Dat is heel erg, volgens vele commentatoren. Het verziekt het debat, argumenteren anderen verder. Ik kan me perfect voorstellen dat de vroegere verdedigers van de persvrijheid net dezelfde dingen te horen hebben gekregen. Macht wil zich verzekerd zien van controle en een keur van journalisten die zomaar schrijven wat ze te weten zijn gekomen hoort daar in feite nog steeds niet bij. Het tast macht aan, herleidt misschien die macht tot schijn. Instanties willen altijd een overzicht en het rumoer op sociale media krijg je niet onder controle. Zolang dat dit rumoer zich beperkt tot wat letters op een scherm, is er niets aan de hand. Maar dat loopt duidelijk anders. Mensen vinden elkaar en organiseren zich op basis van Facebook of Twitter ook buiten het digitale netwerk. Mensen zaaien hun woede en soms ontkiemt er dan iets dat zich ook in de buitenlucht kan afspelen, op straat tijdens een demonstratie of gewoon tijdens een vergadering bij iemand thuis om een doe-netwerk op te richten. De laatste jaren zag ik verschillende initiatieven op die manier ontstaan, ver weg van poortwachters, misschien ook ver weg van nuance.
Kabinet Tegen Leefmilieu
Ik moest aan al die zaken denken toen ik vrijdag vernam dat de Vlaamse regering en dus het kabinet Tegen Leefmilieu van Joke Schauvliege haar slag binnenhaalde en de firma Essers alsnog, na zoveel protest, de toelating gaf om verder aan boskap te doen in een schrikbarend bosarm Vlaanderen. Mevrouw Schauvliege acht zich daarmee ongetwijfeld een loyale partner van het bedrijfsleven, eentje die pal staat in de strijd, genuanceerd tot in de kist tegen het geroep aan de zijlijn. Het punt blijft niettemin dat een komiek zoals Wouter Deprez een véél genuanceerder en menselijk schappelijk standpunt innam dan de minister. Haar houding ten opzichte van het duidelijk stijgende maatschappelijk ongenoegen getuigde net van weinig nuance, maar eerder van radicaliteit.
België is een fijnstofland en de concentratie van die kankerverwekker is het hoogst in Brussel
Wie de nuance dan weer wel leek op te zoeken was haar Brusselse evenknie, Brussels minister Tegen Leefmilieu Céline Fremault. Vandaag staat in La Libre Belgique de uitslag te lezen van een luchtkwaliteitsonderzoek dat door de universiteiten van Yale en Columbia werd uitgevoerd. In Europa scoren wij ontzettend slecht, slechts Montenegro scoort slechter op een lijst van dertig landen. Wij zijn een fijnstofland en de concentratie van die kankerverwekker is het hoogst in Brussel.
Nuance! Mevrouw Frémault zegt dat we op een andere lijst tot de middenmoot behoren. Dat is haar antwoord en de klassieke mediakanalen verspreiden dat. Niemand eist haar ontslag en dat van haar kabinet. Ze zouden allemaal moeten bedelen om een job als straatveger in de Brusselse straten en dan bied ik meteen al mijn excuses aan de straatvegers in onze hoofdstad aan. Jullie doen jullie job naar vermogen. Het kabinet van Frémault doet dat niet, tenzij je het personeel omschrijft als zijnde Tegen Leefmilieu, zoals ik daarnet deed.
Pervers marchanderen
Nu komen we al van ver. Nog niet zo lang geleden bestond fijn stof niet. Het was onder anderen Wim Van Hees en de mensen van de burgerorganisatie Ademloos die er aandacht om vroeg en tenslotte ook kreeg. Een Antwerps politicus zoals Marc Van Peel kon een paar jaar geleden nog zeggen dat het niet bestond en een tijd later dat het misschien wel bestond, maar tijdens een referendum niet mocht worden gebruikt als emotionele chantage. Soms gaat het over leugens als de ander beweert dat het over nuances gaat.
Het geknoei van elk van de zogenaamde milieuministers, hun pervers marchanderen, staat symbool voor een heel systeem dat gezondheid voor alles wil opofferen
Wat bewindslieden maar niet schijnen te beseffen is dat burgers écht kwaad zijn en dan helpen routineuze leugens of andere verdraaiingen niet. Wat ze niet door hebben is dat het diep zit. In hun ogen is er wat rumoer op sociale media, meer niet. Maar die geest kan net zo goed uit de fles. Sinds de klimaattop van Parijs is het voor velen zéér duidelijk geworden. Elke minister die zich in dit land met milieu zou behoren bezig te houden, staat aan de verkeerde kant van de geschiedenis. Essers een symbooldossier? Veel te beperkt. Het geknoei van elk van die zogenaamde milieuministers, hun pervers marchanderen, staat symbool voor een heel systeem dat gezondheid voor alles wil opofferen. Dat inzicht blijft groeien en zal een protestbeweging groter en groter maken. Fuck nuance, het gaat over longen.
