Bedankt voor de aanpassing!
Beantwoorden
4. Dirk Janssen 8 maanden geleden
De mensen op de site van de Correspondent zijn allemaal notoire opiniekanonnen. Mensen die in de media vooral de ruimte krijgen om hun mening te ventileren. Dat kunnen ze dan ook heel erg goed. Maar daarmee bestaat het risico dat ze vooral heel erg met zichzelf bezig zullen zijn. De Correspondent wil ook dat de schrijver centraal komt te staan. En ik word dan een beetje bang dat er tussen al die aandacht voor de schrijvers zelf, er eigenlijk geen ruimte meer is voor feiten. Ze doen er ook zo lekker denigrerend over, de waan van de dag, de bagger die uit de feeds van de persbureaus komt stromen.
Femke Halsema zal best wel weten hoe een WOB-procedure werkt, maar of ze ook de moeite gaat nemen om er een te beginnen is de vraag. Waarschijnlijk vindt ze haar eigen analyses op basis van “de waan van de dag” stukken interessanter. Luyendijk idem dito.
En waarschijnlijk verwordt de Correspondent tot een gewoon weblog. Sargasso, maar dan van een groep bekende Nederlanders. Leuk en waarschijnlijk rendabel. Je kunt bekende Nederlanders van een duikplank laten springen en van een skischans lanceren, dus waarom zouden ze niet ook een groepsblog kunnen beginnen? Maar met journalistiek heeft het dan natuurlijk niets meer te maken. Ik mag hopen dat hier op Apache onze sterallures nog even kunnen bedwingen en vooral het onderwerp centraal houden.
Beantwoorden
5. Philippe Huybrechts 8 maanden geleden
Apache heeft natuurlijk een aantal hindernissen die de Correspondent niet heeft:
- een kleinere afzetmarkt: 16 miljoen tov 11 miljoen
- een gespleten taalgroep: dat betekent dus dubbele marketing en media kosten
- een vrij nauwe focus: mediakritiek is niet iedereen’s cup of tea
- een internetmarkt die een aantal jaar achter Nederland hinkt.
In die zin zou ik die target van 11000 abonnees voor Apache zeer ambitieus vinden.
Beantwoorden
Bart De Wever moet u bovenal de juiste tandpasta verkopen
Bart De Wever moet u bovenal de juiste tandpasta verkopen
6 reactiesRSS
1. Robrecht Vanderbeeken 8 maanden geleden
Rake analyse, proficiat! Wat de opgehitste sfeer betreft, en de dubieuze rol hierin van redacteurs als Bart Sturtewagen, is het zinvol om ook het interview in diezelfde krant tussen Rik Van Cauwelaert en ombudsman Tom Naegels te lezen.
De ombudsman ligt zijn missie toe: hij maakt zich zorgen over het feit dat links en rechts elkaar continu als fundamentalist verslijten, ten onrechte, want eigenlijk zou de afstand tussen beide niet zo groot zijn (!?). Naegels gaat blijkbaar voor het imago van de wijze Grote Verzoener die zich boven het gewoel zet, conform zijn format als de DS-biechtvader van dienst.
Tom Naegels zijn vroom pleidooi voor gematigdheid en consensus is begrijpelijk maar is tegelijk compleet naast te kwestie omdat het probleem niet ligt in de tegengesteldheid aan meningen – het oneens zijn en verzet zijn essentieel in elk democratisch proces – maar de manier waarop het debat inhoudelijk wordt gevoerd.
Als ombudsman van dienst zou hij dat moeten weten want zijn eigen krant doet niet anders doet dan polemiek en schijndiscussies in gang zetten en dan ook nog eens bedanken voor het eigenlijke debat: heel wat ingezonden kritische stukken of cruciale onderwerpen komen gewoon niet aan bod, cruciale opinies krijgen weinig ruimte en worden door de redactie via andere teksten systematisch geneutraliseerd, etc., zogezegd om de ‘objectiviteit’ te bewaren. Uiteraard.
