Goeiemorgen, met Andy van De Helpdesk, waarmee kan ik u helpen?
- Dag Andy, je spreekt met Ann Schoubs.
Dag Ann Schoubs, waarmee kan ik u helpen?
- Ik ben Ann Schoubs, directeur.
Proficiat.
- U weet echt niet wie ik ben?
U bent Ann Schoubs, directeur. Dat zei u toch al?
- Directeur-generaal van De Lijn.
De busbaas! Of busbazin in uw geval.
- Dat is toch problematisch.
Dat u busbazin bent? Het zijn inderdaad geen makkelijke tijden. Voor niemand, dus ik vermoed ook niet voor de busbazin.
- Het is toch problematisch dat jij mij niet kent. Pas op, je bent niet de enige. Ik loop op straat en het is alsof ik lucht ben. Voor De Slimste mens word ik nooit gevraagd. Niet herkend en zelden erkend, dat ben ik. Terwijl die Chris Peeters, tjonge tjonge, wat een circus! Meneer stapt over van Elia naar bpost en zijn foto wordt overal paginagroot afgedrukt. De redder van een bedrijf in nood! Wedden dat hij al gebeld is door De Slimste mens? Over een bedrijf in nood gesproken. Weet je wat ik hier aantrof toen ik bij De Lijn begon?
Fijne, gemotiveerde collega’s?
- Niets. Een leeg kantoor. Mijn voorganger had alle meubels meegenomen. Tot de schakelaars toe. Extralegale vergoeding, noemde hij het. Een miseriebonus. Dat had hij blijkbaar zo onderhandeld. En nu lees ik in de krant dat die Peeters bovenop al zijn bonussen ook nog een wagen met chauffeur krijgt. Weet je wat ik hier heb gekregen, uiteindelijk, na lang zagen?
Moeilijk te raden. Extra buschauffeurs?
- Zelfs dat niet. Een levenslang busabonnement.
Dat is toch mooi?
- Mooi? Heb jij al eens geprobeerd ergens met de bus te geraken?
Oei Ann, ik krijg een andere lijn.
- Een andere lijn? Welke? Zijn er dan andere lijnen? En niemand die me daarvan op de hoogte brengt? Typisch.
Hallo met Andy van De Helpdesk, waarmee kan ik u helpen?
- Dag Andy, het is Luk Hellemans, CEO van Lantis.
Oosterweelman!
- De man van de werf van de eeuw, Andy. Snelwegbouwer, tunnelgraver, bermenlegger, you name it, ik ben het. Bereikbaarheid is mijn passie. Ik wil dat de Antwerpse haven voor iedereen bereikbaar is en met die boodschap wil ik iedereen bereiken. Daarom is het spijtig dat dat zo vaak verkeerd begrepen word.
Zoals de berm die men stortplaats noemt? Of was het omgekeerd? Of de grondverplaatsing die eigenlijk afvalberg bleek?
- Geen idee waar je het over hebt, Andy, en mocht ik het wel weten, van mijn advocaat mag ik er niet over praten. Ik heb het over mijn jongste geesteskind. Na Korneel van Oosterweel die gericht was op het mannelijk deel van de bevolking.
Oh, dat was de bedoeling van Korneel?
- Volgens ons was dat duidelijk. Twee verschillende laarzen? Wie anders slaagt erin om zo rond te banjeren?
Nu je het zegt.
- Maar dus, na Korneel, dachten wij hier in het commandocentrum van Oosterweel, is het tijd om iets voor de vrouwtjes te doen.
Voor de wie?
- De vrouwtjes, Andy. Ik zou er nu een beweging bij maken, maar dat zie je niet door de telefoon, haha. Ik bedoel dat deel van de bevolking dat graag kookt, macrameet, de ramen lapt, de nagels lakt en tegenwoordig ook met de auto rijdt. Een tijdschrift leek ons perfect. Met recepten voor ballekes in tomatensaus en in eenvoudige taal wat uitleg over dat grote project waar ik verantwoordelijk voor ben. Dan probeert een mens iets goeds te doen, kreeg ik prompt het verwijt een seksist te zijn. Hoe kan ik nu een seksist zijn als ik een blad laat maken op maat van de vrouw? De wereld is soms zo ondankbaar voor een visionair als ik.
