Wanneer u dit leest op maandag hebt u misschien al een file meegemaakt, misschien twee, of zit u op een overvolle trein te doen of het maandag is, het begin van een nieuwe week. Alles is normaal en zo hebben we het graag. Normaal betekent comfort, werken en slapen. Anderen onder u hebben geen werk, maar ook u eet en slaapt, betaalt rekeningen, hoopt om ooit nog meer normaal te worden en werk te vinden.
Tax shift
Zal ik beginnen bij financiënminister Van Overtveldt die zich net sterk maakt dat "aan het einde van de rit iedereen een bonus zal hebben"? Een geheugen kan zo treiterig zijn, want meteen moet ik denken aan wijlen premier Wilfried Martens die zijn volk ergens in de jaren tachtig bezwoer dat er op het einde van de tunnel een licht te vinden was. En hoe wrang klinkt meneer Van Overtveldt nu, alsof wij allemaal managers zijn, die na al die ideologische besparingen opgelegd door het regime waar hij deel van uitmaakt, een al even managerachtige bonus mogen verwachten omdat we braaf geluisterd hebben in plaats van onze middenvinger op te steken omdat er in zijn tax shift, zoals hij nog maar afgelopen week zelf verklaarde, geen belofte schuilt op meer jobs, dat het een leugen is of nee: eerder een zoete brok voor immer meer eisende bedrijven, een voorbeeld vooral van politici die simpelweg vergeten zijn dat ze verkozen werden om voor hun burgers te zorgen en niet louter bedrijven.
Maar nee: weet je wat we in de plaats daarvan doen? We tellen nog eens na, achten nog een anderhalf schaap van ons op het droge en accepteren dit als normaal. Als je rookt als een schoorsteen en drinkt als een tempelier, ga je de besparingen voelen, voegt die olijke minister er nog misprijzend aan toe. Dubbel zo wrang is dat, gezien de rokende schoorstenen en de drinkende tempeliers godbetert de economie overeind houden. Stel dat we massaal bezwijken aan een radicale gezondheidskuur, kan deze regering immers fluiten naar meer inkomsten. Wie nu niet in lachen uitbarst, heeft de onzin van dit verhaal niet begrepen.
Portugal
Als je rookt als een schoorsteen en drinkt als een tempelier, ga je de besparingen voelen, voegt onze olijke minister er nog misprijzend aan toe
Of zal ik over de grenzen kijken en het nieuws van Portugal onder de loep nemen? Daar heeft links de verkiezingen gewonnen, ze vormen zelfs een meerderheid, maar de president acht hen niet aan zet, omdat ze geen zin hebben in meer besparingen en sommigen van hen zelfs de euro de rug willen toekeren. Ene William Buiter, een economist die voor Citigroup werkt, laat weten dat Portugal aan dezelfde "pathologie" lijdt als Griekenland, en hij heeft het dan niet over het verzet dat in Portugal heerst jegens de besparingen, maar wel over de eindeloze afbetalingen waar het land voor staat en dat nu al een vijfde van haar bevolking diep in de armoede heeft gedrukt.
"Portugese premier volgt zichzelf op", laten sommige kranten doodleuk weten, alsof het normaal is dat een partij die wordt afgestraft en zelfs geen meerderheid heeft zomaar verder regeert, uit angst door de lobbycratie van de EU te worden afgestraft. Mocht ik een Portugees zijn, ik zou nu al roepen dat je dan beter de verkiezingen afschaft, gezien het niets uitmaakt, besparen moet je toch, je schikken naar de neoliberale bezetters in Brussels moet je toch. Ach wat, daar hoef ik zelfs geen Portugees burger voor te zijn, als Europeaan weet ik genoeg: we worden overal bezet, en wat in Portugal gebeurt is een zachte versie van een staatsgreep.
Alles is normaal, we lijden immers aan normaalzucht. Check hoe tragisch het Europees project geworden is. Een samenwerkingsverband dat ooit welvaart en handel wenste aan te wenden om de Europese lidstaten naar een gezonde democratie te loodsen en het fascisme voor altijd te verbannen is nu verworden tot een monster dat de democratie heeft leeg gevreten. Maar op het eind van dit alles wacht ons een bonus. Gek hé, dat dit voor normaal dient door te gaan? Morgen gezond weer op.
