Dit is een gastbijdrage. Een Apache-lezer levert met dit stuk een bijdrage aan het maatschappelijk debat. De auteur schrijft in eigen naam en is verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst.

Het kartel Geens-De Wever

Walter De Smedt
Walter De Smedt is kritisch voor de hervormingen die Minister van Justitie Koen Geens (CD&V) wil doorvoeren (Foto: Reporters © Jean Marc Quinet)
Koen Geens (Foto: © Jean Marc Quinet (Reporters))

Met verwijzing naar de standbeelden van Leopold II schreef Bart De Wever in De Tijd dat "een symbolische verwijdering de burgerlijke verzoening en verbinding kan bevorderen. In Antwerpen gebeurde zoiets recentelijk met het herdopen van het Delwaidedok in het Bevrijdingsdok, nadat historisch onderzoek onmiskenbaar het zeer laakbare optreden van de oorlogsburgemeester ten aanzien van de Joodse bevolking had aangetoond".

Bart De Wever die opkomt voor de burgerlijke verzoening en verbinding? Past hij zijn discours aan aan de in de coronacrisis duidelijk getoonde volkse solidariteit?

In de beginselverklaring van de N-VA staat het anders: separatisme is het doel. Welke verbinding wil De Wever dan? In mei 2019 stelde hij: “Identiteit kan de gemeenschap van zeven miljoen Vlamingen binden.”

Met dergelijke uitspraak bevorder je de burgerlijke verzoening met de vier miljoen andere burgers niet. Het is met dit identiteitsdiscours als met de van bij het begin en meermaals herhaalde aanwijzing van de PS als baarlijke duivel. De PS krijgt de schuld van alles wat in dit land mis gaat. Scheiden én binden gaan niet samen en maken een coalitie onmogelijk.

Het éne woord is ook het andere waard, vooral als het in een nota wordt opgetekend. Neem de veiligheidsnota van N-VA ‘Eerst handelen, dan controleren’ uit september 2016. In die nota stelde N-VA het volgende voor: 'Bij een ernstige bedreiging van de openbare orde en publieke veiligheid kan de Nationale Veiligheidsraad bij dreigingsniveau 4 de noodtoestand uitroepen. Die beslissing moet binnen de vijf dagen bekrachtigd worden door het parlement en geldt voor drie maanden. Dan kunnen bestuurlijke overheden onder meer bijeenkomsten verhinderen, huisarrest opleggen en propaganda verbieden. Ook preventieve detentie wordt mogelijk.'

"Dan verschuift de gerechtelijke controle naar achteraf”, verklaarde De Wever het voorstel aan VRT. “In zo’n context moet je eerst handelen en daarna pas controleren.”

Waren er dan geen journalisten om duiding te geven bij deze berichtgeving? In welk regime kan de bestuurlijke overheid bijeenkomsten verhinderen, huisarrest opleggen, aan preventieve detentie doen, propaganda verbieden? Waarom mag controle daarop pas nadien gebeuren? Wie kan mij tegenspreken wanneer ik stel dat de door De Wever voorgestelde maatregelen zoveel zijn als ingrepen die door een dictatuur worden gebruikt?

In welke maatschappij komen wij terecht indien de solidariteit enkel geldt voor het eigen volk? Erger nog: in welk bestel komt dat eigen volk dan terecht? Als dit de canon is die Jan Jambon aan Vlaanderen wou opleggen zitten wij opnieuw in de zwartste bladzijden van de Vlaamse geschiedenis.

Kartel

De verwijzing naar oorlogsburgemeester Delwaide roept ook een ander belangrijk element op. Delwaide was de kopman van de Antwerpse katholieken. Het zijn ook deze die nadien de collaboratie snel op het achterplan hebben geschoven om hun eigen betrokkenheid te minimaliseren.

Deze 'binding' stak met het kartel tussen CD&V en N-VA succesvol terug de kop op en werd nadien nooit echt beëindigd. Wie de moeite wil doen om de door justitieminister Koen Geens (CD&V) doorgevoerde hervormingen naast de veiligheidsnota van N-VA te leggen, kan merken dat Geens gewoon uitvoering gaf aan de door De Wever gedane voorstellen. Hierin ligt dan ook de ware betekenis van de uitspraak van De Wever bij de mislukking van de Koninklijke opdracht van Geens als bemiddelaar. Hij noemde Geens zijn 'compagnon de route', die je niet laat vallen.

Terwijl De Wever in de kibbelregering voorhield de grondwet in de koelkast te houden, trachtte Geens deze ontwerpen, in stukken gesneden en in andere titels verborgen, met een gewone meerderheid in te voeren. Daarbij werd de wetgever met de hulp van twee experten en twee procureurs-generaal bij de neus genomen en dermate bedrogen dat er een parlementaire onderzoekscommissie voor nodig was om de gemoederen te bedaren. Maar de voor de afkoopwet verantwoordelijke justitieminister kon ontkomen. Om de kibbelregering in leven te houden werd hij zelfs niet gehoord.

Omdat hij niet werd aangesproken kon Geens doorgaan. Maar zijn plan tot oprichting van een Brussels High Court, een door de Grondwet verboden uitzonderingsrechtbank voor en door zakenadvocaten, was een stap te ver. Daarvoor kon hij niet langer een meerderheid vinden.

Rechtsstaat

De hervormingsdrift van de justitieminister kent echter geen grenzen. Nu maakte hij gebruik - misbruik - van de coronacrisis om langs die weg belangrijke wijzigingen te verkrijgen in de strafprocedure. Maar de voorstellen stuitten op collectief verzet van de Adviesraad van de Magistratuur, het College van Procureurs-Generaal, de Hoge Raad voor Justitie, en de advocatenordes. Ze stelden dat de rechten van verdediging en het principe van openbaarheid van rechtspraak op de helling zou staan.

Een magistraat van cassatie, Jean de Codt, die voorheen reeds publiekelijk had verklaard dat ons land een schurkenstaat wordt, wijst er nu op dat de heimelijke hervorming onder het mom van urgentie de groeiende kloof tussen de rechterlijke en de uitvoerende macht bevestigt.

Wie het nu nog niet heeft begrepen zal het nooit snappen. Separatisme is geen einddoel, maar slechts een middel om wat anders te verkrijgen: de hervorming van de basisbeginselen waarop onze rechtsstaat en onze welvaartsstaat zijn gebouwd. Daardoor wordt de tweede vraag, te weten hoe de burgers in een onafhankelijk en soeverein Vlaanderen zullen moeten leven, belangrijker dan de vraag of er al dan niet een onafhankelijk Vlaanderen moet komen.

In welk regime komen wij terecht indien het kartel tussen De Wever en Geens een “Forza Flandria” wordt? Koen Geens was er, hoewel niet zonder hapering, in geslaagd een masker te dragen. Dat is nu gevallen. Daardoor is ook het nooit verbroken kartel met De Wever opnieuw zichtbaar.

LEES OOK
Walter De Smedt / 16-12-2021

De pleinvrees van het parket in het schandaal van de Slachthuissite

De illegale praktijken van het Antwerpse stadsbestuur moeten ook strafrechtelijk beteugeld worden.
slachthuissite
Walter De Smedt / 30-07-2019

De splitsing van Justitie is een dure zaak

Volgens professor staatsrecht Vuye is er één domein waarin een splitsing van ons land relatief eenvoudig is: Justitie. Maar Walter De Smedt waarschuwt dat een eventuele splitsing…
POLITICS FEDERAL PARLIAMENT PLENARY SESSION