Naar de overzichtspagina met de biografieën van de Vlaamse hoofdredacteurs
In 1987 begon Maertens zijn loopbaan als politiek journalist van De Financieel-Economische Tijd. Hij was hoofdredacteur van deze krant van 1993 tot 1995, als opvolger van Jerry van Waterschoot. Daarna werd Maertens algemeen directeur van Uitgeversbedrijf Tijd, terwijl hij zelf als hoofdredacteur werd opgevolgd door Marc Van Cauteren. Na het vertrek van Jan Lamers als gedelegeerd bestuurder van Uitgeversbedrijf Tijd in 2002, werd Maertens de topman van de uitgeverij. Begin 2006, na de overname van De Tijd door Mediafin, werden Maertens en Van Cauteren samen aan de deur gezet door de nieuwe eigenaars.
In 2007 werd Maertens benoemd tot directeur van de redactie van de Krant van West-Vlaanderen, een regionale uitgave van Roularta Media Group. Later werd hij directeur van de Nederlandstalige magazines van Roularta, zoals Knack en Trends, en operationeel directeur van de tv-zenders Kanaal Z en Canal Z. Begin 2010 verliet hij de mediasector om directeur-generaal te worden van Voka West-Vlaanderen.
Quote: 'Als ik de laatste twintig jaar bekijk, moet ik vaststellen dat kranten televisie nooit goed geïntegreerd hebben in hun product. Men heeft altijd gedacht dat televisie een ander medium was, geen concurrent. Vlaamse kranten hebben geen antwoord gevonden op televisie. Eén krant heeft dat wel gedaan, de grootste krant van het land trouwens, en niet toevallig. Het Laatste Nieuws heeft van Wendy Van Wanten en Samson haar vrienden gemaakt. De uitdaging voor de kranten van de komende twintig jaar, en voor De Tijd in het bijzonder, dat is het internet. Als we met die nieuwe concurrent omgaan zoals we dat met televisie hebben gedaan, dan vrees ik dat de kranten nog erge tijden staan te wachten.' (bron: De Morgen, 16 mei 1998)
Quote: 'Men heeft het vaak over de pers als vierde macht. Dat cijfer vier is belangrijk. We zijn de vierde macht, niet de eerste maar ook niet de vijfde. Ik heb soms de indruk dat journalisten denken dat ze de derde macht zijn. Ze stellen zich dan in de plaats van een andere macht. Het gevaar bestaat nu dat als tegenreactie de politiek de pers een plaats achteruit schuift. En dat is iets wat ik niet kan laten gebeuren.' (bron: De Morgen, 16 mei 1998)