Zo, opgelost. Over naar de orde van de dag. Het nieuwe circulatieplan in Gent. Daar komt geheid hommeles van. De helft van de nieuwsredactie van de VRT werd naar Gent gestuurd om live verslag te kunnen uitbrengen van alle verwachte moeilijkheden, nog voor het plan in werking trad.
De andere helft vertoefde op Vlaamse wegen om te berichten over de Ronde van Vlaanderen. Dat fietsevenement zorgde voor een collectief delirium, een verlies van verstand, van rede. Op Radio 1 was zelfs geen plaats voor de Heilige Mis, wat op zich een goede zaak is, maar dat de heiligheid naar kasseistroken werd verplaatst, waar mannen, die hun benen scheren, met zeemvellen in hun broek met een fiets over rijden, daar werd geen frons bij getrokken. Het voetbal werd zelfs naar het tweede plan geschoven.
En dan won een Waal in de tricolore. Woehaa! Dat moet hard aankomen bij de burgemeester van Antwerpen die 400.000 euro veil had om de start van de koers naar zijn stad te halen.
Echt? De burgemeester van Antwerpen heeft lang niet zo’n mooi weekend gekend. Enkele vruchten van het harde labeur dat hij de afgelopen jaren heeft verricht, werden geplukt. De mangel van de kracht van zijn verandering draait uitstekend.
Dat mooie weekend begon op vrijdag toen de Vlaamse diversiteitsambtenaar Alona Lyubayeva de laan werd uitgestuurd. Officieel gebeurde dat omdat Lyubayeva een slecht rapport had gekregen. Maar het is geen geheim dat ze op gespannen voet leefde met haar voogdijminister die - op zijn zachtst uitgedrukt - een andere visie heeft op diversiteit, racisme en gelijke kansen. Mevrouw Lyubayeva had daar kritiek op. Dat was haar job. De betrokken minister zag dat anders. Weg ermee. De oppositie en het middenveld, een uitzondering niet te na gesproken, zweeg en keek de andere kant op.
Het wisselvallige weer van zaterdag kon de pret niet bederven. De aanwezigheid in de koekenstad van toprenners, die absoluut niets te vertellen hadden, was groot nieuws en hield de media in haar macht. Maar ondertussen werd, volledig los van enige politieke druk, in Brussel het orgelpunt voorbereid. Het voorspel dat op zondag - een stralende lentedag, uitstekend om te koersen - leidde tot zo’n overweldigend orgasme bij enkele N-VA-excellenties, dat ze op dit eigenste moment nog schokkend nahijgen. Unia besloot om haar juriste Rachida Lamrabet te ontslaan. Officieel gebeurde dat omdat er tijdens een gesprek tussen de Uniadirectie en Lamrabet naar aanleiding van Lamrabets uitspraken over het boerkaverbod ‘andere elementen naar boven kwamen die leidden tot een vertrouwensbreuk’.
Wat kan het de burgemeester dan schelen dat een Waal die koers won? Hij kan immers niet één, maar twee punten afvinken op zijn bucketlist.
Het gif dat zich sinds Zwarte Zondag sluimerend een weg heeft gebaand in de politiek, de instellingen, de ambtenarij en bij uitbreiding in onze samenleving, komt hiermee helemaal aan de oppervlakte. De groene draak van afgunst, hebzucht en onverdraagzaamheid richt zich stilaan ten volle op en spuwt vuur naar al wie anders durft te denken, die een andere gedachte is toegedaan en die die durft te uiten. Ook al is dat hun professionele plicht.
Vanmorgen verdedigde de minister van Defensie onze jongens in Irak. Zij gooien daar bommen om onze democratie te vrijwaren. Dat daar burgerslachtoffers bij vallen is onfortuinlijk. Bovendien vallen die burgerslachtoffers niet door onze bommen. De minister zei dat we goed moeten beseffen hoe groot en ernstig de bedreiging is die een wreedaardige organisatie als IS voor ons vormt. Hoe ernstig en gevaarlijk IS ook moge zijn, hoe wreed haar aanslagen en acties, de bedreiging voor een democratische samenleving is vele malen groter als mensen met een pijnlijk andere mening of boodschap de mond wordt gesnoerd en bij het groot vuil worden gezet. Wat dan overblijft, is één boodschap, één mening. Die van één leider.
Overigens ben ik van mening dat Rachida Lamrabet de prijs van het Vrije Woord verdient. Omdat haar woord pijn doet en tot nadenken dwingt.
