Witte kwaliteitskranten

Tom Cochez
8278225652_8d3470bd82_b
Screenshot De Morgen woensdag 24 april 2013)
Screenshot De Morgen woensdag 24 april 2013)

Het leidt ook tot veel frustratie bij de scholen zelf: de maatregelen van de voorbije jaren zorgen voor overvolle klassen en gebouwen. De pogingen om toch maar voor elk kind een plek te voorzien, hebben geleid tot te weinig ruimte voor teveel kinderen. Dat zorgt onvermijdelijk voor spanning. Van leerkrachten, directies en ouders wordt het uiterste gevraagd. Het contrast met scholen in de groene rand is vaak schrijnend. Vlaanderen vindt stadskinderen minder belangrijk. Die conclusie dringt zich al enkele jaren op.

Focus

Dat De Morgen beslist om middels een focus het probleem van het scholentekort verder onder de aandacht te brengen kunnen we dan ook enkel toejuichen. Dat de krant er voor kiest om daarvoor op de openingspagina zeven 'witte' kinderen af te drukken en binnenin twee pagina's uittrekt om de ouders van die zeven 'witte' kinderen aan het woord te laten, zorgt echter voor een complete vertekening van de echte problematiek.

De scholenproblematiek in Antwerpen is immers niet 'wit'. Het is niet in eerste instantie het probleem van witte goed verdienende tweeverdieners. Het tegenovergestelde is waar: de scholenproblematiek is in eerste instantie een probleem van zogenaamde indicatorleerlingen. Dat zijn leerlingen die ofwel uit een gezin komen dat het vorig schooljaar recht had op een studietoelage, leerlingen die (tijdelijk) buiten het gezin zijn opgenomen, leerlingen van rondreizende ouders of leerlingen van wie de moeder geen diploma secundair onderwijs heeft. Vaak zijn dat gekleurde leerlingen.

Zowel in absolute als in relatieve cijfers is het scholenprobleem bij uitstek een probleem voor indicatorleerlingen, vaak van gekleurde kinderen dus

De officiële Antwerpse cijfers leren dat de meerderheid (6.168  op 11.200 ) van de Antwerpse leerlingen 'indicatorleerling' is en dat het net die leerlingen zijn die vaker naast hun voorkeursplaats grijpen dan de niet-indicatorleerlingen die in De Morgen opduiken. Van de indicatorleerlingen, zo leren  de cijfers, komt 24,4 procent op een wachtlijst, van de niet-indicatorleerlingen is dat 17,75 procent. Zowel in absolute als in relatieve cijfers is het scholenprobleem dus bij uitstek een probleem voor indicatorleerlingen, vaak van gekleurde kinderen dus. Daarvan zagen we er woensdag geen enkele op de frontpagina van De Morgen.

Aanmelding

De Standaard wandelde gisteren verder op de weg die De Morgen insloeg. Geen plek voor 'witte' kinderen, liet de krant op de pagina's 2 en 3 weten.

DS wit
Screenshot De Standaard, donderdag 25 april 2013

Beter gegoede ouders staan klaar om hun kroost naar de 'zwarte' schooltjes in Antwerpen-Noord te sturen. Maar door een pervers effect van het inschrijvingssysteem blijft de poort voor hen dicht.

Dat beter gegoede witte ouders hun kind niet in een 'zwarte' buurtschool kunnen inschrijven, wordt afgedaan als een pervers neveneffect van het aanmeldingssysteem. Die stelling is niet enkel zeer onvolledig, ze suggereert vooral dat het beter zou zijn om 'witte' kinderen in de 'zwarte school' in te schrijven, 'witte' kinderen van de wachtlijst te halen en er dan maar 'zwarte' op te zetten. Want dat is en blijft de kern van het probleem: er is te weinig plaats. Voor elk kind dat een voorkeursbehandeling krijgt, is een ander kind slachtoffer.

We hebben op deze pagina's al meermaals betoogd dat het scholentekort in de 21e eeuw een absolute schande is. Als ouders geen plek vinden voor hun kind is dat vreselijk. Het is vandaag wellicht ook de belangrijkste reden voor jonge gezinnen om de stad de rug toe te keren. Maar wat De Morgen en De Standaard doen, is een vorm van sluipende desinformatie: het op zijn minst impliciet verkeerd voorstellen van de feiten.

Natuurlijk doen kranten zoiets niet bewust. De commerciële logica wil gewoon dat kranten schrijven voor hun doelpubliek en dat is nu eenmaal een hoger opgeleid stedelijk blank publiek. Kranten schrijven over de problemen van hun lezers, over hun verwachtingen en noden. Vaak hebben de journalisten die ervoor werken zelf een gelijkaardig profiel en gelijkaardige vrienden. Ze gaan ook bij die mensen te rade om reportages te maken. Het enige kruid dat daartegen gewassen is, is meer diversiteit op de redacties. Knappe opiniestukken over racisme, het schrappen van het woord allochtoon, ... het zijn allemaal zaken die we enkel kunnen toejuichen, maar alleen meer diversiteit op de werkvloer garandeert dat die enge blanke blik plaats maakt voor een bredere blik op de wereld en, wie weet, ook voor een ruimer leespubliek.

LEES OOK
Matthias Dobbelaere-Welvaert / 14-06-2019

Proximus megaproject gepersonaliseerde reclame: onze privacy kan wachten

Met de Belgian Data Alliance willen Belgische mediaspelers concurreren met Amerikaanse reuzen als Google en Facebook. Maar ze nemen die wel als voorbeeld en doen precies hetzelfde…
code privacy foto Yuri Samollov
Yoeri Maertens / 23-05-2018

Moslimterrorist of gestoorde gek? Framing in de Vlaamse media

Vlaamse kranten berichten systematisch anders over aanslagen gepleegd door moslims dan over aanslagen van niet-moslims. Deze 'framing' blijkt nu weer bij de berichtgeving over de…
Brussels_suspects_CCTV
Karl van den Broeck / 08-05-2018

'Apache gelooft in de taak van de pers als vierde macht, dat is de harde kern van onze stiel'

Karl Marx is 200 jaar. Filosofiehuis Het Zoekend Hert in Antwerpen vroeg schrijver Walter van den Broeck en zoon Karl om een lezing te houden. Lees hier de lezing van Apache…
De redactie van Apache in het Reuzenhuis op de Turnhoutsebaan in Borgerhout. (Foto: © Stef Arends)