Naar de overzichtspagina met de biografieën van de Vlaamse hoofdredacteurs.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog week Cordemans uit naar Engeland, waar hij diensthoofd was bij het Belgische ministerie van Arbeid in Londen. Omwille van zijn flamingantische houding werd hij daar door een minister ontslagen. Van de Perre nam hem onder zijn hoede als zijn privésecretaris.
De Standaard werd opgericht in 1914, maar de eerste krant verscheen pas op 4 december 1918. Toen de eerste redactiesecretaris, pater Jan Gheysens, na enkele weken om gezondheidsredenen ontslag moest nemen, vroeg Van de Perre aan Cordemans om hem op te volgen. In de loop van 1922 kreeg hij de titel van hoofdredacteur. Naast het leiden van de redactie concentreerde hij zich vooral op buitenlandse politieke berichtgeving.
De politieke lijn van De Standaard werd in die beginperiode bepaald door Frans Van Cauwelaert en Van de Perre. Dit betekende: radicaler Vlaamsgezind dan de katholieke Vlaamse parlementsleden. Na het overlijden van Van de Perre (in 1925) kwam De Standaard in handen van zakenman-politicus Gustaaf Sap. Toen Sap in 1929 effectief de leiding overnam en de krant een radicalere koers ging varen, werd Cordemans als 'man' van Van Cauwelaert gedwongen tot ontslag. Hij werd opgevolgd door Jan Boon.
Van Cauwelaert hielp Cordemans aan een baan als bibliothecaris in het parlement. Daarnaast bleef hij tot in 1940 actief als secretaris van diverse katholieke ministers: Hendrik Heyman, Edmond Rubbens, August de Schryver en Albert de Vleeschauwer. De ex-hoofdredacteur bleef ook artikels en opiniestukken over de buitenlandse politiek publiceren, onder een aantal schuilnamen, voor Het Belang van Limburg en de Gids op Maatschappelijk Gebied.
