Naar de overzichtspagina met de biografieën van de Vlaamse hoofdredacteurs
De Clerck is van opleiding licentiaat Germaanse filologie. Hij begon zijn loopbaan in 1961 als stagiair-journalist op de Brusselse redactie van Gazet van Antwerpen. Na een kort verblijf bij de Vlaamse Elsevier (in 1973) koos hij voor de politiek. Van 1975 tot 1977 was hij perschef van toenmalig minister van Verkeer Jos Chabert, van 1978 tot 1979 woordvoerder van de CVP en hoofdredacteur van het partijblad Zeg. Van 1979 tot 1983 was hij woordvoerder van premier Wilfried Martens. In 1982 werd hij benoemd tot regeringswoordvoerder en in 1983 ook tot directeur-generaal van het Belgisch Instituut voor Voorlichting en Documentatie (Inbel).
In 1985 werd De Clerck hoofdredacteur van Gazet van Antwerpen, waar hij een nieuwe wind liet waaien door de redactie. Daar nam hij ontslag om van 1991 tot 1995 algemeen hoofdredacteur te worden van alle kranten van de Vlaamse Uitgeversmaatschappij (VUM). In die functie was hij de opvolger van Lode Bostoen en de voorganger van Peter Vandermeersch. Omwille van zijn managerscapaciteiten werd De Clerck meteen ook lid van het directiecomité van de VUM. Na drie jaar, in 1995, werd hij ontslagen als algemeen hoofdredacteur. Daarna was De Clerck nog negen maanden hoofdredacteur van Het Nieuwsblad, tot hij ook daar werd ontslagen. Bij Het Nieuwsblad werd De Clerck opgevolgd door Pol Van den Driessche.
De Clerck reageerde verbitterd op zijn defenestratie. 'VUM-baas André Leysen is zo verwaand geworden dat hij niet meer stil staat bij de beslissingen die hij neemt. Dat zal ik hem nooit vergeven', zei de ex-hoofdredacteur later in een interview met Humo.
Quote: 'Een hoofdredacteur wordt tegenwoordig zo opgeslorpt door het management - human resources, nieuwe technologieën ... - dat hij nauwelijks nog met het nieuws zelf bezig kan zijn. Je zou verdorie 's avonds om halfzeven op je bureau komen en niet eens weten dat de regering gevallen is. Dat is een gevaarlijke evolutie. Daarbij komt nog dat de autonomie van de redactie steeds minder gerespecteerd wordt. De commerciële diensten rukken op een onrustwekkende manier op.' (bron: Humo, februari 1997)
