Met enige verbazing zag ik zondagochtend de gastbijdrage Uitgezoomd en schermmoe: studenten eisen meer mogelijkheden van Fien Lampaert en anderen verschijnen op mijn Facebookfeed. Terwijl ik begrip kan opbrengen voor de uitdagende en moeilijke omstandigheden waarin studenten zich bevinden, kan deze brief mijn sympathie niet wegdragen. De flagrante onjuistheden die in de bijdrage staan, overschaduwen de pijnpunten die de studenten willen aankaarten.
Sta mij toe even toelichting te geven.
Toen er in maart 2020 overgegaan werd op een lockdown en Universiteit Gent overschakelde op online lesgeven, zat ik als studentenvertegenwoordiger (stuver) aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte op de eerste rij. Wekelijks hadden wij een overlegmoment met de decaan en de onderwijsdirecteur om de bezorgdheden van de studenten aan te kaarten en oplossingen te zoeken. Parallel aan dit overleg poogden de toegewijde stuvers in opleidingscommissies (OC) opleidingsspecifieke problemen te bespreken. Keer op keer ontstond er een constructieve dialoog tussen studenten en een welwillend faculteitsbestuur. Daarnaast contacteerden studenten zelf hun docenten met opmerkingen, stond de onderwijsdirecteur (digitaal) paraat en was er een specifiek e-mailadres aangemaakt voor coronagerelateerde problemen.
Hoewel ik in 2020 afgestudeerd ben – en dus stuver af ben – weet ik dat de huidige generatie stuvers dit werk voortzet: de wekelijkse overlegmomenten met de decaan en onderwijsdirecteur, de gewaardeerde inzet en input van OC-stuvers, ondersteund door de facultaire studentenraden en de Gentse studentenraad. Ik vind het daarom enorm jammer dat in deze brief de talloze uren – die studenten bovenop hun universitaire werklast uitvoeren – niet (h)erkend worden.
Ik wil graag ook aanstippen dat de stuvers op de hoogte waren dat deze brief circuleerde en een aantal opmerkingen en nuances hebben aanbevolen. Deze aanpassingen zijn uitgebleven, waardoor er – naast de verschillende taalfouten – foutieve informatie in deze brief staat. De aanname dat er geen on-campus lessen zouden plaatsvinden is er een van. Er wordt gestreefd naar minstens een contactmoment per week, per student in een modeltraject. De vraag voor een teruggave van het inschrijvingsgeld geeft daarnaast blijk van weinig kennis over de effectieve kosten van het hoger onderwijs en de besteding van het inschrijvingsgeld door de universiteit (wordt voorbehouden voor studentenvoorzieningen). Voor studenten die het financieel lastig(er) hebben of problemen ondervinden met het volgen van digitaal onderwijs biedt ook de sociale dienst van de UGent hulp en ondersteuning aan.
Daarenboven is er geen sprake van contractbreuk: het Onderwijs-en Examenreglement wordt nageleefd en elke studiefiche bevat een preambule in het rood omtrent aanpassingen naar aanleiding van coronamaatregelen. Studieplekken staan ter beschikking, mede dankzij de bevragingen van de Gentse studentenraad en de inzet van de studentenvertegenwoordigers. Er wordt dus wel degelijk iets gedaan met de talrijke enquêtes die studenten invullen, waardoor onder meer de standpunten rond cruciale practica en over code rood tot stand zijn gekomen.
De vraag om terug te keren naar de campus speelt misschien wel in op een verzuchting van veel studenten, het houdt geen rekening met studenten die behoren tot een risicogroep, of, die een risicopatiënt in hun bubbel hebben
Naast deze onjuistheden, vind ik het opvallend dat de auteurs stellen dat jongeren geen risicogroep zijn. Naast foutief is deze opmerking kort door de bocht. Voor zover geweten, blijven jongeren inderdaad in grote mate gespaard van zware klachten van het virus. De studentenpopulatie is echter diverser, niet enkel bestaande uit jongeren, maar ook uit werkstudenten en gepensioneerden. Studenten kunnen dus tot een risicogroep behoren, al dan niet door hun leeftijd, of door onderliggende aandoeningen (diabetes, astma et cetera). De vraag om terug te keren naar campus speelt misschien wel in op een verzuchting van veel studenten, het houdt geen rekening met studenten die behoren tot een risicogroep, of, die een risicopatiënt in hun bubbel hebben. Zij verdienen de nodige aandacht; hun stem telt ook.
