In een era gekenmerkt door een overvloed aan (des)informatie grijpen kiezers terug op emotionele richtlijnen om zich een weg door het veelvoud aan polls, opinies, memes en statistieken te banen. Op vlak van authenticiteit bleek de "onbezoedelde" Jeremy Corbyn een streepje voor te hebben op de "gespinde" Theresa May.
Als verkiezingscampagnes zich steeds meer online afspelen, dan zullen ze ook steeds meer volgens de ongeschreven online regels verlopen. En dat heeft volgens Bartlett ook gevolgen voor wat we van onze politieke vertegenwoordigers verwachten. Ze zijn maar best authentiek en emotioneel. Vandaar de fixatie van politici om tijdens de campagne zo gewoon mogelijk over te komen. Vandaar de foto's met een bouwvakkershelm of een portie fish and chips. Vandaar dat zowel Trump als Corbyn het zo goed deden, tegen de verwachtingen van het gevestigde commentariaat in.
Volgens Bartlett is het tijdperk van illustere spindoctors als Alistair Campbell van Tony Blair, of dichter bij huis Noël Slangen van Guy Verhofstadt, die de boodschap en de manier waarop die verspreid worden centraal aanstuurden, voorbij. "Internet kills message discipline." Burgers hebben het trucje door. In een tijd waar iedereen een uitgebreid areaal aan communicatiekanalen tot zijn beschikking heeft, is ook het verspreiden van politieke boodschappen gedecentraliseerd.
Corbyn kon rekenen op bloggers en andere alternatieve mediakanalen om authentieke "content" te maken en te verspreiden. Ook Bernie Sanders rekende op hem goedgezinde vrijwilligers die deelbare berichten en memes verspreidden. Aan de andere kant zetten de Tories hun geld in op gesponsorde berichten op maat van specifieke doelgroepen. "Maar niks zo "niet-authentiek" als een bericht waar "sponsored by the Conservative Party" bij staat", schrijft Bartlett. Corbyn ging meermaals viraal, May niet. Corbyn, die zich kon beroepen op een lange voorgeschiedenis als partijrebel, was authentieker. En een betere meme.
Lees de volledige analyse van Jamie Bartlett op de site van Wired.
