Wat De Standaard in het verleden betekende voor de Vlaamse Beweging was De Morgen voor links: een spreekbuis, soms een megafoon. Beide kranten hebben intussen een lange weg afgelegd. Allebei zijn ze vandaag onderdelen van commerciële bedrijven: De Morgen maakt deel uit van De Persgroep, De Standaard van Corelio. De Standaard schrapte AVV-VVK (Alles Voor Vlaanderen, Vlaanderen Voor Kristus) – de leuze van de Vlaamse Beweging - van haar voorpagina en De Morgen knipte de lijn met de socialistische partij volledig los.
Kelderen
En toch. De Morgen krijgt nog steeds te horen dat het een linkse gazet is terwijl De Standaard door sommigen als het partijblad van de N-VA wordt gelezen. Geen van beide stellingen gaat op, maar er is geen koe zo bont of er is een vlekje aan. Af en toe schijnen de oude wortels door.
De publicatie van het laatste manifest van de Gravensteengroep in De Standaard, afgelopen donderdag maakt dat duidelijk. Op pagina 1 van de krant kondigde een zogenaamde promobox aan: ‘Gravensteengroep keldert BHV-plan Di Rupo’. Op pagina 4 volgde een gelijkaardige titel boven een paginalang stuk en de opiniepagina’s 22 en 23 werden integraal gewijd aan het manifest. Tussendoor schreef hoofdredacteur Bart Sturtewagen een edito over BHV en de visie van de Gravensteengroep.
Gravensteenlogica
Behalve de plaats die de krant reserveert voor het manifest, valt ook de teneur in de artikels op. In zijn edito wandelt hoofdredacteur Bart Sturtewagen een heel eind mee in de logica van de Gravensteengroep. In het artikel op pagina 4 is het met een vergrootglas zoeken naar een kritische noot bij het manifest, alleen het afhaken van schrijfster Brigitte Raskin wordt vermeld.
De conclusie van de auteur laat aan duidelijkheid weinig te wensen over:
De politieke betekenis van de tekst is groot. Hij zet bakens. Het beeld ontstond dat alleen CD&V onder druk stond van de Vlaamse opiniemakers. Deze tekst legt ook Groen!, SP.A en open VLD het vuur aan de schenen. Tegelijk steunt de tekst de Vlaamse partijen omdat hij de Franstalige partijen duidelijk maakt dat er onder de Vlaamse opiniemakers weinig zijn die de Vlaamse partijen veel ruimte geven voor toegevingen. De tekst vernauwt ook sterk de ruimte voor een compromis.
Progressief
De collega van De Morgen trekt een dag later, op basis van dezelfde gegevens, een heel andere conclusie. ‘Gravensteengroep zoekt vergeefs schokeffect’ staat er boven het artikel waarin de onverschillige reactie van de onderhandelende partijen wordt geëtaleerd. Daarnaast worden ook vragen geplaatst bij het ‘links’ en ‘progressief’ gehalte van enkele leden van de Gravensteengroep.
Nog een dag later – in de zaterdagkrant – komt De Standaard terug op de zaak middels een essay waarin uittredend lid van de Gravensteengroep Brigit Raskin en Etienne Vermeersch, de man die pen vasthield uitgebreid aan het woord komen. In De Morgen volgde twee dagen later op de opiniepagina’s nog een flinke uithaal naar de Gravensteengroep van de hand van Jan Van Eeckhaut, broer van de bekende advocaat en lid van de Gravensteengroep Piet Van Eeckhaut.
Redactionele keuze
Alles samen besteedde De Morgen twee artikels, twee keer een halve pagina, aan de Gravensteengroep: een in toon (maar niet in onderwerpkeuze) neutrale redactionele bijdrage en een negatief opiniestuk. De Standaard bracht, naast een promobox op pagina 1, de opinie van de Gravensteengroep zelf over twee volle pagina’s. Daarnaast een voor de Gravensteengroep positief edito van de hoofdredacteur, een zowel in toon als onderwerpkeuze eerder subjectieve redactionele bijdrage en een neutraal essay van twee pagina’s. Dat maakt van De Standaard niet het partijblad van N-VA, maar het veronderstelt wel degelijk een redactionele keuze.
Journalist Tom Cochez licht bij de Antwerpse radiozender Radio Centraal de redactionele keuzes van De Morgen en De Standaard. U kunt het gesprek op de website van Radio Centraal herbeluisteren.
