Fientje en de mediamannen

Tom Cochez
935aca8c518171f3d4f1ec8c5199173e
Fientje Moerman
935aca8c518171f3d4f1ec8c5199173e
Fientje Moerman

De brief van Fientje Moerman neersabelen is niet zo heel moeilijk. Wie een beetje bedreven is in wat Geert Buelens in zijn kerstessay voor De Standaard enkele jaren geleden nog omschreef als 'uitlachjournalistiek' weet er wel raad mee. Wat veel moeilijker is, is luisteren. Even uit het vaste frame stappen waarbinnen een beetje politiek journalist denkt en even iets anders doen dat journalisten ook geacht worden te doen: nieuwsgierig zijn. Wat vertelt Moerman eigenlijk? En zou het kunnen dat ze ergens onderweg - ook al schiet haar brief dan teveel richtingen uit-  wel een belangrijk punt maakt?

Bekend terrein

Die oefening wordt helemaal moeilijk wanneer dat punt neerkomt op fundamentele kritiek op de manier waarop je zelf je job invult. Dan gaan de stekels blijkbaar onherroepelijk omhoog en wordt de kans groot dat je vervalt, net in datgene wat er wordt aangeklaagd. Je gaat op zoek naar verklaringen die netjes in je frame passen. De 'politieke verklaring': Fientje Moerman probeert op die manier gehoord te worden en een verkiesbare plaats af te dwingen. De 'psychologische verklaring': Fientje Moerman heeft haar ontslag als minister indertijd nog altijd niet verteerd. In dergelijke analyses is de Wetstraatjournalist gehard en getraind. Het is bekend terrein en daarop is het veilig wandelen. Bovendien houden de verklaringen misschien nog wel steek ook.

Alleen is het maar de vraag of het verhaal daar ook moet stoppen. Want wie zijn oor echt te luister legt, hoort wel degelijk dat politici bang zijn van 'de media' en dat Fientje Moerman echt niet de enige is. Ze zeggen het alleen zelden of nooit luidop. Maar wat dan nog? Politici horen toch bang te zijn voor de media? Zo werkt een democratie nu eenmaal: de media zijn de vierde macht die alle andere machten controleert. En als dat arrogant overkomt, dan is dat maar zo.

Knikkers

Als het om de knikkers gaat worden 'de media' door 'de politiek' te grazen genomen. Maar als het om het spel gaat, liggen de kaarten helemaal anders

Helaas zijn politici vandaag om de verkeerde reden bang van de media. Ze zijn niet bang omdat journalisten hun (beleids)daden tegen het licht houden of omdat ze spitten en wroeten in dossiers die het daglicht schuwen. Dat doen journalisten namelijk nauwelijks nog en de zeldzame keer dat het wel gebeurt, roept de politicus in kwestie gewoon een handvol Wetstraatjournalisten bij zich om een onderzoeksjournalistiek boek vooraf af te branden. Dat is het frame dat ze kennen en waarin ze gewoon zijn mee te marcheren. Je kan hen dat zelfs nauwelijks ten kwade duiden, dat verplicht meemarcheren. Het is eigen aan hoe nieuws vandaag wordt gedefinieerd en dus ook wordt gemaakt. Het is nu eenmaal veel gemakkelijker en goedkoper om boosheid en emotie te scheppen wanneer pakweg Bois Sauvage de afkoopwet gebruikt om miljoenen te besparen, dan om de constructie van het dubieuze wetgevend werk dat tot de afkoopwet heeft geleid te ontrafelen.

Dus ja, als het om de knikkers gaat worden 'de media' door 'de politiek' te grazen genomen. Maar als het om het spel gaat, liggen de kaarten helemaal anders. Waar politici vandaag wel angstig voor zijn, is voor te gemakkelijke analyses. Voor de sfeerschepping daarin. Voor uitlachjournalistiek. Voor de gemakkelijke maar soms dodelijke zinnetjes. Voor journalisten die toch zo graag willen meespelen. Voor het interview dat ze niet meer krijgen of het opiniestuk dat ze niet meer in de krant zullen zien verschijnen wanneer ze hun primeurs aan de verkeerde krant 'geven'. Samengevat: voor de arrogantie van de mediamacht.

Helaas is het enige dat het gros van de opinies over de brief van Moerman doet die arrogantie bevestigen. Want wij mediamannen, wij hebben wel ernstigere dingen om ons mee bezig te houden dan een half hysterische schreeuw van een politica op zoek naar aandacht. We schrijven er wel de kranten mee vol, en we vullen er wel Terzake mee, maar dat is alleen maar omdat het allemaal niet waar is.

LEES OOK
Wim De Jonge / 16-06-2022

Het hondenfluitje van Tom Van Grieken

Tom Van Grieken bracht het beruchte gedicht van Elsschot aan collaborateur Borms opnieuw tot leven tijdens een diner van Doorbraak.
Tom Van Grieken Doorbraak
Wim De Jonge / 21-03-2022

Menselijke energie als alternatief

Helpt menselijke energie mee het energievraagstuk oplossen?
aanstekerfiets
Frederik Polfliet / 21-01-2022

Geert Buelens herhaalt de nog steeds actuele lessen uit 1972

De aarde is eindig, benadrukte de Club van Rome al in 1972. Maar we blijven door groei geobsedeerd.
one world klimaat activisme