Londen is lang niet de enige wereldstad waar steeds meer pleinen en parken in private handen terechtkomen. De politieke besparingsdrift drijft lokale overheden in de armen van projectontwikkelaars en buitenlandse investeringsmaatschappijen die wel het geld hebben om parken en pleinen te ontwikkelen en onderhouden.
Het resultaat is een steeds uitdijend lappendeken van semi-openbare ruimtes waar de private eigenaars naar eigen goeddunken de wet bepalen. The Guardian bracht deze terreinen nu voor het eerst in kaart.
De kaart van The Guardian is een eerste poging tot transparantie van de eigendomsstructuren. Van grootbanken als JP Morgan, over projectontwikkelaars, tot het overheidsfonds van Koeweit, verschillende schijnbaar openbare ruimtes zijn in heel veel verschillende private handen.
Omdat de terreinen precies zo ingericht zijn als de pleinen die wel publiek zijn, hebben de meeste bezoekers of passanten meestal geen benul dat ze zich op privaat terrein begeven, en weten ze dus ook niet dat ze zich aan andere regels moeten houden. Het zijn dus de eigenaars die zonder inmenging van burgers of politiek de regels bepalen.
Geheimhouding
Communiceren over welke regels er op hun terrein gelden doen de meeste eigenaars niet. Betogen is meestal uit den boze. Dat ondervonden onder meer demonstranten van Occupy toen ze dat in 2011 aan de Londense beurs wilden doen. Soms is een foto nemen al voldoende om berispt te worden door een ingehuurd privé-bewaker. Toen The Guardian straatinterviews wilde afnemen op het plein voor het Londense stadhuis werd hen dat belet door de bewakingsfirma die in opdracht werkt van de Koeweitse eigenaar. Zonder voorafgaande toestemming was het interviewen van passanten verboden.
Politici ter linker- én rechterzijde maken zich ongerust over de geheimhouding die schering en inslag blijkt en waarschuwen voor een groeiend democratisch deficit. Sommigen ijveren voor de toepassing van de gewone wetgeving op dergelijke semi-openbare ruimtes om de democratische zeggenschap van de burgers die er gebruik van maken te vrijwaren. Daarbij verwijzen ze onder meer naar de gelijkaardige situatie in de negentiende en begin twintigste eeuw toen er strijd werd geleverd voor de toegang tot grote open ruimtes in private handen.
Lees het volledige stuk en bekijk de uitgebreide kaart op de site van The Guardian.
