Een gemeenschapsmunt (ook complementaire of lokale munt genoemd) promoten terwijl we reeds over de euro beschikken, is dat geen stap achteruit? Buitenlandse voorbeelden tonen aan dat een munt aanvullend op het klassieke betaalmiddel wel degelijk nieuwe opportuniteiten biedt.
Een gemeenschapsmunt (ook complementaire of lokale munt genoemd) promoten terwijl we reeds over de euro beschikken, is dat geen stap achteruit? Buitenlandse voorbeelden tonen aan dat een munt aanvullend op het klassieke betaalmiddel wel degelijk nieuwe opportuniteiten biedt.
Zwitserse ondernemingen bijvoorbeeld, vallen al jaren terug op hun WIR wanneer het moeilijk gaat. Studies tonen aan dat sinds haar invoering de WIR als een rem op elke economische crisis heeft gewerkt. De munt geeft het lokale bedrijfsleven op zo’n moment extra zuurstof.
Dat geldt ook voor de Sardex die op Sardinië de regionale economie sinds de ravage van de financiële crisis (2008) een boost heeft gegeven.
Op een kleinere schaal geeft de stad Bristol reeds jaren een eigen munt uit om de lokale handel en de korte keten een impuls te geven. Intussen zijn er reeds 5 miljoen Bristol Pound in omloop en het aantal gebruikers groeit nog steeds.
De New Economics Foundation becijferde dat meer dan 80 percent van de investeringen in de gewone ponden al na één betaling uit de stad lekken. Investeringen in Bristol Pound renderen veel meer omdat ze veel langer en diepgaander in het lokale economische weefsel circuleren.
Een gemeenschapsmunt is een middel om effectiever aan lokaal beleid te doen
Een gemeenschapsmunt is dus een middel om effectiever aan lokaal beleid te doen. Dat zal niet alleen Gent als muziek in de oren klinken.
Een hefboom voor lokaal beleid: daar draait het om. Want naast de economische impulsen kan je met een gemeenschapsmunt nog veel meer bereiken. Je kan op een slimme manier nieuwe verbindingen tussen verschillende beleidsdomeinen maken.
Zo zou Gent bijvoorbeeld lokale aankopen met haar stadsmunt kunnen promoten. De shoppers kunnen op hun beurt hun aankoop in een lokale horecazaak of biljet voor het openbaar vervoer met de stadsmunten betalen.
Zo bereik je als lokale overheid twee concrete doelstellingen in één actie. Je promoot én de mobiliteit én de lokale handel. Dat doe je niet door te sanctioneren, maar door een duwtje te geven aan die activiteiten die je als bestuur wilt waarderen.
Er zijn dus vele redenen te bedenken waarom een aanvullende stadsmunt als beleidshefboom niet zo’n gek idee is.
Er zijn dus vele redenen te bedenken waarom een aanvullende stadsmunt als beleidshefboom niet zo’n gek idee is. Goede praktijkvoorbeelden van deze beleidsvoering hoeven we niet ver te gaan zoeken. Gent zou met haar stadsmunt in de voetsporen van haar Limburgse collega’s treden die dit jaar alvast de LimbU uitrollen, een munt die naast de lokale handel ook gemeenschapszin en duurzaamheid promoot.
