Met Thea van De Helpdesk. Wat kan ik voor u betekenen?
- Dag Thea. Met Theo.
Dag Theo. Zit u met een ei?
- Een ei? Ik ben toch geen kip? Ik ben een haan. Wat zeg ik, Thea, als de wereld een kippenhok is dan sta ik op de bovenste sport. De überhaan. Maar in mijn wereld, beste Thea, ben ik meer dan dat. Ik heb de neiging altijd naar het hoogste te reiken. In mijn wereld ben ik een man van staal. Een man met stalen spieren, een stalen kaakbeen, een stalen greep, een stalen lever. Gehard. Verbeten. Doelgericht. Als ik eerlijk ben ... kan ik eerlijk zijn, Thea?
De Helpdesk voert eerlijkheid hoog in het vaandel.
- Oh, vaandels, daar houd ik ontzettend veel van. Vaandels, vlaggenstokken, wapenrokken. Kippenvel, krijg ik ervan. Verdorie, wat kan ik jaloers zijn op die middeleeuwse mannen. Bonken, waren het. Onbezoedeld door al wat woke is. Maar kom, waar was ik gebleven?
U had het over eerlijkheid.
- Ja, inderdaad, eerlijkheid. Als ik dus eerlijk ben, Thea, dan krijg ik rillingen van genot als ik mezelf in de spiegel bekijk. Ik span mijn spieren op, trek mijn buik in, zet een hoge borst op en ik zie er in een knip uit als de rechtstreekse erfgenaam van de kruisvaarders. Geharde venten voor wie geen berg te hoog, geen dal te diep, geen rivier te breed, geen ongelovige te veel was om hun principes te verdedigen. Bijna dagelijks zeg ik tegen mijn vrouw: als de kruisvaarder Adam was, dan was ik de rib waaruit zijn nageslacht is voortgesproten.
Ik ben geen excessief bijbelkenner, meneer Theo, maar was de rib niet Eva?
- Details, details, beste Thea. Het punt is: ik voel me tot in het diepste van mijn botten en bloedbanen verwant met die moedige, strijdvaardige, roekeloze, onversaagde kruisvaarders. Venten uit een stuk. Die liepen niet rond in vrouwenondergoed, die worstelden niet met vage gevoelens over hun seksualiteit, die wisten ten minste waar ze voor stonden. Doorheen de dag ben ik een van hen. Een man van staal.
Ik wil u niet tegenspreken, meneer Theo, u bent hier de kenner. Maar weten we absoluut zeker dat die ridders onder hun harnas niet stiekem een string of jarretelle droegen? Ik bedoel: kunnen we die mogelijkheid helemaal uitsluiten?
- Tuurlijk kunnen we dat, Thea. De geschiedenis is niet gemaakt door verwijfde venten.
Ik weet niet waarom, maar ineens floept het beeld van Lodewijk XIV op mijn netvlies. Lang haar, een rok, schoenen met hakken, kanten zakdoek in de hand.
- Een zonnekoning kan zich nu eenmaal enige vrijheid van kledingstijl permitteren. Soms droom ik er stiekem van dat ik zelf een heel klein beetje een zonnekoning ben. Maar goed, Thea, dat mag ons niet afleiden van waar het echt om draait en dat is het onomstotelijke feit dat de geschiedenis wordt geschreven door de winnaars, door mannen met haar op de tanden, of zoals heden ten dage, door nooit versagende toetsenbordridders. ‘Wees als de pitbull, laat nooit los’, mocht ik een edelman zijn, dan was dat mijn wapenspreuk. Wat vind je ervan, Thea?
Ik vermoed toepasselijk?
- Zeker weten. Voor dag en dauw sta ik op, zonder me te wassen of te plassen, transformeer ik in de man van staal en ram ik met ijzeren vuisten oneliners uit mijn smartphone. In de file, op de trappen van het parlementsgebouw, in de kantine, baf, baf, baf, sneller dan mijn schaduw schiet ik de vijand van mijn gedachtengoed figuurlijk aan flarden. Groene doemdenkers, klimaatfanatici, opengrenzengoeroe’s, luie Walen en andersoortige profiteurs, wokers, mannen in vrouwenlingerie …
Ja, daarover had u het al.
- De herhaling is mijn wapen, Thea, de herhaling is mijn wapen. Ik hamer op dezelfde spijker tot mijn mening dé grootst gedeelde mening wordt.
Twijfelt u er soms aan of uw mening klopt, laat staan relevant is?
- Twijfel is voor wijven en zenuwlijders. Ik ben geen van beiden.
Ja, Theo, het is me wat om een man als u te zijn.
- Een man van staal.
Bikkelhard.
- Onverschrokken.
Theo?
- Ja, Thea.
Bent u van roestvrij staal?
- Nee, Thea. Daarvoor bel ik jou. Het is de nagel aan de doodskist van mijn bestaan. Als man van staal is water mijn grootste vijand. Ik kan niet plassen met mijn harnas aan. Een man van staal kan niet naar het toilet gaan.
Is dat wel gezond?
- Wie maalt er om gezondheid als de geest van de natie op het spel staat? Wat doet het ertoe dat ik iedere dag weer mijn plas moet ophouden als dat betekent dat op een dag de Vlaming volledig vrij en onafhankelijk kan zijn. In het licht van de geschiedenis waarvan ik een van de helden zal zijn, lijkt met dat een vederlicht ongemak.
U plast nooit?
- Enkel wanneer ik weer mens ben. Dan gaat de sluis open. En Thea, ik kan je vertellen, dat lucht op.
Ik zag het op een filmpje.
- Ja, dat heb je dan. Die paar minuten op een dag dat ik een mens van vlees en bloed ben en menselijke dingen doe zoals urineren, de patatten afgieten, de kraan opendraaien, staat er een idioot klaar om dat te filmen. Plots word je herleid tot Theo potteke pis. Ja, kijk Thea, op het einde van de dag ben ik ook maar een mens. En welke mens pist er nu nooit eens in een openbare plantenbak?
Ik ken er wel een paar.
- Oh ja, Thea, nu ben ik benieuwd.
Ze dragen meestal wel vrouwenlingerie.
- Dàt soort. Ik had het kunnen denken. Sorry, Thea, maar laten we dat fenomeen ook niet overdrijven. Straks denken onze kinderen nog dat het de norm is, terwijl jij net zo goed als ik weet dat dit iets marginaals is, opgeklopt door pluizige marketingboys, om ervoor te zorgen dat mannen niet langer van staal zijn maar opgetrokken uit zelfhaat. Ik walg ervan.
Oh, nee, meneer Theo, ik had het over mijn soort.
- Uw soort?
Vrouwen.
- Natuurlijk pissen die nooit in een openbare plantenbak. Stel je voor. Een vrouw die … Nee, dat is echt wansmakelijk. Thea, het idee alleen al. Het is niet voor niets Manneke Pis. Pas op, seffens breng je dat stelletje feministen met hun okselhaar, flodderige tuinbroeken en ongeschoren benen nog op ideeën. Haha, ik zie het zo voor mij. Dan staan ze met bordjes te zwaaien waarop ze eisen dat vrouwen mogen urineren op het openbaar domein. Hoe meer ik eraan denk, hoe minder ik eraan wil denken. Weet je wat dat voor een man van staal betekent?
Concurrentie? Ontmaskering?
- Het einde van zijn beschaving.
Oei.
- Ja, oei, Thea. Meer dan oei. Het is Theo of de totale duisternis.
Potteke pis.
- Thea!
Sorry, Theo.
