Naar de overzichtspagina met de biografieën van de Vlaamse hoofdredacteurs
Vandeweghe was gedurende de Tweede Wereloorlog leraar aan het Koninklijk Atheneum in Mechelen. Hij werd lid van het Vlaamsch Nationaal Verbond (VNV), publiceerde in De Nationaal-Socialist en gaf lezingen voor collaborerende studiekringen. Na de oorlog verloor hij daarom zijn job als onderwijzer.
In oktober 1945 werd hij redacteur buitenland van De Standaard. Zijn commentaren ondertekende hij sindsdien met E. Troch. Van 1947 tot 1950 was Vandeweghe chef van de buitenlandse rubriek van de krant. In 1960 werd hij benoemd tot directeur van de redactie, wat hij bleef tot bij het faillissement van de Standaardgroep in 1976. Op dat moment werd hij voortijdig met pensioen gestuurd. Als columnist over buitenlandse politiek werkte hij daarna nog mee aan de krant tot in 1979.
'In zijn journalistieke werk legde de vrijzinnig geworden Vandeweghe, evoluerend naar sociaal-democratische opvattingen, de nadruk op de internationale verhoudingen, waarin hij zeer snel de factor ontwikkelingsgebieden onderkende', stelt de Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging. 'Hij was een der eersten in Vlaanderen om, in heldere politieke analyses, over de Oost-West-tegenstellingen te schrijven in de geest van coëxistentie. Ten tijde van de koude oorlog werd hij vanwege die opvattingen het doelwit van scherpe anticommunistische aanvallen. Zijn mening als leidende redacteur van De Standaard luidde, dat men “de Vlaamse ontvoogding het best dient door het maken van een op ruimdenkendheid afgestemde goede krant”. Onder zijn leiding beleefden De Standaard en verwante bladen in de jaren 1960 een grote ontwikkeling.'