Daarnaast vind ik het enorm oneerlijk dat de auteurs van de brief stellen dat ze “allesbehalve onderwijs ondergaan”. Docenten, assistenten en onderwijsbegeleiders doen hun uiterste best om kwalitatief onderwijs online aan te bieden. Velen hebben hun vakken heruitgevonden, hun leerstof aangepast en staan open voor de feedback van studenten. Dat niet elke docent aanpassingen heeft doorgevoerd is een jammere zaak, maar ook hier is er vanuit de stuvers opgeroepen om problemen te signaleren zodat deze aangebracht kunnen worden op de OC’s. Ik heb dus veel onbegrip voor de miskenning en onderschatting van het harde werk van de talloze medewerkers van de universiteit. Ik zou het ook heel verbazend vinden dat zij deze brief ondertekend hebben.
Dit gezegd zijnde, ik heb enorm veel begrip voor studenten die er door zitten, uitgezoomd en schermmoe. Ik begrijp dat dit een enorm lastige – en soms uitzichtloze – situatie is. Ik ga volledig akkoord dat mentaal welzijn prioritair moet zijn. Maar deze eis gaat voor mij verloren in de foutieve inhoud van deze brief – die getuigt van weinig inzicht. De uitspraak dat het afgelopen jaar er een was van “schaapachtig zwijgen” onder studenten ontkent de inspraak en inzet van stuvers, evenals de vele open brieven van studenten die sinds april 2020 verschenen zijn. De alarmbellen blijven weerklinken, de klepel tot rust brengen blijkt een moeizame opgave.
De Blandijn bezetten is in deze tijden geen optie. We kunnen enkel hopen dat de komst van het vaccin wat licht brengt. Hoop op een betere zomer, met een terrasje en een drankje. Hoop dat we elkaar snel weer kunnen omarmen.
Kan het zijn dat de gastauteur niet precies weet wat ‘onderkennen’ wil zeggen?
We hebben dit aangepast. Bedankt voor uw opmerkzaamheid.
Sta me toe dit wederwoord regelrecht naar de prullenmand te verwijzen.
Het lijkt immers wel of de auteur solliciteert naar een job in de administratie van de universiteit en dit nu doet ten koste van het recht van de studenten om onderwijs te krijgen op de manier waarop zij dat mogelijks het beste en meest geschikt achten. Alleen omdat ze zich wat gepasseerd voelde? Los van alle inspanningen die (overal) worden geleverd past de achterliggende ideologie alvast netjes in de gedachtegang van de huidige rector m.b.t. de coronamaatregelen.
Want kijk, daar wordt de morele beerput opengetrokken wanneer ze verwijst naar risicopatiënten. Even vergeten dat volgens die redenering ook het verkeer maar stante pede moet worden afgeschaft, want ook daar is iedereen een risicoslachtoffer natuurlijk.
De gedachte is zelfs gevaarlijk. Wat ze voorstaat is immers een omgekeerde wereld. Waarin gezonde mensen het moeten bekopen voor diegene die mogelijk niet zo gezond zijn of – juister – meer hulp nodig hebben. In het wederwoord is geen oproep tot solidariteit of laat staan een betere gezondheidszorg te horen. En misschien is dat laatste hier niet op zijn plaats. Dat kan ik mij best voorstellen. Maar evenmin die laatste regel, waarin ze schrijft dat de Blandijn bezetten in deze tijden geen optie is en dat we enkel kunnen hopen op de komst van het vaccin.
Het staat uiteraard iedereen vrij zo reactionair te zijn als de pest. Die vingerwijzing naar het inschrijvingsgeld is overigens in dezelfde orde als de burger die geen inspraak krijgt in de besteding van zijn of haar belastinggeld.
Wat wilt u hier zeggen? Ik begrijp niet dat u over morele beerput spreekt wanneer het gaat over risicopatiënten. En dat betogen nu weinig zin heeft, is vanzelfsprekend. En om het verkeer nu te vergelijken met de pandemie. Ik dacht dat er minder dan tweehonderd mensen gestorven zijn in het verkeer vorig jaar. Op sommige dagen hadden we zoveel coronadoden.
De opmerkingen die hier gemaakt worden, zijn misschien onjuist in uw ogen. Ik lees weinig tegenargumenten die steek houden.
