Een geleid bezoek aan de Borinage – in vele hoofden de meest troosteloze regio die ons land rijk is – is niet meteen iets waar je de gemiddelde journalist op een doordeweekse ochtend warm voor krijgt. Tenzij de gids in kwestie Elio Di Rupo is natuurlijk. Dat resulteerde dinsdag in een wandeling waarbij Di Rupo samen met een keur aan Vlaamse journalisten en commentaarschrijvers op pad toog.
Foto
Zowel in het Journaal als in Terzake werd ‘s avond uitgebreid stilgestaan bij de opmerkelijke uitnodiging van Di Rupo. Want dat is het minste wat je ervan kan zeggen: zo’n wandeling, ’t is weer eens wat anders dan een gewoon interview of een uitspraak in De Zevende Dag.
Woensdag volgden dan de kranten. In De Standaard stond een aankondiging van de reportage op pagina één. Het Nieuwsblad opende de krant met een grote foto van de wandeling en ook de Concentra-kranten hadden behoorlijk wat aandacht voor het uitstapje met Di Rupo.
In schril contrast daarmee stonden De Morgen en De Tijd. De Morgen bracht binnenin een (heel) kort stukje over de uitstap met Di Rupo. De Tijd wijdde er letterlijk één lijn aan. De Tijd had zelf politiek nieuws op pagina één: Wouter Beke heeft een aantal principeakkoorden op zak. Nieuws dat overigens haaks stond op wat Elio Di Rupo zijn toehoorders onderweg vertelde: de PS kan niet leven met de bestaande plannen van Beke om de regio’s meer fiscale autonomie te geven.
Advertentie
Mokten De Morgen en De Tijd omdat ze niet werden uitgenodigd door Di Rupo (De PS-voorzitter nodigde naast de VRT enkel de Gazet van Antwerpen, Het Belang van Limburg en Het Nieuwsblad uit. Die laatste speelde de reportage ook door aan De Standaard). Oordeelden ze dat een dauwtrip met de PS-voorzitter geen twee pagina’s verdient? Of vonden ze zijn plan wat al te doorzichtig? Als de PS reclame wil, dat ze dan een advertentie koopt! Want dat het om een grote PR-operatie ging, is wel duidelijk. Al helemaal omdat Waals minister-president Rudy Demotte (PS) parallel ergens in Limburg een handvol bedrijfsleiders uitnodigde om duidelijk te maken dat het goed investeren is in Wallonië.
In Gazet van Antwerpen peilde Paul Geudens naar de ware reden van het geleid bezoek. Hij was lang niet de enige Wetstraatwatcher die dat deed. Volgens de commentator van Gazet van Antwerpen wilde Di Rupo Vlaanderen simpelweg duidelijk maken dat er nooit een grote staatshervorming komt wanneer die de heropleving van Wallonië in de kiem smoort en de regio structureel zou verarmen.
Ook in Terzake werd gezocht naar de ware toedracht. De conclusie gaf Lieven Verstraete al in de intro. De geleide wandeling was in feite een boodschap voor Wouter Beke en Bart De Wever: Wallonië mag bij een staatshervorming niet verarmen.
Speculeren
Als de politieke commentatoren het bij het rechte eind hebben, dan had Di Rupo zich de uitnodiging kunnen besparen. Want die conclusie is niets anders dan een van de twaalf uitgangspunten die, intussen alweer meer dan een half jaar geleden, werden neergeschreven bij de onderhandelingen over de financieringswet.
De conclusie oogt dus wat surrealistisch: de keur van de Wetstraatpers hield zich een dag lang bezig met de vraag wat de ware achterliggende bedoeling zou kunnen geweest zijn van de opmerkelijke perstrip die Elio Di Rupo organiseerde. Om vervolgens vast te stellen dat hij iets wilde zeggen dat hij een half jaar eerder al had gezegd.
Elio Di Rupo, die kon na afloop tevreden terug naar huis. Of hij de meegereisde commentatoren en via hen hun lezers heeft weten te overtuigen valt te betwijfelen. Maar de gevraagde persaandacht, die heeft hij zeker en vast gekregen.
