De politie stapt de 21ste eeuw binnen: met data-analyse wil ze in de toekomst misdaden voorspellen. Een goed idee? Niet volgens iedereen. Experts en critici waarschuwen expliciet voor de gevaren van ‘predictive policing’. Onder meer in de VS blijken zwarten en hispanics heel vaak in het vizier te komen van computerprogramma’s.
Stel je voor: Tom, 18 jaar, Brusselaar en volgens velen een hopeloos geval. School lopen doet hij al een tijdje niet meer. Hij hangt met zijn vrienden rond op straat in het centrum van Brussel. Jointje roken, lol trappen en af en toe inbreken in een auto om hun spul te kunnen betalen. Tot er klachten komen van buurtbewoners. Tom en zijn vrienden maken kabaal, jagen sommigen angst aan en zorgen voor rommel. Een buurtwerker stapt op het groepje af om hen duidelijk te maken dat het zo niet verder kan. Intussen wordt ook de politie gevraagd om een extra oogje in het zeil te houden, voor Tom of één van zijn vrienden de stap zetten naar grotere criminaliteit.
Big data
Het voorbeeld, geheel fictief, toont hoe politiewerk en misdaadpreventie vandaag verlopen. In de toekomst komt daar verandering in. Met dank aan big data. De analyse van gegevens over schooluitval, leeftijdsgroepen in een buurt, werkloosheid, eerdere overlast, strafblad en zelfs het weertype kunnen ervoor zorgen dat politieagenten in de toekomst preventief aan misdaadbestrijding kunnen doen. Op basis van bepaalde algoritmes kunnen ze bijvoorbeeld vastleggen in welke buurten ze op welke dag best patrouilleren, of hoe groot de kans is op woninginbraken. Er bestaan zelfs programma’s die vroegtijdig kunnen opsporen of kinderen tot twaalf jaar een risico lopen om in een criminele carrière te belanden. Onder meer in Nederland maakt de politie daar gebruik van.