Dit staat er in hun persbericht: “ISDS geeft buitenlandse investeerders het uitzonderlijk recht om schadevergoeding te eisen van soevereine staten als ze vinden dat hun handelsbelangen zijn geschaad, zelfs als het gaat over perfect wettelijke en grondwettelijke maatregelen en gerechtelijke uitspraken. Over de schade-eis wordt beslist door drie privé-juristen die voor hun inkomen afhankelijk zijn van het aanvaarden van dit soort klachten, die alleen door buitenlandse investeerders kunnen worden ingediend. Dat roept vragen op over hun onafhankelijkheid. Bovendien is er tegen hun uitspraken geen beroep mogelijk.”
Zit u neer, o lezer? Laat het even bezinken. ISDS betekent dat elk groot bedrijf zonder enig probleem juridisch bezwaar kan aantekenen indien een Europees land bijvoorbeeld een wat vervelende milieuwetgeving heeft die de handelsbelangen van datzelfde bedrijf ‘schaadt’. Het komt erop neer dat de wetgeving van een land niet meer geldt zodra een bedrijf diezelfde wetgeving maar niks vindt.
Totale vervreemding
Dat Europese politici, mensen die u en ik vertegenwoordigen, zoiets laten passeren in een ontwerpresolutie betekent een hele boel en niets daarvan is positief. Zullen we beginnen met de totale vervreemding? Dan kunnen we ons meteen de vraag stellen voor wie deze dames en heren werken. Ik heb niet het idee dat wij dat zijn, en dat is vreemd gezien u en ik deze waanzin betalen. Even de officiële versie checken die uitlegt waarom we een Europese Unie hebben. Ging dat toen niet over "nooit meer oorlog op Europese bodem"? Ja, dat ook. Maar het ging uiteraard vooral over handel. Niettemin vermoed ik dat de oorspronkelijke bedenkers van deze unie in afgrijzen zouden terug deinzen, mochten ze vernemen dat hun nazaten van plan zijn om hun democratische wetgeving voor een handvol zilverlingen in de etalage te zetten.
De staatsgreep van bedrijven op de democratie: het is nauwelijks te vatten dat we dit toelaten met ons belastinggeld
Nu vraag ik me ineens af of dat laatste niet al te naïef is. De ontwerpresolutie van het handelsakkoord zou je kunnen beschouwen als een mogelijk laatste akkoord van een smerige operette die al decennia wordt gecomponeerd, gerepeteerd en hier en daar herschreven. De inhoud van het libretto is gemakkelijk samen te vatten: de staatsgreep van bedrijven op de democratie. Het is nauwelijks te vatten dat we dit toelaten met ons belastinggeld. Sterker nog: de meerderheid geeft er geen blinde fuck om. Onze zogenaamde vertegenwoordigers organiseren onze eigen democratische neergang en geen krant of tijdschrift doet de moeite om dit op de voorpagina te zetten.
Changement de régime
We zijn dus nu op het moment gekomen dat geen kat ons nog moet wakker maken bij een "changement de régime". Nee man, we draaien ons nog eens om en snurken vrolijk verder, dromend van onze volgende city trip naar een hippe, Europese stad. Alle belangrijke beslissingen worden in Straatsburg en Brussel genomen, maar dat lijkt nog altijd niet door te dringen, noch bij de burger, noch bij een heleboel journalisten (uitzonderingen niet te na gesproken). Dat is bijzonder tragisch, gezien de inboedel van je democratisch huis wordt uitverkocht terwijl je als een schaap naar de voorgevel staart.
Dan lees je een Wouter Beke in de Morgen die sans gêne de "deeleconomie" prijst en het vernieuwende gedachtegoed van Michel Bauwens met zijn peer-tot-peer economie. Je laat Bekes woorden binnen komen over hoe perfect deze nieuwe, menselijke vorm van economie past in het dna van de christendemocratie. Echt waar? Ja hoor, het staat er. En je denkt: weet die mens eigenlijk wat er diezelfde dag nog werd goed gekeurd door zijn ideologische vriendjes? Weet die mens überhaupt wat ze daar uitvreten? En mocht hij het echt beseffen, wat komt die dan zeiken met zijn praatjes over deeleconomie?
Kleuters zijn we. Ons kun je alles wijs maken. Geen haan die kraait, geen hond die achteloos schijt. Het kan allemaal
Staatsgreep
Kleuters zijn we. Ons kun je alles wijs maken. Geen haan die kraait, geen hond die achteloos schijt. Het kan allemaal. Liberalen, Christendemocraten en Sociaal-Democraten hebben dus in die commissie voor gestemd, Groen en een paar kleinere partijen waren tegen. De socialisten beweren dat ze het hebben gedaan om nog erger te voorkomen en dat ze een hoop aanpassingen op basis van hun ja-stem hebben kunnen afdwingen. Dat zal wel, maar het stemt niettemin bijzonder somber.
Want uiteindelijk hebben die mensen allemaal tegen hun democratische wortels gestemd. Ze zijn van plan om hun eigen politieke existentie als politicus in een democratisch land te grabbel te gooien. Indien dit uiteindelijk wordt goed gekeurd in het Europees Parlement hebben we politici niet meer nodig, tenzij als verkoper van sjofele tweedehandsauto’s die het niet te nauw nemen met de milieuwetgeving. Is het allemaal te laat? Er kunnen amendementen worden gestemd. 10 juni is een cruciale datum. Noteer het in uw agenda. Ik heb het ook al gedaan. Op de pagina van die dag staat er: Staatsgreep?
