Het bestaan van zo’n fonds lijkt zinnig, vooral omdat de initiatiefnemers hun keuze verdedigen (of veeleer deze suggereren) door er op te wijzen dat vrouwen voorzichtiger zijn in hun beslissingen en hun strategie dan mannen. Waarom dat zo is laten ze in het midden.
Tussen haakjes laat ik het duiveltje op mijn linkerschouder opmerken dat de raad van bestuur van de bank die dit fonds uitgeeft, níet uit een significant aantal vrouwen bestaat. Deze bank leeft dus niet na wat het fonds dat zij uitgeeft propageert. Maar ach, wie zeurt daar nu om.
Hebben de mensen die dit fonds bedachten de voorbije jaren al eens met honderdtwintig kilometer per uur op het linkerbaanvak van een Belgische autosnelweg gereden?
160 kilometer per uur
Dus: vrouwen zijn béter in beheren van bedrijven. Ze zijn voorzichtiger, beschaafder enzovoort dan hun mannelijke evenknie. Ze zijn minder agressief, meer empathisch, en zo verder. Uitstekend gedaan, dames. Een minder agressieve wereld: die hebben we dringend nodig.
Maar hebben de mensen die dit fonds bedachten de voorbije jaren al eens met honderdtwintig kilometer per uur (of net iets meer - al zal ik dat om evidente redenen zelf niet toegeven) op het linkerbaanvak van een Belgische autosnelweg gereden? Of elders? In dat geval zouden ze ervaren dat ze al snel een kleine, krachtige auto achter zich aan krijgen. Met een bestuurder die absoluut hun achterbumper als trofee wil. Een bestuurder die hen vervolgens, wanneer ze er in geslaagd zijn naar rechts uit te wijken, als een raket voorbij steekt. Makkelijk honderdzestig kilometer per uur.
Komt het u bekend voor?
Espresso’s als ontbijt
Vroeger — andere tijden, inderdaad — werd zo’n opdringerige auto bestuurd door een (jonge) man. In Italië bijvoorbeeld, waar we de slechtste combinatie ervoeren: gasten die een paar espresso’s namen bij wijze van ontbijt en dán achter het stuur van een Duitse of Italiaanse sportauto sprongen. Hier is het al niet béter. Mannen, altijd agressief in het verkeer. Etcetera.
Maar steeds vaker overkomt het me dat ik op de snelweg in mijn achteruitkijkspiegel een jonge vrouw zie achter het stuur van die kleine snelle auto.
Zonder vrouwonvriendelijk te willen zijn: de evolutie is duidelijk. Vrouwen, zeker de jonge generatie, zijn niet voorzichtiger dan mannen. Ze zijn niet minder assertief. Niet in het verkeer, elders ook niet.
Waarom mogen alleen mannen psychopaten en sociopaten en in meer algemene zin ergerlijke en schadelijke klootzakken zijn?
Waarom zouden ze overigens minder assertief wíllen zijn dan mannen? Waar komt die notie vandaan dat vrouwen doetjes moeten zijn? Dat ze geen risico’s horen te nemen, dat ze diplomatisch te werk moeten gaan daar waar mannen met hun vuile voeten door bedrijf of werkplaats baggeren? Dat alleen mannen hun organisatie en zelfs het leven van hun medewerkers voortdurend in gevaar mogen brengen, en beslissingen nemen op basis van het niveau van sommige elementaire chemische stoffen in hun hersenen? Waarom, met andere woorden, mogen alleen mannen psychopaten en sociopaten en in meer algemene zin ergerlijke en schadelijke klootzakken zijn?
Haantjesgedrag afstraffen
Want ook dat beeld is seksistisch en vooringenomen en paternalistisch. Het gaat ervan uit dat vrouwen in de eerste plaats al een biologische neiging hebben tot non-agressief gedrag, en ten tweede agressiviteit ook niet kunnen (of mogen) aanleren.
Alsof vrouwen altijd het sloofje in het huishouden en op de werkvloer zijn, alleen maar goed in ‘zachte’ beroepen waar in de eerste plaats empathie nodig is. Dat ze geen goede soldaten kunnen zijn. Dat ze geen goede chauffeurs kunnen zijn (of agressieve). En dat de bedrijven die zij runnen, wel, misschien toch wat zachter en voorzichtiger zijn, maar wél, blijkbaar, succesvol. Tja, net alsof je die kwaliteiten nodig hebt, vandaag, als bedrijfsleider, in het huidige economische klimaat.
Al die seksistische kletspraat moet er dus uit, pronto.
Vrouwen roemen om hun beschaafde kenmerken, en mannen maar het leven van anderen laten verknoeien — die vlieger gaat niet op
Want eigenlijk zijn het de mannen waar iets aan gedaan moet worden. Vrouwen roemen om hun gebrek aan agressiviteit is de verkeerde boodschap. De juiste boodschap zou zijn: mannen straffen om hun teveel aan haantjesgedrag, hun paternalisme, hun neerbuigendheid ten overstaan van het andere geslacht. Niet meer beleggen in bedrijven waar de vertegenwoordiging in raden van bestuur, uitvoerende comité’s en andere organen de 50:50 niet benadert.
Vrouwen roemen om hun beschaafde kenmerken, en mannen maar het leven van anderen laten verknoeien — die vlieger gaat niet op.
En nu, jongedame, wil ik eerst even rustig terug naar het middenvak vooraleer u mijn bumper eraf rijdt.
De nieuwe en vooral zeer vrouwvriendelijke thriller van Guido Eekhaut heeft als titel Slender Man en verscheen bij Uitgeverij Vrijdag. Een 'intrigerende thriller' volgens de Vrij Nederland thrillergids en met vier sterren beoordeeld door boekensite Hebban.Bewaren
Bewaren