Met mijn toenmalige vriendin en haar dochter hebben we op 1 januari 1988 'ja' gezegd tegen mekaar… we realiseerden ons project voor opvang van bejaarden in een nieuwe instelling. Het was een lange moeilijke weg, maar ik ben er blijven in geloven. En het staat er, nog altijd!
Het is gegroeid uit idealisme, met het idee dat onze ouderen recht hebben op een menswaardige betaalbare opvang als het alleen, of in de thuissituatie niet meer gaat.
Ik ben fier dat ik mee aan de wieg stond om dit project te realiseren: WZC Bremdael. We hadden snel een vergunning voor 60 rusthuisbedden en 60 serviceflats, in Herentals, de Antwerpse Kempen.
Mijn medevennoten hebben mij aan de kant gezet toen alles goed begon te draaien in juni 1998. Dat was een pijnlijke noot. Ik heb dit ondertussen een plaats gegeven, maar vergeten doe je dat nooit. Het blijft mijn levenswerk.
Onlangs zag ik Wivina Demeester in De Afspraak en deze zomer was Mieke Vogels ook al aan het woord in Terzake en schreef ze verschillende persteksten om op te komen voor het welzijn en de privacy van bewoners in ons WZC. Corona heeft zwaar ingehakt in de leefwereld van honderden ouderen in het WZC, bij hun familie en vrienden. Er komen recent veel verhalen aan het licht waar heel pijnlijke toestanden verwoord worden. Het ergste: dat bewoners 'gestraft' worden in afzondering!
Betaalbare opvang? Daar heb ik altijd naar gestreefd in Bremdael, de prijzen waren normaal. Dit is echter veranderd nadat ik er ben uitgezet. Recent kwam in de pers dat Armonea, met ongeveer 85 WZC's in België, al 2 keer is verkocht.
Vorig jaar werd het WZC Bremdael ook verkocht, voor maar liefst 7 miljoen euro, door Aedifica. Ik moest slikken toen ik dit las. Dat mijn levenswerk zo snel zou verpatst worden, had ik nooit gedacht.
Wat moet er dringend gebeuren om de WZC goed te laten functioneren?
- De personeelsnorm dringend verhogen, met name 'meer handen aan het bed'.
- De lonen voor alle 'zorgenden' aanpassen.
- De grote centra verbouwen en aanpassen voor opvang van kleinere woongroepen, woonzorgzones in onze steden en gemeenten zijn een nieuwe uitdaging. Mieke Vogels heeft als minister van Welzijn Huis Perrekes in Geel altijd naar voor geschoven als voorbeeld van hoe het anders kan. Ze maakte ook middelen vrij om samen met de bevlogen OCMW-secretaris van Wervik, Myriam De Loddere, een woonzorgzone te realiseren in Wervik. Deze voorbeelden zijn meer dan actueel in coronatijden en kunnen bovendien snel geïmplementeerd worden.
- De prijszetting moet aan banden gelegd worden: het gaat niet op dat een kamer in een WZC of een serviceflat van 24 tot 60 vierkante meter, minstens 700 euro per maand kost. Die prijzen moeten omlaag!
Voorbeeld: 745 euro voor een kamertje van 22 vierkante meter. In 2019 betaalde vzw Gildentuin, de vzw die het gelijknamige woonzorgcentrum in Londerzeel uitbaat, 1.099.054 euro huur. Het woonzorgcentrum dat in 2017 de deuren opende, telde dat bedrag neer voor de huur van haar gebouwen. Daarin worden in totaal 123 bedden aangeboden.
Als deze vier punten aangepakt worden, kan de zorg veel beter voor onze ouderen: de zorgsubsidies die nu voorzien zijn, komen ten goede aan de bewoners en het personeel en niet aan beursgenoteerde bedrijven. De huurprijzen die nu oncontroleerbaar moeten traceerbaar worden gemaakt, en de overheid moet maximum huurprijzen opleggen en die ook controleren.
Jammer dat Bremdael verkocht is voor het grote geld.
