Gisteravond geraakte bekend dat deze vier nog steeds geen klimaatakkoord hebben ten behoeve van deze kluit grond waar ocharme 11 miljoen mensen op wonen en werken. Zes jaar lang hebben ze hier over gepalaverd, zes jaar…
Grootschaker
Beeld u dat eens in, o lezer. Zes jaar van je leven uitstel, pappen om nat te houden, intrieste strategietjes toepassen, het zogenaamde "aftoetsen" met de achterban, de een niet vertrouwen, de ander wel, loodgieter spelen met Bob de Bouwer-speelgoed, menen een grootschaker te zijn of een militair met een plan, maar daarbij verdringen simpelweg een loopjongen te zijn van andere belangen die geen fluit met het klimaat te maken hebben, en dan weer verder knoeien, daar wat amenderen, de eventuele ambitie van de tegenstander fnuiken, je nooit afvragen waarom je iemand van je eigen land als tegenstander beschouwt, je nooit afvragen wat het belang is van klimaat tenzij als inzet van een bijzonder vreemd spel, en hopelijk voor hen: je nooit afvragen hoe het komt dat je de gezondheid en de toekomst van je eigen kinderen en van alle komende generaties gewoon zes jaar weg vergadert, alsof je eigen vlees en bloed een abstractie is op een spreadsheet. Kent u een werkomgeving waar dat kan?
Gisteravond kregen u en ik te horen dat deze vier aan de papa’s van hun respectievelijke regeringen vragen om een "breder onderhandelingsmandaat" want anders komt er echt niks. Op dat moment rest er nog vierentwintig uur vooraleer de klimaattop van Parijs van start gaat. Dit is een bijzondere top. U zucht bij deze woorden en denkt: de zoveelste. Maar na elke klimaattop verbreedt het bewustzijn, mensen willen nu eindelijk eens resultaten zien. (Niet bij Jean-Marie Dedecker, dat is waar; de mens beschouwt zich als een vrijdenker wanneer hij een gaspedaal onder zijn voet voelt en weet zich nu omsingeld door "ecoreligie". Zie dat die mens zijn puffer krijgt op tijd en stond en daarmee is de kous af.)
Negenennegentig procent van de klimaatwetenschappers zeggen dat we moeten afkicken van onze verslaving aan fossiele brandstoffen. De waarheid is dus in feite wreed simpel, maar industriegrootheden hebben bijzonder veel geld gespendeerd aan het verdoezelen van deze feiten. Niettemin: het bewustzijn primeert en daarom werd er voorspeld dat er honderdduizenden mensen zouden deelnemen aan de klimaatmars te Parijs die nu, uit veiligheidsoverwegingen en dus vooral tragische redenen, niet is doorgegaan. Terreur of niet, een kans voor de Europese burger om van zich te laten horen en vooral het collectieve bewustzijn te laten gelden is gefnuikt.
Als het van onze vier klimaatministers afhangt, is er geen vuiltje aan de lucht. Het is gewoon business as usual.
Depolitiseren
Maar als het van onze vier afhangt is er geen vuiltje aan de lucht. Nee, het is gewoon business as usual. Een van hen liet trouwens weten iets later te zijn want er moest nog een dealtje worden gesloten met Electrabel over de kerncentrale van Doel. Laat ons eerlijk wezen: mocht er nu nog een klimaatplan uit de bus komen, dan is dat er eentje voor de tribune, eentje van bordkarton, met haken en ogen aan elkaar gekleefd, eentje dat vooral zucht dat de "eer" ten minste is gered.
Vergeet het. Het prutswerk van die vier verdient geen eer. En ja hoor, ze zijn louter symptomen van een mank lopend systeem, van een land dat na zoveel staatshervormingen vierkant draait, van gemeenschappen die steeds opnieuw vooral aan hun eigen belangen denken, van een koehandel, overvette administraties en dus alles op z’n Belgisch. Nog maar enkele jaren geleden werd er nog gezucht dat al dat gedoe er tenminste voor zorgt dat Walen, Brusselaars en Vlamingen elkaar de kop niet inslaan. Nu wordt duidelijk dat dit macramé van belangen de grote uitdagingen van deze eeuw simpelweg niet aan kan.
In een opgemerkt interview in De Morgen liet liberaal fractieleider Patrick Dewael weten dat hij voorstander is om de veiligheidsmaatregelen in het geval van terreurdreiging te "depolitiseren", dat de regering met andere woorden in zulke omstandigheden beter luistert naar experts en dan hun advies uitvoert. Nu moet je daarbij uiteraard opletten niet in een volledige technocratie terecht te komen, maar ziet u de parallellen, o lezer? We zitten in een ecologische noodtoestand, alarmfase vijf na twaalf, en wat krijgen we? Derderangsgepalaver, lafheid, en struisvogels die met hun kop in de grond met wat pieren zitten praten in plaats van onze en hun kinderen te adresseren.
Die vier dienen hun C4 te krijgen en wel meteen. Blijf maar in Parijs met jullie gordijnfluisteraars die kabinetschefs heten, kom nooit meer terug, dat is al een eerste stap voor een beter milieu. Blijf daar want wat jullie hierna ook doen: geen kat die nog gelooft dat jullie vier klimaatminister zijn. Dat zijn jullie niet en dat weten jullie ook. Maar in feite zouden ze zelf, samen met hun entourage, ontslag moeten nemen uit collectieve schaamte. Wedden dat ze deze laatste zin simpelweg niet zouden begrijpen?