Het is niet eerlijk.
- Weet je wat nog niet eerlijk is?
Het loon van Chris Peeters.
- Nagel op de kop! Terwijl ik hier met mijn enkels in een slijkput vol verwijten sta, moet ik lezen dat die Chris Peeters een toploontje van is me dat daar onderhandeld heeft om een bedrijf uit het slop te trekken. Waar denk je dat ik al enkele jaren mee bezig ben? Slopend is het, mijn beste Andy, om overal een project te verdedigen waarvan iedere weldenkende mens weet dat het achterhaald zal zijn eens het gebouwd is. Een bedriegersbonus, dat verdien ik. Een fantasiepremie. Extra geld voor iedere leugen die ik contractueel verplicht ben te vertellen.
Sorry, Luk, ik moet je onderbreken, ik krijg een andere lijn.
- Wat kan er belangrijker zijn? Andy? Andy!
Met Andy van De Helpdesk. Waarmee kan ik u helpen?
- Dag Andy, met Sophie Dutordoir van de NMBS.
De treinbaas! Ik had toevallig net uw collega, de busbazin, aan de lijn.
- Zo toevallig is dat niet, Andy. Het geval-Peeters heeft ons wakker geschud. Het loonpakket van die man heeft de solidariteit onder de CEO’s van overheidsbedrijven aan spaanders geslagen. Heb ik het goed gelezen wat hij allemaal krijgt? Bonus x, bonus y, een wagen met chauffeur. Weet je wat ik heb gekregen?
Een treinabonnement?
- Ook, maar ja, daar is een mens in mijn maatschappelijke positie niets mee. Een deelwagen, dat heb ik gekregen. Zonder chauffeur. Tenzij de gebruiker voor mij erin blijft zitten.
Is dat niet de toekomst? Gedeelde mobiliteit?
- Misschien voor u. Maar voor mij? Een beetje ernstig blijven. Die hele affaire heeft me geleerd dat er boven het glazen plafond een veel robuuster plafond zit. Het loonplafond. Als CEO’s zouden we ons moeten verenigen om dat te doorbreken. We hebben een organisatie nodig die het voor onze rechten opneemt, die ons opvangt als we van onze eenzame hoogte omlaag tuimelen. Soms ben ik zo jaloers op mijn werknemers. Zij hebben ten minste een vakbond. En wij, wat hebben wij?
Voka?
- Daarmee is alles gezegd, hé Andy.
Dat komt goed uit, mevrouw Dutordoir, ik krijg een andere lijn. Hallo met Andy van De Helpdesk.
- Andy, Hans hier. Ik zal kort en krachtig zijn. Als een CEO van een overheidsbedrijf zoveel krijgt als die Chris Peeters, dan had de Vlaamse Regering mij ook wat meer kunnen betalen om haar te verdedigen in de klimaatzaak. Niet dat dat een verschil had gemaakt. Verloren waren we sowieso. Dat Vlaamse klimaatbeleid is een hopeloze zaak. Maar ik ben nu eenmaal een groot liefhebber van hopeloze zaken. Dries Van Langenhove, drugsbaronnen, noem maar op. Stuk voor stuk hopeloze gevallen die ik met vuur verdedig.
Dat is nobel.
- Daar is niets nobels aan. Het is pure economie. Hoe hopelozer een beklaagde, hoe duurder de verdediging, hoe meer geld voor mij. Zo simpel is het. Dat is de ongeschreven regel. Maar sommigen weigeren zelfs die te respecteren. Tja, dan moet je het zelf weten.
Was er verder nog iets, Hans? Dan zou ik graag hier stoppen. Ik voel me wat overvraagd vandaag.
- Dat klinkt een beetje hopeloos, Andy. Als je ooit een advocaat nodig hebt.
Dan weet ik u te vinden.
- Zolang je de ongeschreven regel respecteert.
