Jeff Bezos, Nate Silver en de toekomst van de Amerikaanse journalistiek

Peter Casteels
Jeff Bezos (Foto: Etech)
Jeff Bezos (Foto: Etech)
Ook aan het kantoor van Washington Post werd het nieuws wereldkundig gemaakt (Foto: Adam Glanzman)
Ook aan het kantoor van Washington Post werd het nieuws wereldkundig gemaakt (Foto: Adam Glanzman)

Maandagavond raakte bekend dat Jeff Bezos The Washington Post zal overnemen van de familie Graham, die haar decennialang in haar bezit had. Bezos, de stichter en CEO van internetwinkel Amazon, betaalt voor de krant 250 miljoen dollar, oftewel ongeveer één procent van zijn geschat vermogen. Bezos – vrijdag verkocht hij voor 185 miljoen dollar aandelen van Amazon - koopt The Washington Post (en enkele kleinere titels) op persoonlijke naam. De krant wordt dus niet opgeslokt door de digitale gigant Amazon.

De neergang

Niemand zag deze verkoop aankomen. De vorige eigenaars hielden strikt geheim dat The Washington Post te koop stond. Reacties van veel journalisten – zowel medewerkers van de krant als collega’s – waren emotioneel en innemend, en ook de redactievergadering waarop Donald Graham het nieuws bekend maakte, was, zoals David Remnick in een reconstructie noteert, beladen. Een monument van de Amerikaanse journalistiek (nodeloos te zeggen dat het haar journalisten waren die het Watergate-schandaal onthulden en president Nixon ten val brachten) wordt uitgeleverd aan een man die in deze branche hoegenaamd geen adelbrieven kan voorleggen. Bezos investeerde enkel eerder dit jaar vijf miljoen dollar in de nieuwssite Business Insider.

The Washington Post is één van de vele Amerikaanse kranten die de afgelopen jaren een neergang heeft meegemaakt die zo indrukwekkend is dat het veel Vlaamse journalisten opvrolijkt over hun eigen lot. Daar horen traditiegetrouw een reeks cijfertjes bij: in 1993 verkocht de krant 832.332 exemplaren, vandaag nog zo’n 474.767. Daar zit een daling bij van veertien procent voor de voorbije drie jaar. De advertentie-inkomsten voor print daalden het afgelopen jaar met 12 procent. De krant investeerde in internet – onlangs begon zij net als The New York Times met een betaalmuur – maar dat maakte de verliezen niet goed. En het meest belangrijke cijfer: de redactie bestond ooit uit meer dan 1.000 journalisten waar dat er vorig jaar minder dan 640 waren.

Remnick suggereert in The New Yorker dat Donald Graham de kostenbesparingen die hij bij The Washington Post moest doorvoeren niet meer over zijn hart kon krijgen en hoopt dat Bezos zal investeren in plaats van verder te bezuinigen. Bezos staat erom bekend niet per se geïnteresseerd te zijn in winstmaximalisatie: ondanks de agressieve manier waarop Amazon marktaandeel probeert te vergaren, maakt het bedrijf verlies.

Voor de krantenrondes

De vraag waarom Jeff Bezos precies een verlieslatende krant opkoopt, is nog moeilijker te beantwoorden dan de vraag wat hij met The Washington Post van plan is

De vraag waarom Jeff Bezos precies een verlieslatende krant opkoopt, is nog moeilijker te beantwoorden dan de vraag wat hij met The Washington Post van plan is. Het moet een angstbeeld voor haar journalisten zijn dat hij de werkmethoden van Amazon, dat onlangs in het nieuws raakte vanwege de slechte behandeling van haar personeel, en waar medewerkers het blad van een deur als bureau moeten gebruiken om spaarzaamheid te promoten, zal overbrengen naar de krant. Bezos schreef zelf een open brief aan de redactie, maar die is eerder bedoeld om journalisten gerust te stellen dan zijn toekomstplannen uiteen te zetten.

Dat neemt niet weg dat het korps media-analisten in het wilde weg gokt over de beweegredenen van Jeff Bezos en de toekomst van The Washington Post. Het zou zomaar kunnen dat Bezos enkel geïnteresseerd is in de loopjongens die de krant rondbrengen: Amazon heeft het als meer internetwinkels lastig om een distributienetwerk te vinden dat even goed is als krantenronden. Er werd ondertussen ook uitgezocht wat de politieke achtergrond is van Bezos (hij steunt vooral Democraten) en waar Amazon zoal voor lobbyt (tegen internettaksen), voor het geval hij The Washington Post wil gebruiken in een politieke machtsstrijd.

