Een tijdlang kregen we dagelijks telefoon van bedrijven. Of dat in België ook gebeurt, weet ik niet. In België heb ik nooit een telefoon gehad, geen vast toestel, geen gsm. In Frankrijk worden we met vlagen tot vervelens toe gebeld. Meestal gaat het om bedrijven uit de bouwsector. Het vragenarsenaal start bij het eigendomsvraagstuk: "Bent u eigenaar van uw huis?" Aan de telefoon ben ik al een tijdje geen eigenaar meer van mijn huis. De telefoontjes blijven sindsdien achterwege.
Exhibitionisme
Bedrijven verzamelen mijn gegevens om de commerciële waarde ervan. Toejuichen doe ik dat niet, maar het is nu eenmaal de prijs die ik betaal voor mijn exhibitionisme. Een blog, een website, facebook, twitter, strava, … Ik gooi nogal graag mijn bezigheden en waanbeelden op het net. Iets kopen doe ik er niet omdat ik nu eenmaal niet het inkomen heb dat me toelaat veel meer te kopen dan wat ik dagelijks gebruik. Tot zover de commerciële waarde van mijn levensdata.
Wie ook gigantische interesse heeft in mijn datasetje is de overheid. Via wetgeving, onderlinge afspraken met bedrijven en een gigantisch datasleepnet weet de overheid mijn gegevens vrij eenvoudig binnen te halen. Om mij te beschermen, zo beweert ze. Of ik bescherming nodig heb of wens, die vraag is nooit gesteld. Ik ben geboren en de bescherming door de overheid zat in het levenspakket. Dat bedrijven mijn gegevens opslaan vind ik minder angstaanjagend dan dat de overheid dit doet.
Volatiele natuur
Dat bedrijven mijn gegevens opslaan vind ik minder angstaanjagend dan dat de overheid dit doet
Belangrijk is het te achterhalen waartegen de overheid mij beschermt. Ik kan me namelijk niet van de indruk ontdoen dat de veiligheid die me wordt voorgespiegeld een illusie is. Meer dan bescherming tegen terreur, heb ik nood aan bescherming tegen de overheid en de willekeur die ze in haar volatiele natuur herbergt. Soms, in mijn meest donkere momenten, geloof ik dat andere zaken opspelen. Mijn achtergrondkenmerken, of wat daar in databases voor doorgaat, zouden zomaar invloed kunnen uitoefenen op mijn ziekteverzekering of mijn loopbaanbegeleiding.
Er is een gevoelig verschil tussen het datasleepnet van bedrijven en dat van de overheid. Dat ligt niet zozeer in het feit dat het een beter of een grondiger bereik heeft. Bedrijven zoals facebook en google weten minstens wat de overheid weet. Het verschil is dat je tegen een bedrijf gemakkelijker kunt zeggen: "Fuck off." Als ik aan de telefoon beweer dat ik geen eigenaar ben van mijn huis, weet de andere kant van de lijn dat ik lieg. Het bedrijf heeft echter niet de stok achter de deur die de overheid wel heeft, namelijk om me te dwingen de waarheid en niets dan de waarheid te spreken. Die houd ik in sommige gevallen liever voor mezelf. Daar heb ik namelijk recht op.
