In de marge van dezelfde portie dagelijkse trivia des levens vernamen we ook dat een taxshift vertaald dreigt te worden naar een belasting op het spaargeld en dat in augustus onze energiefactuur duurder wordt. Maar die nakende aderlating is niets vergeleken bij het gat in de begroting van 1,76 miljard euro waar de regering Michel mee zit. Verder nog Grieks drama, de VS die ons erop wijzen dat Rusland en China hen gevaarlijker lijken dan IS, doemdenken van economen en veel heisa rond een wielrenner die te dun is. Ha ja, en een recordaantal mensen bleek in het bezit van cannabis, terwijl de anderen zich te goed deden aan antidepressiva. Je zou toch voor minder. Vooral als je beseft dat het nog lang wachten is voor je weer de kans krijgt om aan te schuiven om die stinkzwam te zien bloeien!
Newsfeed
Wat moet een mens met die input? Met dat amalgaam van weetjes en wereldnieuws digitaal neergekwakt zonder enig gevoel voor verhouding en rangorde qua relevantie voor de lezer? Het moet vol, de nieuwssite moet draaien, snel en gericht op weerkerende bezoeken. Dat oogt goed in de cijfers. Waar de slechtgeschreven en ondoordachte brol vandaan komt, doet er niet langer toe. De digitale verslaafde wil zijn 'newsfeed', de koppensnellers hebben nieuwe titels nodig om ze ongenuanceerd op te slokken. Teasers, dat werkt. Wie wil er nu niet op het verkeerde been gezet worden?
Om succesvol te zijn op het net moet je plooien naar de regels van de online-strategie, waarin je haarfijn wordt uitgelegd wat in ons onderbewustzijn omgaat voor we klikken. En dan gaat het niet over artikels, maar over content. En dat kan van alles zijn. Van de pot of uit de context gerukt, maakt niet uit. Lezen hoeft niet, scannen volstaat. Dat mensen met hun beperkt, murwgesurft brein uit het residu van al dat wereldnieuws ook nog een eigen opinie herkauwen en via de sociale media uitbraken, is collateral damage.
'Content' kan van alles zijn. Van de pot of uit de context gerukt, maakt niet uit. Lezen hoeft niet, scannen volstaat
Infantiel
Ooit leek het me zinnig bij jongeren een pleidooi te houden om dagelijks een of liefst meerdere kranten te verorberen. Het zou hen inzicht verschaffen in de wereld rondom hen en doen nadenken over problemen groter dan de sponsoring van hun volgende party. Het moment waarop je op regelmatige basis de kraan van de actualiteit opendraaide, was er een van volwassenwording. Vandaag zijn diezelfde media zo infantiel, zo'n vergaarbak van niet-geverifieerde gissingen en insinuaties, dat je jonge mensen best totaal ontraadt om er enige aandacht aan te schenken.
Nieuws is bagger geworden. Een niet-aflatende stroom van voorbarige dommigheid. Laat ons afhaken, al was het voor een zomer. Weer tot onszelf komen en aan het herstel van ons dolgedraaid beoordelingsvermogen werken. Misschien ook onze geografische positie even terug op scherp zetten zodat men ons niet kan dicteren wat nu ver en dicht bij ons bed is. Hier schieten we niets mee op, behalve dan de farmaceutische sector die wel vaart bij de wassende, algemene neurose. Erg. Vooral omdat ik meer dan 15 jaar geleden tot het diepst van mijn zijn ontroerd kon worden door de mij fascinerende mogelijkheden van dat toen nieuwe world wide web. A good thing turned bad.