Tom Naegels gaat trouwens behoorlijk ver in zijn ‘gematigde en verzoenende’ stellingname, en dreigt daarin ook radicaal-dogmatisch te worden: hij spreekt van de ‘omgekeerde totalitaire verleiding’ en de mythe van de ‘zogenaamde dwarskijkers die zichzelf altijd maar wijsmaken dat zij moeten opboksen tegen het eenheidsdenken’. Niet alleen zet hij psychologiserend op deze manier de kritische stem even aan de kant als een pathologisch geval, ook de ‘symptomen’ die hij traceert zijn (ook en misschien vooral?) een (epi)fenomeen van zijn eigen krant.
Eigenlijk zouden opiniemakers een ‘slow media’-manifesto moeten opstellen waarin zij aangeven dat zij niet meer meedoen in die kermis van sensationele berichtgeving waarin N-VA sowieso de mediamagneet van dienst is, waar ‘de anderen’ dan tussendoor op mogen reageren om de bal aan het rollen te houden.
Wie wil er nu nog moeite doen om een stuk voor DS te schrijven als je weet dat Doornaert en andere demagogen toch altijd de megafoon zullen krijgen? En dan maar sakkeren op de verrechtsing en de verzuring van Vlaanderen? Het is tijd dat jongere en andersdenkende intellectuelen opkomen voor ‘onze’ onafhankelijke media en er de voorrang aan geven. Stop de zelfkwelling en laat die reclameblaadjes gewoon rechts liggen.
Beantwoorden
2. William Erven 8 maanden geleden
Vraag 2 tot 4…….Diamondgate.
Beantwoorden
3. Hendrik Coopman 8 maanden geleden
Knap stuk! Volledig akkoord.
Zelfs met de reactie van Vanderbeeken.
Wel wil ik eens doorbomen over zijn associatie van rechts met verzuring, maar doe dat hier niet omdat dat niet terzake doet voor de tekst van Cochez.
Toch een aanzet. Zou verbaal zuur (en vrije meningsuiting) geen remedie tegen verzuring kunnen vormen? Gesteld dat modale mensen met angsten zitten, is het dan niet logisch dat zowel de rechtse als ook (!) de linkse kiezer onder hen hun zuur kwijt moeten kunnen in hun respectieve zuil- en partijlocaties? Is dat niet de Mouffiaanse herwaardering van de ideologie en de irrationele identificatie ermee? Zijn het toenemend aantal zinloze slachtpartijen à la De Gelder geen gevolg van het post-politiek technocratisch en hyperverzoenend consumentisme? Per slot van rekening waren ook de twee tijdgenoten The Joker en Hitler afgewezen artiesten…
Ik geef toe dat ik zelf nog worstel met de idee dat de linkse mens minder zuur zou zijn. Maar misschien is hij daarom ook gevaarlijker? Misschien was dat een van de gevaren waar de held van De Wever, Burke op wees? (Het niet helemaal gevoerde debat tussen De Wever en Vermeersch had daarover moeten gaan.)
In deze media-analyse van Apache zou een beetje zuur, of minstens zoetzuur niet misstaan. Is het geen idee om de telkens bekritiseerde koppen te persifleren? Zoals “De Standaard faket nieuws!”, “Links bestuur Borgerhout wil vrije mening muilkorven” en “De Morgen verdedigt guerrillarecht naast betoogrecht”.
Beantwoorden
4. camiel delclef 8 maanden geleden
De mainstream journalistiek is duidelijk de lakei geworden (nu nog meer dan ooit) van het (nog steeds) overheersende kapitalistische systeem.
Neem nu de berichtgeving over die nieuwe paus in dit ontkerkelijkte landje. Bladzijden en bladzijden werden er aan besteed en miljoenen tv-kijkers volgden de evenementen in Vatikaanstad van begin tot eind. Deze gebeurtenis biedt show en spektakel en dat is waar mensen pap van lusten in deze onzekere tijden. De kritische kanttekeningen bij waar deze paus echt voor staat waren ver te zoeken.
Meer en meer is het leitmotiv om iets te brengen de overweging of iets al dan niet verkoopt of kijkers lokt en dat is nefast voor een democratie.
We leven in een spektakel-democratie.
