Onvoorstelbaar

Jeroen Olyslaegers
JEROEN
JEROEN

Er was nog een woord dat hij gebruikte om zijn emotionele toestand hierover te omschrijven; de minister was ‘verontwaardigd’. Hij is dus boos over iets wat hij zich naar eigen zeggen niet kan voorstellen. Deze uitspraak valt nauwelijks ernstig te nemen, want het maakt van de Financiënminister ofwel een naïeve kloot die ook tijdens zijn loopbaan als journalist voor De Tijd oogkleppen ophad die moeiteloos Panama konden afschermen, ofwel is deze man een afgeleefde televisiekomediant die de mechanische lachband vergeet op te zetten telkens hij wordt verwacht de pers te woord te staan.

Wij, u en ik, hebben die Dexia-groep gered met drie miljard euro in september 2008. Tot aan de ontmanteling in 2011 heeft financieel adviesbureau Experta, dat via de Banque Internationale de Luxembourg rechtstreeks verwant is aan de Dexiagroep, vrolijk mensen verder geholpen om de boel fiscaal voor de gek te houden. Anno 2016  hebben we trouwens een gat in de begroting dat moet worden gedicht. En jazeker, het tekort van drie miljard euro wordt, zo blijkt afgelopen week, door de regering weer bij ons - u en ik - opgehaald. Het lijkt wel een grap waarbij wij telkens weer de pointe zijn en die keer op keer wordt verteld omdat wij zelf de pointe nog altijd niet doorhebben.

Onvoorstelbaar

Juist door deze diefstal als ‘onvoorstelbaar’ te omschrijven, getuigt de Financiënminister van een morele roerloosheid, omdat hij zichzelf daarbij een naïviteit toeschrijft ten opzichte van het systeem waar hij zelf deel van uitmaakt. Door de laatste schandalen rond de Panama Papers kunnen we datzelfde systeem met recht en reden omschrijven als een kleptocratie, waarbij het geld van de gemeenschap - dat van u en van mij - in feite gebruikt wordt om gaten te dichten die door dieven zijn veroorzaakt die hun eigen kapitaal veilig willen stellen. Het is een systeem waarbij elke beleidsmens op onze kosten, ofwel actief ofwel passief, aan meewerkt.

We kunnen het systeem met recht en reden omschrijven als een kleptocratie, waarbij het geld van de gemeenschap gebruikt wordt om gaten te dichten die door dieven zijn veroorzaakt, die hun eigen kapitaal veilig willen stellen

Vorige week nog was bijvoorbeeld deze zelfde Financiënminister plots zijn kabinetschef kwijt, die nauwelijks zes maanden voor hem had gewerkt. Samen met een andere insider heeft Matthieu Isenbaert intussen een advocatenbureau opgericht dat grote bedrijven wil helpen met het aanvechten van belastingen die ze volgens de EU aan de Belgische staat schuldig zijn, maar die onze overheid zelfs niet wil innen. Zes maanden heeft deze gladjakker zich door deze ministeriële draaideur geslingerd ten einde genoeg insiderskennis op te doen om zijn cliënten beter van dienst te zijn. Zijn voormalige werkgever acht dat niet ‘onvoorstelbaar’ en is duidelijk niet in het minst ‘verontwaardigd’. Diezelfde morele roerloosheid beschrijft journalist en antropoloog Joris Luyendijk wanneer hij het heeft over de mechanismen van de financiële wereld. Iedereen volgt de regels, maar de regels deugen niet, kwam hij een tijd geleden nog vertellen in Terzake. Het gaat over een compleet amoreel systeem waarbij politici simpelweg uitvoeren wat de financiële wereld aanvaardbaar acht.

Brandend vuur

In deze wereld is niets ‘onvoorstelbaar’ en zijn gevoelens van ‘verontwaardiging’ compleet absurd. Essentieel gaat het immers niet over de bankiers of over de politici die bijvoorbeeld in de raad van bestuur hebben gezeteld van Dexia (mensen zoals Elio di Rupo of wijlen Jean-Luc Dehaene), het gaat evenmin over die flauwe plezante die zich minister van Financiën blijft noemen. Maar wel over het systeem dat hen allemaal met elkaar verbindt en dat zonder enige supervisie armen besteelt en rijken rijker maakt en hierbij zulke globale risico’s neemt dat een ultieme crash onafwendbaar lijkt. U acht dit kort door de bocht, o lezer?

We zullen zien, zei de blinde.

Intussen staan er mensen recht op de pleinen van Parijs en meer en meer in Brussel. Ze komen ’s nachts samen om te discussiëren over de staat van deze democratie en allerhande prangende kwesties. Vanop de Place de la République doen ze aan systeemkritiek en ze blijken daarbij koppig want nacht na nacht komen ze terug. Deze Nuit Debout-beweging stamt rechtstreeks af van de Indignado/Occupy-golf van vijf jaar geleden. Het vuur is nog niet gaan liggen, integendeel. Nu nog het ‘onvoorstelbare’ voorstelbaar maken en visualiseren hoe dit systeem hervormd wordt onder druk van een grote volksopstand. Ja, ik kan me voorstellen dat u dit ook kort door de bocht acht, o lezer.

We zullen zien, zei de blinde.

We leven in onvoorstelbare tijden waarin alles uiteindelijk wordt onthuld. En misschien is dit wel de laatste onthulling van deze bende komedianten: dat niemand van hen rekent op het feit dat u écht kwaad wordt.

LEES OOK
Bert Moerman / 16-07-2021

Een vorm van vooruitgang

'Niets is ooit zo slecht dat het voor niets goed is.'
bert moerman
Nadia Nsayi / 30-06-2021

Spijt is niet genoeg

België moet samenwerken met Congolese leiders die hun land willen opbouwen.
de croo in congo
Anton Jäger / 04-06-2021

De Coningskwestie

Wat vertelt de online steun van duizenden Vlamingen over het Vlaanderen van vandaag en gisteren? 
BRUSSELS BOIS DE LA CAMBRE LA BOUM THREE