Een buitenvervolgingstelling is geen beslissing over schuld en boete maar betekent enkel dat er volgens de rechter zelfs geen 'aanwijzingen' zijn van schuld. Omdat die raadkamer, een kamer van de rechtbank, met gesloten deuren werkt, betekent dat dan ook dat het dossier nooit in openbare zitting zal worden behandeld en het zonder meer zal verdwijnen naar de catacomben van het justitiepaleis.
Heeft de burger-belastingbetaler dan niet het recht om door een publiek debat inzage te krijgen: wie deed wat, waarom gebeurde het, wat zijn de gevolgen? Welke krachten spelen hier? Wie wordt door wie beschermd?
Zijn er dan echt geen aanwijzingen dat er wat is misgelopen en heeft de burger-belastingbetaler dan niet het recht om daar door een publiek debat inzage van te krijgen: wie deed wat, waarom gebeurde het, wat zijn de gevolgen? Welke krachten spelen hier? Wie wordt door wie beschermd? Dergelijke vragen hebben in de geschiedenis van de mensheid tot verregaande acties geleid. Beseft ons beleid wel wat de gevolgen zijn van dergelijke beslissing? Of wentelen alle Belgen, in hun comfort, zich in totale onverschilligheid?
Aanwijzingen
Peter Dedecker, kamerlid voor N-VA, noemt het terecht de grootste welvaartsvernietiging sinds WO II: “2,5 miljard euro voor de eerste redding van Dexia, 4 miljard euro voor de redding van Dexia Bank België (vandaag Belfius) en nog eens 2,9 miljard voor de derde redding van Dexia in 2012. Bovenop deze 1.000 euro per Belg kostte ons dat tot nu toe nog een ratingverlaging, de Arco-coöperant z'n spaarcenten, het faillissement van de Gemeentelijke Holding en de staatswaarborgen op de restbank hangen de komende decennia nog als een zwaard van Damocles boven de staatskas.” Hoe kan een procureur beweren dat er geen 'aanwijzingen' zijn dat daar strafbare feiten bij gepleegd werden?
Onafhankelijk?
Van het parket, de procureur des Konings, wordt beweerd dat het onafhankelijk en onpartijdig is. Zo stond het ook in de wet. Eén wet heeft daar komaf mee gemaakt. Door de wet van 25 april 2007 werd het strafrechtelijk beleid de uitsluitende en persoonlijke bevoegdheid van de justitieminister.
Waar voorheen de rechtsspraak, de beslissingen van de rechtbanken en hoven van beroep onder toezicht van het hof van cassatie en met commentaar van de academische wereld zorgden voor een eensluidende rechtsspraak die aangaf waar de prioriteiten liggen en tegen wat en hoe moet worden opgetreden, is dat nu een persoonlijke én politieke beslissing geworden: enkel de justitieminister beslist en de parketten, de procureurs-generaal en de procureurs mogen er enkel een advies bij geven.
Alle parketmagistraten zijn echter verplicht uit te voeren wat de minister door zijn strafrechtelijk beleid beslist. Onafhankelijk kan je dat niet meer noemen.
Parket
Hoe het daardoor met het parket is vergaan werd door de wetgever grondig onderzocht. De parlementaire onderzoekscommissie op de Kazachgate, op het ontstaan en de toepassing van de afkoopwet, stelde alle 'disfuncties' vast die je kan bedenken.
De éne procureur-generaal moest bekennen dat hij had gelogen wanneer hij publiekelijk verklaarde in de diamantdossiers de advocaten van de diamantairs aan de deur te hebben gezet: bleek dat hij met hen in het geheim overlegde om de politieke besluitvorming te beïnvloeden.
De andere procureur-generaal werd betrapt op de toepassing van een nog niet gestemde wet, die zelfs nog op een advies van de Raad van State wachtte. Hij gaf daarenboven instructies om hem in deze onwettelijke toestand persoonlijk te raadplegen. Het werd in de verslaggeving zo goed als vergeten. Bedacht dan niemand van onze vertegenwoordigers in welk 'regiem' je terecht komt indien dat wordt weggestoken?
Arco
Waartoe zijn de schurken van de Schurkenstaat in staat? Achthonderdduizend Arco-coöperanten werden ronduit bedrogen: hen werd wijs gemaakt dat hun geld spaargeld was en het veilig met staatswaarborg werd besteed.
De bankiers van Dexia belegden het spaargeld echter roekeloos en op de meest riskante wijze zodat ze alles verloren. Is dergelijk massaal en brutaal bedrog dan niet strafbaar en zijn er dan in het tien jaar durende onderzoek geen 'aanwijzingen' van gevonden?
Is dergelijk massaal en brutaal bedrog dan niet strafbaar en zijn er dan in het tien jaar durende onderzoek geen 'aanwijzingen' van gevonden?
Hoewel hier, zoals het in de bendeaanslagen wél gebeurde, geen bloed vloeide, is de maatschappelijke weerslag even groot: 800.000 burgers zijn hun centen die ze door werken hebben verdiend kwijt door de 'disfuncties' van bankiers en politiekers. Het gebeurde bovendien op georganiseerde wijze en met valse communicatie: dus met opzet. In andere dossiers noemt het parket dat bendevorming.
Beweging.net
In het handvest van de opvolger van het ACV, Beweging.net, langs welke organisatie de 'investeringen' gebeurden staat onder punt 11 wat de doelstelling van de organisatie is: "Een democratie vereist een goed werkende wetgevende, rechterlijke en uitvoerende macht. De besluitvorming stoelt op democratisch verkozen mandatarissen. Tegelijk is er overleg met organisaties en burgers en aandacht voor vormen van participatieve democratie. Werknemers hebben inspraak in hun ondernemingen. De burger kan de rechtsregels afdwingen via een doeltreffende en toegankelijke rechtsbedeling en via sociale acties.”
Worden de ARCO-coöperanten voor een tweede maal bedrogen? Door welke doeltreffende en toegankelijke rechtsbedeling kan de burger hier de rechtsregels afdwingen? Door een buitenvervolgingstelling waardoor hij zelfs niet kan weten wat het langdurig onderzoek aan het licht heeft gebracht? Wie is er nog verbaasd dat de groene jasjes door gele hesjes worden vervangen?
