Naar de overzichtspagina met de biografieën van de Vlaamse hoofdredacteurs
Leynen begon zijn loopbaan als journalist bij De Standaard. Na een korte episode als secretaris van de secretaris-generaal van de Overpeltse metaalfabriek, werd hij in 1929 door uitgever Frans Theelen aangetrokken als hoofdredacteur van de Concentra-uitgaven, op dat moment een handvol weekbladen.
Toen Het Belang in 1933 uitgroeide tot een dagblad, werd Leynen hoofdredacteur. Hij bleef in die functie tot hij in 1977 met pensioen ging en werd opgevolgd door Hugo Camps. Leyen werd gemeenteraadslid en vervulde ook negen keer na elkaar een mandaat als provinciaal senator voor de CVP, zodat hij 26 jaar lang in het parlement zat. Leynen was ook een tijd voorzitter van de CVP-PSC-fractie en ondervoorzitter van de Senaat. Minister werd hij nooit. Hoofdredacteur en senator vond hij nog net 'te doen', minister en hoofdredacteur achtte hij onverzoenbaar.
'De twee terreinen waarop zijn leven zich bewoog, de politiek en de journalistiek, hadden ettelijke raakvlakken', schreef Het Belang naar aanleiding van zijn overlijden. 'Moeiteloos konden ze vaak in mekaar overvloeien als hij als journalist en als politiek mandataris hamerde op de specifiek Limburgse problematiek. Die uitte zich eerst en vooral op sociaal-economisch vlak, in de teloorgang van de steenkolennijverheid en in de grote nood die in de provincie bestond aan industrialisering en infrastructuur. Als schrijvend én als politiek mens was hij een koploper bij de creatie van een eigen Limburgs bisdom en een universitair centrum voor de provincie.'
Quote: 'Een krant is als een maîtresse, en een maîtresse laat je niet in de steek.'
