Om een belangenconflict te vermijden stopte Annick De Ridder in 2011 als bestuurder bij Havenbedrijf Antwerpen om consultancy-opdrachten rond windmolens bij Katoen Natie op te nemen. Als Vlaams Parlementslid stapte ze eind 2013 over van Open Vld naar N-VA. Bij het havenbedrijf werd ze opnieuw bezoldigd bestuurder op 22 september 2014.
Uit gelekte documenten van het internationale onderzoek Cyprus Confidential, voor ons land uitgezocht door De Tijd en Knack, blijkt nu dat zij als parlementair van 6 maart tot 12 november 2013 niet-bezoldigde mandaten opgaf in de ondernemingen ASG, CSG en ISDP. Nu wordt duidelijk dat het gaat om bedrijven in Moldavië van havenbaas Fernand Huts.
De Ridder was in die periode bij de drie Moldavische bedrijven van Huts zowel bestuurder als medeaandeelhouder voor 0,01%. Heeft Annick De Ridder dan het belangenconflict niet vermeden en het enkel weggestopt?
De Ridder is Vlaams volksvertegenwoordiger en sinds 2019 de Antwerpse schepen van Haven, Stadsontwikkeling, Ruimtelijke Ordening en Patrimonium. Haar vroegere werkgever Fernand Huts is de machtigste havenbaas en investeerder in onroerend goed.
Extra containercapaciteit
Wat de havenbazen willen, is duidelijk: een extra containercapaciteit door een nieuw getijdendok en ontwikkeling van gronden binnen het bestaande havengebied. Met extra capaciteit wordt bijkomende 7, 2 TEU bedoeld. TEU is de eenheid van een container met een lengte van 6,10 meter.
Dat betekent ook 7,2 miljoen extra vrachtwagens op de Antwerpse Ring. Gevolg daarvan is dat zelfs als de Oosterweelwerken worden doorgezet dat een maat voor niets dreigt te worden.
Huts is als de rijk geworden oliesjeiks die in Dubai wolkenkrabbers bouwen. De omhooggevallen Natiebaas, van verdere komaf een boerenzoon uit Haspengouw, wil nu in de stad van de Seefhoek nog hogerop door een kroon te zetten op de door hem aangekochte toren van de boeren, die eens de Algemene Bankvereniging controleerden.
Volgens hem zijn de speerpunten van de toren het DNA van de Sinjoor. De kroon op het gebouw moet de kroon op de kop van Ferdinand, noem het de muts van Huts, worden.
Helpende hand voor Huts
Wat hebben havenbazen als Huts nodig om hun plannen te kunnen waarmaken? Kan de schepen van de Haven, ook voorzitter van Port of Antwerp-Bruges daarvoor zorgen? Hoe krijgt Huts een muts op zijn boerentoren? Daar kan de schepen van Stadsontwikkeling, Ruimtelijke Ordening en Patrimonium bij helpen.
De Ridder heeft daar een uitleg voor. “Het is niet ongebruikelijk dat leden van het middenmanagement bestuursmandaten opnemen in bedrijven waarin ze actief zijn”, zegt ze in Knack. “Ik vind het zelf een grote meerwaarde dat ik actief was in de advocatuur (2002-2011) en in het bedrijfsleven (2011-2014).”
“Dat leverde mij heel nuttige inzichten en ervaring op die ik meeneem in de uitoefening van mijn politieke mandaten, waaronder mijn schepenambt. Wanneer je die kruisbestuiving niet wenselijk acht, pleit je eigenlijk voor een parlement of schepencollege van ambtenaren of van levenslange loopbaanpolitici. Ik durf te betwijfelen dat dat tot beter beleid zal leiden.”
Deze door de Antwerpse schepen gegeven uitleg is een bekentenis van formaat. Kruisbestuiving is immers de bestuiving van de ene plant naar de andere en dat kan leiden tot bevruchting. Je kan het ook met een ander begrip omschrijven: belangenvermenging.
Ontslag als schepen
Wat daar mis aan is, staat in de Vlaamse codex: “Belangenvermenging is een vermenging van je privébelangen met de belangen van je departement of agentschap, de Vlaamse overheid of het algemeen belang. Dit kan invloed hebben op de objectiviteit waarmee je je taken uitvoert en kan leiden tot een schijn van partijdigheid, je persoonlijke voorkeuren en overtuigingen.”
“Voorbeelden zijn een engagement, bijberoep of andere activiteiten in een vereniging of bedrijf, geschenken of uitnodigingen die je krijgt van externen, tussenkomst van politici, volksvertegenwoordigers en drukkingsgroepen in de dossiers die je behandelt, overheidsopdrachten waarbij een voormalige medewerker van een aanbestedende entiteit binnen de twee jaar na vertrek bij die entiteit tussenkomt in de overheidsopdracht. En waarbij een verband bestaat tussen de functie van de voormalige medewerker en de activiteiten van die overheidsopdracht (draaideurconstructie).”
Het wordt nu erg moeilijk om te ontkennen dat schepen De Ridder in aanmerking komt voor meerdere van de vorige voorbeelden. Dat zij bovendien bestuurder en aandeelhouder was, maakt het nog duidelijker. Het is niet de eerste maal dat soortgelijke toestanden tot het ontslag van een schepen hebben geleid.
Rob Envelop Van de Velde (N-VA) moest na het Fornuisfilmpje vertrekken. Gaan de collega-schepenen van socialistische signatuur, die pas het ontslag van hun partijvoorzitter hebben meegemaakt, naast de huidige toestand kijken? Voor de burgemeester kan dat geen probleem zijn. Het is zijn strategie om als walkapitein de verantwoordelijkheid bij anderen te leggen zodat hij nooit in woelig water terecht kan komen.
