Vier pagina’s en een edito reserveerde De Standaard afgelopen weekend voor ‘De maartbarometer De Standaard en VRT’. De VRT zelf ging er ook stevig tegenaan. De andere kranten brachten echootjes van het ‘nieuws’.
Te koop: nieuws. Nauwelijks journalistiek werk, vier pagina’s zo gevuld en voor een zeer schappelijke prijs. Extra’s: een likkebaardende Wetstraat en overname door andere media gegarandeerd. Tussen 28 maart en 15 februari liet De Standaard, samen met de openbare zender, onderzoeksbureau TNS Media een telefonische enquête afnemen bij 1.033 mensen. Het resultaat van die telefoontjes konden we uitgebreid lezen.
Hoogspanning
Hoeveel het door twee media te delen prijskaartje van zo’n enquête precies bedraagt, lezen we niet in het kadertje waarin de methodologie uit de doeken wordt gedaan, maar dat de investering heeft gerendeerd, leert de realiteit.
Hoewel elke politicus zijn antwoord standaard begint met ‘het zijn natuurlijk maar peilingen, maar’ staan dergelijke commerciële onderzoeken garant voor trillende zenuwen in de Wetstraat. Nog voor het grote publiek de resultaten te horen krijgt, gonst het al van de geruchten en worden resultaten driftig doorgestuurd per sms. De hele politieke klasse komt onder hoogspanning van een virtuele realiteit gebaseerd op duizend telefoontjes.
Voor de krant is het meer dan bingo. Het gaat om nieuws waar nauwelijks werk aan is – de grafiekjes lopen lekker binnen- én dat haast verplicht overgenomen wordt door andere media. Gratis reclame bij de concurrentie dus.
Sarkozy
Peilingen sluiten ook perfect aan bij de (al dan niet) stiekeme verzuchting van heel wat Wetstraatjournalisten en krantenbazen om ‘medespeler’ te zijn in de Wetstraat. Dat blijkt met peilingen ook aardig te lukken. Peilingen zijn al vaker bepalend gebleken voor de evoluties in ons politiek landschap. Het kartel dat in 2004 tot stand kwam tussen Cd&v en N-VA had veel te maken met een peiling die N-VA definitief onder de kiesdrempel zou begraven en de Cd&v die daarin de uitgelezen kans zag om gezamenlijk de macht van paars te breken.
Net over de grens mag de opvallende rol die de Franse president Nicolas Sarkozy voor zichzelf opeist in de internationale actie tegen het Libië van kolonel Kadhafi deels gelezen worden als het resultaat van een peiling in Le Parsien, die Sarkozy niet eens uitzicht gaf op de tweede ronde bij de komende presidentsverkiezingen.
En wat is het gevolg van deze jongste peilingen voor de politieke impasse in ons land? Die wordt er gewoon groter door. We kijken met z’n allen naar een bevreemdend schouwspel waarbij enerzijds niemand nog gelooft in een akkoord maar anderzijds niemand verkiezingen wil. Het gevolg is dat iedereen krampachtig probeert geen fouten te maken met het oog op verkiezingen die men tracht te voorkomen. Dat klinkt al even surrealistisch als de inherente vaststelling dat het wellicht wachten wordt op een enquête die een grote politieke aardverschuiving voorspelt. Mocht u gebeld worden, weet dan dat het lot van het land in uw handen ligt.
