Dit is een gastbijdrage. Een Apache-lezer levert met dit stuk een bijdrage aan het maatschappelijk debat. De auteur schrijft in eigen naam en is verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst.

Wie verklikte Bilen Ceyran?

Walter De Smedt
Recep Erdogan (Foto Wikipedia)
Recep Erdogan (Foto Wikipedia)
Recep Erdogan (Foto Wikipedia)
Recep Erdogan (Foto Wikipedia)

Haar moeder denkt dat het lobbywerk van het Belgische consulaat in Ankara en dat van verschillende andere landen ook geholpen kan hebben.

Lobbywerk?

Is haar vrijlating te danken aan het lobbywerk van het Belgische consulaat? Misschien moeten we ons niet afvragen waarom ze vrijkwam, maar waarom ze werd opgesloten. Zijn leden van Young Struggle gevaarlijke terroristen? Hoe kan het dat Belgische jongeren die op vakantie naar Turkije gaan daar binnen de kortste keren als 'gevaarlijk' worden opgemerkt en door een georganiseerde politieactie worden opgepakt en opgesloten? Vanwaar kwam de informatie, wie gaf er tussen de duizenden andere opsluitingen prioriteit aan deze jongeren? Kan het Belgisch beleid de blik afwenden van het lobbywerk dat aan de operatie voorafging?

Twee mogelijkheden

Een operatie als de aanhouding van de vakantiegangers komt niet uit de hemel gevallen. Het kan niet anders dan dat de Turkse politie gealarmeerd werd over de komst, de verblijfplaats, de identiteit en het lidmaatschap van de jongeren. Welke inlichtingendienst zorgde daarvoor? Was dat de Millî İstihbarat Teşkilatı (MIT), de Turkse inlichtingendienst, of kwam de informatie van een Belgische dienst? Indien het van de Turkse dienst kwam, moeten daar ernstig vragen bij gesteld worden.

Want dan houdt dat in dat die dienst in ons land Belgische jongeren volgt wegens hun lidmaatschap van een socialistische organisatie en de daaruit voortkomende informatie bijna online in Turkije gecoördineerd en aangewend wordt om de betrokkenen op te sluiten. Hoeveel agenten heeft die dienst dan in ons land, hoe sterk is die organisatie hier, en wat doen zij nog anders dan het opvolgen van studenten?

En wat als de informatie afkomstig is van een Belgische dienst? Hoe verloopt dan de samenwerking met de Turkse diensten?

Turks-Belgische deals

Eerder verscheen op Apache het artikel over “Turks-Belgische deals in de schaduw van de democratie”. Een terugblik op de voorbije twintig jaar leert hoe België op eenvoudig Turks verzoek systematisch bereid was de eigen democratische principes te verloochenen.

Op 9 mei 1996 sloot rijkswacht generaal De Ridder in Ankara een geheim politie-samenwerkingsakkoord met de Turkse overheden nadat de door de rijkswacht uitgevoerde operatie Rebel, die de screening inhield van alle in ons land verblijvende Turken, met de Turkse politieoverheden werd besproken. Deze samenwerkingsovereenkomst werd tijdens de reis van Binnenlandminister Milquet in mei 2013 hernieuwd.

De samenwerking beperkte zich niet tot het uitwisselen van informatie maar had ook in ons land meerdere operaties tegen de Koerden tot gevolg. De voornaamste eindigde met de vervolging van Fehriye Erdal, een dossier dat terecht heel wat stof deed opwaaien, en waarvan de behandeling, die eindigde met een vrijspraak voor terrorisme, aantoonde hoe gemakkelijk onze diensten de principes van de rechtstaat opzijschoven om het Turks beleid ter wille te zijn. Het dossier Kimyongur toonde bovendien hoe door het toenmalig federaal parket, naast de gerechtelijke actie ook een gemengde gerechtelijke-inlichtingenactie werd gevoerd, om de Belg Kimyongur toch maar te kunnen uitleveren wat zelfs tot protest leidde van de betrokken politieofficieren.

Blik afgewend

Hoewel het Vast Comté P over zowel de operatie Rebel als het te Ankara afgesloten geheim akkoord uitvoerig onderzoek deed, werd daarover niet of niet naar waarheid gerapporteerd. Alles werd in het werk gesteld om het geheel af te dekken. Dat het vroeg of laat slecht zou aflopen met dergelijke geheime politiesamenwerking was en werd voorzien: ons politiek beleid wende de blik af.

Om de parlementsleden die lid waren van de commissie die het comité P begeleidt het zwijgen op te leggen, werd zelfs een informele regel ingevoerd: For your Eyes Only. Daardoor werd het de parlementairen verboden gebruik te maken van de uit het comité onderzoek verkregen informatie: einde van de freedom of speech.

Nu gebeurt waarvoor destijds herhaaldelijk werd gewaarschuwd: zelfs Belgische jongeren die op vakantie gaan naar Turkije zijn niet meer veilig, niet alleen voor mogelijke aanslagen ter plaatse, maar ook voor opsluiting en foltering door de Turkse overheden omwille van het lidmaatschap van een socialistische vereniging.

Het verhaal van Bilen Ceyran kwam éénmaal in de media. 's Anderendaags zweeg iedereen. Is zwijgen dan niet zoveel als medeplichtigheid?

LEES OOK
Jan Walraven / 26-04-2017

"Over nauwe politiesamenwerking met Turkije spreekt niemand"

In de commotie over Turkse spionage via moskeeën vergeten we volgens Walter De Smedt dat onze politie en inlichtingendienst al jaren samenwerken met Turkije.
erdogan