Speelgoed

Een voor de hand liggende toekomstvisie is een verweving van de internetwinkel en de krant: het verzamelen van persoonsgegevens zoals leesgedrag, het gebruik van de krantensite als advertentieplatform en het aanleveren van inhoud door journalisten voor verkoop van Amazon. Het interview met Barack Obama was daarvan een mooi voorbeeld. Een andere piste is dat Bezos The Washington Post zal gebruiken om een chique reputatie op te bouwen met kwaliteitsjournalistiek. Bloomberg en Reuters verdienen amper geld met hun journalistiek, maar gebruiken het als marketing voor andere diensten.

Of Bezos vindt het gewoon lekker om met een bedrag dat voor hem zakgeld is een krantenmonument op te kopen. Hij zou niet de eerste miljardair zijn: Warren Buffett kocht eerder dit jaar een handvol lokale kranten, en de gebroeders Koch planden zich – niet naar de zin van haar journalisten – The Los Angeles Times aan te schaffen. Vorige week kocht John Henry, eigenaar van de Boston Red Sox, The Boston Globe van The New York Times Company. Zij hadden de krant in 1993 voor 1,1 miljard euro gekocht en verkochten haar nu voor 70 miljoen. Ook achter die cijfers zit het tragische verhaal van de neergang van een kwaliteitskrant.

Gepriegel met data

Nate Silver (Foto: JD Lasica)
Nate Silver (Foto: JD Lasica)

Er kwam ook ander nieuws uit het Amerikaanse krantenlandschap. Nate Silver maakte vorige maand bekend dat hij vertrekt bij The New York Times. Silver startte in 2008 zijn datablog FiveThirtyEight waarop hij voorspellingen deed die met algoritmes werden onderbouwd. In 2010 begon hij voor de krant, en in 2012 slaagde hij erin bij de presidentsverkiezingen de uitslag van alle 50 staten correct te voorspellen. Hij stapt over naar de televisiezender ESPN waar hij zijn werkmethode verder mag verfijnen en veel meer onderwerpen zal verslaan.

Silver is om twee redenen interessant. Over zijn vertrek werden geen uitgebreide mededelingen gedaan, maar er wordt aangenomen dat – de ombudsvrouw van The New York Times schreef er zelf een artikel over – Silver, onder meer, vertrok omdat er spanningen waren met chagrijnige krantenjournalisten die zijn werk niet wisten te waarderen. Ze vonden het gepriegel met data van Silver minderwaardige journalistiek. Of hoe de botsing tussen oude en nieuwe media ook op een voorspelbaar filmscript kan lijken.

Maar kijk nu toch eens

Maar Silver is een verdienmodel op zich: begonnen met een blog heeft hij van zichzelf een merk gemaakt en zou elk moment miljoenen kunnen cashen door zijn franchise te verkopen. Paul Krugman – een ander succesvol merk van de krant – maakt zich daar zorgen over. Terwijl supersterren als Silver enorm veel geld verdienen, worden anonieme journalisten die minder spectaculair maar even betekenisvol onderzoekswerk doen wegbezuinigd. Er is, zoals The Economist doet, een optimistischere manier om naar het egocentrische succes van Silver te kijken. Bij ESPN zal hij mensen kunnen aannemen die voor hem schrijven. Silver zal een redactie kunnen uitbouwen die op termijn wel eens veel op die van een krantenredactie zou kunnen lijken.

Ook In Nederland is daar een voorbeeld van te vinden. Rob Wijnberg startte alleen, maar zamelde met De Correspondent genoeg geld in om een redactie van tien mensen op te zetten. En Ezra Klein natuurlijk. Hij begon met een eigen blog over economie maar verhuisde Wonkblog later naar de site van The Washington Post. Klein kreeg ondertussen versterking van vijf andere redacteuren. Ze berichtten de afgelopen dagen uitstekend over de verkoop van hun krant. Het nieuws blijft zo gebundeld: alleen niet meer rond oude titels maar rond jonge mannen en aantrekkelijke merknamen. Of hoe op de redactievloeren van The Washington Post de kiem is ontstaan van een nieuw verdienmodel voor journalistiek. Misschien heeft Bezos dat ook gezien.

LEES OOK
Ben Caudron / 04-04-2019

Over lezen wat er niet staat

In een opiniestuk voor de Washington Post kopte Facebookgoeroe Mark Zuckerberg 'The Internet needs new rules'. Gastauteur Ben Caudron is not amused.
Foto: Flickr (cc) JD Lasica
Tom Cochez / 15-09-2017

De mediadynamiek die Trump in het Witte Huis bracht

Een uitgebreide studie, uitgevoerd aan Harvard University brengt in kaart hoe de media de rode loper uitrolden voor de man die nooit president zou kunnen worden.
Donald-trump-secim-840x420
Georges Timmerman / 28-02-2012

Diamantgate: De Libanese connectie (3)

Eind 2004 zorgde de Antwerpse rechtbank voor een wereldprimeur door de Antwerps-Libanese diamantsfamilies Nassour en Ahmad te veroordelen voor de handel in bloeddiamant uit Afrika…
Farah