Jesse Eisinger keek voor Pro Publica naar een zaak die wordt gevoerd over Stack 2006-1. Een C.D.O. (collateralized debt obligation) van Morgan Stanley waarmee hypotheken werden herverpakt en doorverkocht. Het product maakte deel uit van een grotere deal die met een Chinese bank werd gesloten. Dankzij vrijgekomen mailverkeer lekten de curieuze suggesties uit die medewerkers van Morgan Stanley deden om het product te benoemen. Eisinger maakte er zijn inleiding van:
On March 16, 2007, Morgan Stanley employees working on one of the toxic assets that helped blow up the world economy discussed what to name it. Among the team members' suggestions: Subprime Meltdown, Hitman, Nuclear Holocaust, Mike Tyson's Punchout, and the simple-yet-direct: Shitbag. Ha ha. Those hilarious investment bankers.
Morgan Stanley reageerde in een persmededeling laconiek: “While the e-mail in question contains inappropriate language and reflects a poor attempt at humor, the Morgan Stanley employee who wrote it was responsible for documenting transactions. It was not his job or within his skill set to assess the state of the market or the credit quality of the transaction being discussed.”
Dat klinkt weinig geloofwaardig, aangezien Stack waardeloos eindigde en bekend raakte dat Morgan Stanley zichzelf verzekerde tegen verlies. Uit de documenten die dankzij dit proces naar buiten komen, blijkt dat de bank veel correctere informatie over de deplorabele staat van de Amerikaanse huizenmarkt had dan algemeen wordt aangenomen. Esinnger citeert nogmaals mailverkeer tussen medewerkers van de bank:
The real issue is that the loan requests do not make sense, he wrote. As an example, he cited a borrower that makes $12K a month as an operation manger (sic) of an unknown company — after research on my part I reveal it is a tarot reading house. Compound these issues with the fact that we are seeing what I would call a lot of this type of profile. In another e-mail from March 17, 2006, another Morgan Stanley employee wrote about a deteriorating appraisal quality that is very flagrant.
Deze informatie werd nooit geopenbaard, of aan klanten meegegeven. Twee van de medewerkers die deze mails ontvingen vervoegden niet veel later het in ‘The Big Short’ van Michael Lewis besproken hefboomfonds dat door Howard Hubler voor Morgan Stanley werd opgezet. Dat fonds raakte bekend voor haar gokken tegen de hypotheekmarkt.
Met Stack deden ze evenwel niets, en de bank wil niet gezegd hebben of en wat zij uiteindelijk aan die C.D.O. heeft verdiend. De rechtszaak gaat over de voorkennis van Morgan Stanley. De advocaat die tegen de bank pleit vat de inzet samen. Een geciteerde uitspraak:
While investors and taxpayers all over the world continue to choke on Wall Street’s toxic subprime products, to this day not a single major Wall Street executive has been held accountable for misconduct relating to those products. They are generally untouchable, but we are pleased that the court in this case is ordering Morgan Stanley to turn over damning evidence, so that the jury will get to see what Morgan Stanley really knew about the troubled nature of its supposedly ‘higher-than-AAA’ quality product.
Maar toen de huizenmarkt in 2008 definitief inzakte, was ook Morgan Stanley daar niet helemaal op voorzien:
Unfortunately for Morgan Stanley, it had so many other pieces of C.D.O.'s, so many nuclear warheads, that it couldn't find nearly enough suckers around the world to buy them all. And so when the real collapse came, Morgan Stanley was left with billions of dollars worth of shitbags.
Het artikel Van Eisinger is bij Pro Publica en de New York Times te vinden. (De grey old lady verving het ietwat schunnige woord ‘shitbag’ de eerste keer door ‘a bag of excrement’ en de tweede keer door het soberdere ‘losses’.) De mails met de naamsuggesties staan hier. De analyse van de Financial Times staat achter een betaalmuur.
