Journalistieke dwarsligger Anthierens begon als chef vormgeving voor Humoradio, ging al snel schrijven voor De Post en Mimo en presenteerde het radioprogramma Charme van het chanson op de openbare omroep. In de jaren zeventig werd Anthierens bekend door zijn columns in Knack, destijds geleid door hoofdredacteur Frans Verleyen. Van 1973 tot 1982 had hij in dit weekblad een eigen rubriek, 'Ooggetuige'. Daarnaast verscheen hij als panellid in de Wies Andersen show en een reeks andere tv-programma's van de BRT.
In 1982 nam Anthierens ontslag bij Knack om hoofdredacteur te worden van het satirische weekblad De Zwijger. Het blad, bedoeld als een Vlaamse variant van Le Canard Enchaîné of Charlie Hebdo, werd opgericht door Anthierens en Herman Van Hove. Naast satire publiceerde het blad ook onderzoeksjournalistiek. De Zwijger verscheen vanaf januari 1982 en ging failliet in juni 1984.
Daarna werkte Anthierens als freelancejournalist voor diverse bladen, waaronder Panorama, De Volkskrant, de Nederlandse Playboy, Knack, Humo en De Morgen. Hij overleed in 2000 aan lymfeklierkanker. In 2003 verscheen een postume autobiografie van Anthierens, samengesteld door Brigitte Raskin en Karel Anthierens, met als titel Leve mij. Niemands meester, niemands knecht (uitgeverij Van Halewyck).
