In een vorige column beschreef ik hoe er alhier, in Catalonië, een niet bindend referendum doorging om aan de weet te komen of de Catalanen nu al dan niet onafhankelijk van Spanje wilden worden.
Dat referendum verliep in fases. Verschillende kleinere steden en dorpen stemden op verschillende zondagen. Afgelopen zondag vormde Barcelona het sluitstuk. Men beschouwde de Catalaanse hoofdstad als de vuurproef. Bij de vorige raadplegingen viel er een neerwaartse trend te bespeuren. Niet mis te verstaan: het interesseerde bitter weinig mensen. In de laatste dorpen en steden kwam nog amper acht procent van de bevolking opdagen.
Parasol
Maar Barcelona was bezaaid met vrijwilligers die elke straathoek inpalmden, gewapend met plastieken tuintafel, parasol en een stapel “SI” en “NO” biljetten. Al wie maar een greintje zin had kon stemmen. De regels van het spel waren van in den beginne ook zodanig uitgekiend dat zoveel mogelijk stemmers naar de stembus konden. Jongeren vanaf zestien en om het even welke ingeschreven buitenlander hier woonachtig, mochten meespelen. Buitenlander zijnde vraag ik mij af of ik in de toekomst dan ook legitiem stemrecht zal krijgen.
Met veel klaroengeschal werden de resultaten bekendgemaakt: 18 procent opkomst en 91 procent voor onafhankelijkheid. De neerwaartse tendens was doorbroken! ERC (Rechtse onafhankelijkheidspartij) was in zijn nopjes. CIU (De aan de macht zijnde pro-Catalaanse partij) steunde het initiatief en was tevreden. ERC wil vandaag een officieel wetsvoorstel indienen die de officiële weg naar onafhankelijk moet plaveien en het thema in het Catalaanse parlement bespreekbaar moet maken. En wat doet de aan de macht zijnde partij (CIU) na het steunen van het referendum? Juist, ze delen mee dat ze zich zullen onthouden. Ze zouden wel eens tegen de schenen kunnen schoppen van de kiezer. Tenslotte was er maar een opkomst van 18 procent.
Hol gekwaak
Het is nog maar eens een bewijs dat al het gepalaver over onafhankelijkheid en “onderdrukking van een natie” hol gekwaak is van een aantal eenlingen die dusdanig ver van de realiteit staan dat ze niet begrijpen wat er onder de kiezers echt speelt.
Vanaf volgende week moeten de Catalaanse klinieken op 50 à 60 procent van hun capaciteit draaien. Gemiddeld moeten er twaalf verdiepingen per grote kliniek dicht. Er is geen rooie duit meer om de rekeningen te betalen.
Onderwijs? Van hetzelfde laken een broek. Na de vijf procent inlevering zes maand geleden, moet er vanaf volgend schooljaar een uur langer gewerkt worden om de tijdelijke leerkrachten buiten te kunnen bonjouren.
Me dunkt dat het geen tijden zijn om een Vlaamse, pardon, Catalaanse kermis te houden, gepaard gaande met niet bindende volksraadplegingen.
