Eén keer werd dat de partij bijna noodlottig: onder premier Martens zorgde het rakkettendossier zowel binnen de regering als binnen de partij voor grote verdeeldheid. In zijn memoires noemt Martens zijn toenmalige vice-premier Willy Claes (sp.a) “staatsdragend” omdat hij het verzet van de socialisten kon temperen. Intussen is de christelijke volkspartij een partijtje geworden. Afgezien van de oorzaken van deze afgang zou het nog erger kunnen worden. Want het rakkettendossier is terug van nooit weg geweest.
F-35
Beatrice Fihn, de directrice van de Internationale Campagne voor de Afschaffing van Kernwapens, die in 2017 voor haar organisatie de Nobelprijs voor de Vrede kreeg, is in haar interview op Knack.be niet mals voor ons land:
“Jullie regering is ronduit hypocriet”, klinkt het. De Belgische regering keurde in 2015 inderdaad een resolutie goed om nucleaire wapens van het Belgische grondgebied te verwijderen. Maar het gebeurde niet. En toen er in 2017 moest gestemd worden over het VN-verdrag voor een verbod op kernwapens stuurde ons land zijn kat. Dat 122 landen het verdrag wél goedkeurden en uit een bevraging blijkt dat twee derde van de Belgische burgers het verdrag steunt, heeft daar niets aan gewijzigd. Jarenlang heeft de andere “tjevenstreek” gewerkt: bevestigen noch ontkennen.
Intussen werd de modernisering van de rakketten door de havik van de CD&V, Pieter De Crem, zorgvuldig voorbereid. Om de nu door onze grote bondgenoot te leveren raketten te kunnen dragen zijn nieuwe vliegtuigen nodig. Hoewel de F-35 voor de andere opdrachten sterk in gebreke blijft, is dat het enige vliegtuig dat als bommenwerper van de nieuwe atoomwapens in aanmerking komt.
Daarom werd De Crem er de onvoorwaardelijke promotor van. Dat de regering intussen dezelfde keuze maakte, brengt ons opnieuw in een “hypocriete” toestand: als je miljarden investeert voor de drager kan je de gratis “bagage” niet meer weigeren.
Wat moet er dan gebeuren indien driekwart van de bevolking zijn zin krijgt en wij bedanken voor het vergiftigd Amerikaans geschenk? In het beste geval is de keuze van de F-35 nog niet zo gek: als de lange reeks van gebreken aan het toestel het aan de grond houdt, kunnen de vliegtuigen naast de nieuwe bommen gaan staan.
Ezel
Minister De Crem wil niet enkel een versterkte band met de NAVO en het daarachter schuil gaande militair-economisch complex. Hij wil daarom de andere band, deze binnen zijn partij met de linkervleugel, zeg maar met Beweging.net, doorknippen. Dat is voor een neocon een erg logisch standpunt. Dat de partij daardoor de goed 800.000 mensen, die via Arco hun spaargeld verloren aan het schuldig verzuim van de Dexia-bankiers, dreigt te verliezen is voor hem geen punt.
De CD&V is immers, als volkspartij, vervangen door de NV-A. De Crem, die van zijn eigen partij geen zitje meer kan verwachten, doet dus wat vele CD&V-kiezers hem hebben voorgedaan: een ezel loopt waar de peen hem wordt voorgehouden.
Hoewel De Crem voorhield dat hij het federaal bekeken had en hij het nog enkel in het 'Kremlin' van zijn eigen verruimde gemeente zou maken, werd hij plots gepromoveerd tot de niet onaardige job van minister van Binnenlandse Zaken. Tegelijk werd zijn tegenstander Kris Peeters naar Europa verkast.
Nu kan De Crem met de andere sterkmaker van zijn partij, op de andere belangrijke post van Justitie, zorgen voor de lopende zaken. En ook die andere partijgenoot is, als bij toeval, een erg actieve neocon. Want ook Koen Geens ging onvoorwaardelijk in het zog van de grote Amerikaanse bondgenoot varen: zijn afkoopwet was een copy-paste van het door zijn confrater-justitieminister Holder uitgedokterde systeem om de roekeloze bankiers van het militair-economisch complex die de financiële crisis veroorzaakten uit de wind te zetten. Zijn justitiehervorming bracht hem, net als de heer Trump, in aanvaring met de basisprincipes van de rechts- en de welvaartstaat, wat hem de vernedering koste meermaals door het grondwettelijk Hof te worden teruggefloten.
Waar haalden zowel De Crem als Geens de “power” om, tegen een behoorlijk deel van de eigen achterban in, uit te voeren wat ons van over de grote plas wordt opgedrongen? De kleurloze Beke die intussen openlijk heeft moeten bekennen dat hij al die tijd over het paard werd getild was duidelijk geen beletsel. In de eigen partij is het nu letterlijk huilen met de pet op. Het zal De Crem en Geens worst wezen: het neoconservatisme kruipt waar het niet lopen kan.