Sterke bijdrage! Helemaal eens dat er inderdaad een hoop mensen zijn die echt wel moeite deden en doen om “er het beste van te maken”. Dat neemt wel niet weg dat voor een deel van de studenten dit inderdaad een uitzichtloze periode is…
We zullen m.b.t. de hogeschool- en universiteitsstudenten allicht pas tegen eind juni, begin juli weten wat de echte gevolgen zijn van de politieke keuzes inzake corona. Hoeveel studenten hun studie hebben afgebroken of stopgezet en vooral, welke studenten dat zijn. Zij die om hun studie te bekostigen bijvoorbeeld ook nog een job nodig hadden of zij die van thuis uit niet over de nodige ondersteuning konden beschikken. Het is al veel gezegd, deze crisis toont de ware mankementen van onze samenleving. Ik zou dat willen bijstellen: ‘onze’ reactie (op een gegeven zoals nu deze virale infectie) toont waar de pijnpunten liggen: het democratisch deficit en een quasi onbestaand solidariteitsprincipe. (Zopas nog vernomen dat Minister van BZ zonder boe of bah en op eigen houtje een ministerieel besluit heeft laten publiceren in het staatsblad dat de bestaande coronamaatregelen verlengd tot 1 maart. Maar van fascisme met de grote F mogen we natuurlijk niet spreken..)
Het democratisch deficit dus. Ook in het onderwijs.
En waarom eigenlijk? Ik bedoel, waarom maken we juist die keuze(s)?
Terwijl er ook andere mogelijkheden zijn.
Hier
https://www.youtube.com/watch?v=p_vAQyVlXzU
wordt bijvoorbeeld een mooi vergelijk gemaakt van de coronagolven in de verschillende landen in Europa, met én zonder draconische maatregelen. En raad eens?
Conclusie: dit had allemaal niet gehoeven. Dit had allemaal anders kunnen lopen. Maar om een of andere reden is dat niet zo gegaan. En neen, er is geen sprake van complottheorieën. Maar de pineuten zijn wel altijd dezelfde. En ook diegenen die er beter van worden.
Op Apache zijn bijvoorbeeld wel voldoende artikelen te vinden over de achterliggende mechanismen, maar opnieuw, om de een of andere reden wil of kan men daar geen conclusies bij maken. En misschien is dit hier ook niet echt de plaats, maar toch. Wanneer de vraagstelling uit het relaas verdwijnt, wanneer de achterliggende politiek niet wordt blootgelegd, dan kan je er vergif op innemen dat de volgende keer van hetzelfde laken een pak wordt gemaakt. (Wat ook keer op keer gebeurt.)
Dat is ook mijn grootste bezwaar bij bovenstaand wederwoord. Het is een en al aanvaarding, gebrek aan vraagstelling en ontwijking van de achterliggende motivering. Merk ook op hoe die pandemiematrix met kleurcodes die de universiteiten gingen gebruiken ondertussen gewoon een lachertje is geworden. Weg elke nuancering. Ondanks het feit dat we reeds lang voorbij de tweede golf zijn blijft alles code rood. Maar ja, oh ja, er is een nieuwe doelstelling gekomen: de vaccinatie en de groepsimmuniteit. En hoelang mag dit duren? Oh, zolang het duurt zeker..
Tenslotte: een gezondheidszorg die een tijdelijke ‘overrompeling’ niet aankan, is wat mij betreft geen gezondheidszorg die naam waardig. En als er een tekort of nood is bij de gezondheidsinstellingen, dan lijkt het mij niet meer dan normaal een zaak van de samenleving om die nood te lenigen en gewoon meer middelen daarvoor te voorzien. Dat is ware solidariteit. Niet, zoals nu, een volledige bevolking gijzelen met gebruikmaking van valse morele bezwaren zoals het mogelijke risico op besmetting terwijl iedereen al besmet is met het ding genaamd leven.
Het wordt hoog tijd om dat coronagedoe in haar ware proportie te stellen, zich te bevrijden van de macht van het getal en te handelen naar een menselijke moraal.
“ Het is een en al aanvaarding, gebrek aan vraagstelling en ontwijking van de achterliggende motivering. ”
Nee, dat is het niet. Kritiek op het beleid is meer dan welkom, als die gefundeerd is. U maakt bijvoorbeeld een vergelijking met het verkeer die geen steek houdt. U spreekt over “emotionele beerput” alsof iedereen die niet automatisch gekant is tegen de maatregelen wel enorm kortzichtig moet zijn. U post dan een link naar een filmpje waarbij de oversterfte in huidige epidemie vergeleken wordt met andere epidemieën, waarbij dan onduidelijk is of die vergelijking op basis van dezelfde parameters wordt gemaakt.
Niemand is tegen kritiek en al zeker niet op de overheidsmaatregelen, maar er kan pas constructief nagedacht worden indien de kritiek ook spijkers met koppen slaat en dat mis ik in uw redenering. Als u dat blinde aanvaarding wilt noemen, is dat uw zaak. Ik noem dat juist kritisch zijn.
Dit is bijvoorbeeld wat ik een kritisch artikel zou noemen met respect voor alle visies: https://www.covid-datascience.com/post/ivor-cummins-evaluating-some-european-unconventional-doubter-denier-viewpoints