Beantwoorden
5. Erwin Dewulf 8 maanden geleden
Het is mijns inziens belangrijk te weten in welke context je nieuws consumeert. Nieuws heb je in gradaties. De mainstream journalistiek volgt de waan van het moment; er is geen tijd om te reflecteren; berichtgeving in snelheid. Bij de verkoop van kranten komt marketing te pas zodat de continuïteit van de krant gewaarborgd kan worden (economisch verhaal).
Initiatieven – zoals Apache – zijn belangrijk om het achterliggende verhaal uit te spitten. Zelf heb je niet de tijd of altijd de kennis om het nieuws te onderscheiden.
De spektakel-democratie van vandaag is voor mij niets anders dan de brood en spelen tijdens het Romeinse Rijk. Je dient alles in zijn context te consumeren en niet verwachten dat alles rond u zich aan u aanpast.
Daarom ga ik uit van journalistiek in drie gradaties:
1. pure berichtgeving zonder boe of bah: niks kritisch niks reflectie, consumerend
2. verduidelijking nadien van de voorbije berichtgeving: kritisch, reflecterend; duidend, kaderend, …
3. onderzoeksjournalistiek: de verborgen agenda naar boven halen, …
Beantwoorden
o Robrecht Vanderbeeken 8 maanden geleden
Klopt, maar (1) impliceert dat je gewoon de feiten zo snel mogelijk ‘ongekookt’ doorgeeft. Daar zit het probleem: reguliere media willen zelf debatten maken, willen opinie brengen, selecteren in die feiten, repressieve tolerantie, herhalen die feiten om zo politiek te sturen… eigenlijk zouden de onafhankelijke media de lezer finaal van de grote media kunnen wegkapen als ze een data feed kunnen realiseren. Want waarom volg je nog snel de afhankelijke media, anders dan om de actualiteit te volgen? Een lifestream aan updates op een site als bijv. apache zoals soms onderaan op TV op een nieuwskanaal maakt DS en DM voor een nieuwsconsument overbodig. Vergelijk het met een tijd in het buitenland zitten en de actualiteit volgen via BBC, Huff, e.a. dan wil je gewoon bij blijven.
Beantwoorden
De framing achter een verhaal: de zelfmoord van Dolmatov
De framing achter een verhaal: de zelfmoord van Dolmatov
3 reactiesRSS
1. Wouter Vanhove 8 maanden geleden
Heel interessant… meer van dat! Om op de vragen te antwoorden:
1. Te weinig;
2. Neen (goede journalisten wel);
3. De vraag is niet duidelijk (wat is een insteek? mogelijkheden voor de lezer of voor de journalist?)
Beantwoorden
2. Olaf Koens 8 maanden geleden
Mooi stuk, al gaat je eigen framing iets te ver uit de bocht. Dank voor het – (die overigens verder voortreffelijk werk aflevert) -, ik heb twee weken lang heel hard aan de zaak Dolmatov getrokken, in de kranten, op radio en TV: http://olafkoens.nl/tag/dolmatov/ Twitter werkt op een andere manier, met deze specifieke berichten probeerde ik een discussie los te krijgen, het valt samen met nog eens zo’n 100 berichten over de zaak Dolmatov, allemaal zakelijk of informatiever van aard. Ik zette er specifiek bij ‘ik weet het niet’ en allerlei vraagtekens. Het bijzondere is bovendien dat dat werkt, binnen no time krijg je andere gewezen asielzoekers aan de lijn, mensen die Dolmatov goed kende, etc.
De onderste steen is nog niet boven. We blijven zoeken.
Beantwoorden
3. Dirk Janssen 8 maanden geleden
Ik heb een hele tijd getwijfeld om die tweets van je er op te gooien. Aan de ene kant waren ze heel mooi als suggestieve beweringen. Aan de andere kant doen ze je geen recht als journalist, omdat twitter natuurlijk geen journalistiek medium is. Snap ik, sorry. Maar dit soort tweets gebruik ik natuurlijk in de dagelijkse praktijk om te kijken waar de concurrentie mee bezig is. Daarom heb ik ze toch in het stuk opgenomen. Met disclaimer, dat wel.
Beantwoorden
