Naar de overzichtspagina met de biografieën van de Vlaamse hoofdredacteurs
Tijdens de Eerste Wereldoorlog was Boon actief in de activistische jeugdbeweging, samen met zijn katholiek-flamingantische vrienden uit Halle en omgeving. Hij werkte onder meer voor de Raad van Vlaanderen, een organisatie die samenwerkte met de Duitse bezettingsautoriteiten. Omwille van die activiteiten werd hij na de oorlog enkele weken opgesloten in de gevangenis van Vorst.
Boon begon in 1920 als redactiesecretaris bij De Standaard. Een jaar later stapte hij over naar het weekblad Ons Volk Ontwaakt. In 1924 keerde hij terug naar De Standaard, deze keer als journalist. Toen de macht over de krant in 1929 overging in handen van Gustaaf Sap, werd Boon vanwege zijn Vlaamse imago door de nieuwe eigenaar bevorderd tot hoofdredacteur. Boon behield die functie tot 1939. Zijn opvolger was Karel C. Peeters.
Boon verliet de krant in 1939, toen hij werd benoemd tot administrateur-directeur-generaal van het Nationaal Instituut voor Radio-omroep (NIR), de voorloper van de VRT. Bij de Duitse inval in 1940 trok hij naar Frankrijk, maar hij keerde terug naar België. Hij werd gepolst of hij zich wilde laten inschakelen in de Nieuwe Orde onder leiding van het Vlaamsch Nationaal Verbond (VNV), maar Boon weigerde dit. Hij werd integendeel lid van het verzet en moest onderduiken. Boon was een van de kopstukken van de verzetsgroep Samoyède, die in opdracht van de geallieerden de hervatting van de radio-uitzendingen bij de bevrijding moest voorbereiden. Dankzij dit nieuwe netwerk van radiozenders kon de NIR reeds op 4 september 1944 vanuit een noodstudio zijn eerste uitzending in de ether sturen. Het was Boon zelf die de nakende bevrijding van België kon aankondigen.
