Dit is een gastbijdrage. Een Apache-lezer levert met dit stuk een bijdrage aan het maatschappelijk debat. De auteur schrijft in eigen naam en is verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst.

Armoede. Vertel maar een ander verhaal

Matthias Somers
Matthias Somers
Matthias Somers

Want hoe kunnen we onszelf wijs maken dat iedereen in België aan het begin van het leven dezelfde kansen krijgt, hoe kunnen we onszelf wijsmaken dat wie in rijkdom leeft dat louter te danken heeft aan hard werken en een flinke dosis lef en dat die verschillen in rijkdom dus te rechtvaardigen zijn, wanneer de startposities zo verschillen? In 2010 bedroeg het nettovermogen van een arm gezin 2.800 euro, dat van een rijk gezin meer dan 705.000 euro: gaan we echt beweren dat een kind uit het ene gezin hetzelfde duwtje in de rug krijgt wanneer hij aan zijn leven begint als een kind uit het andere gezin? Geloven we echt dat het fortuin van de ene niets te maken heeft met het gebrek aan fortuin van de ander?

Maar spreken over ongelijkheid is niet verstandig. Vertellen dat de veel grotere kansen van de ene de weinige kansen van de ander hypothekeren, zou te veel mensen tegen de haren strijken. Want wat wij hebben, dat hebben we te danken aan onze eigen kunde, aan ons eigen talent, aan onze ambitie en onze werkethiek, en is voor iedereen die maar een beetje z’n best doet net zo bereikbaar. Bezit ik als dertigjarige honderd keer meer dan mijn buurman die even oud is? Dan betekent dat dat ik honderd keer harder heb gewerkt. Toch? – Spreek er niet over. Vertel liever over armoede, da’s veel makkelijker. Iedereen is immers tegen armoede, iedereen kan zeggen dat het toch een schande is, iedereen wil wel eens een centje geven aan een steunactietje hier en een projectje daar. Spreek dus niet over ongelijkheid. Spreek over armoede.

Spreek uw verontwaardiging uit over hoeveel kinderen in armoede moeten opgroeien – maar vertel niet hoe hun armoede mee veroorzaakt wordt door onze eis dat de carrousel waarop we rondjes draaien steeds sneller, steeds harder moet gaan. Vertel niet dat er dan onvermijdelijk mensen zullen afvliegen, en dat we hen er niet terug op laten klauteren. Vertel niet dat wij onze maatschappij zo georganiseerd hebben dat mensen worden afgerekend op de vraag hoe productief ze zijn, hoeveel toegevoegde waarde ze leveren, welk bedrijf hen op welke manier kan inzetten om er zoveel mogelijk profijt uit te halen. Vertel er niet bij dat wanneer iemand door geen enkele onderneming gewenst is, wanneer zij blijkbaar meer kosten dan opbrengen, wanneer zij dus blijkbaar van geen nut blijken te zijn, vertel niet dat we hen dan met de nek zullen aankijken. Vertel niet dat we hen zullen zien als een last die te zwaar is om dragen. Vertel niet dat er voor hen eigenlijk geen plaats meer is in onze maatschappij. En vervolgens pinnen we een papier op hun rug, en op dat papier staat in grote letters hun misdaad beschreven: Gij zijt niet productief genoeg, gij brengt niets op, gij zijt een kost die weegt op onze bottom line.

Armoede. Vertel toch maar liever een ander verhaal.

LEES OOK
Karl van den Broeck / 22-08-2023

Waarom voedselbonnen voor leefloners geen goed idee is

Het Amerikaanse systeem van voedselbanken is duurder en veel minder effectief.
Persoon komt voeding halen bij de Gentse voedselbank.
Thibault Coigniez / 04-07-2023

Gebrek aan geld doet sociaal beleid in Denderstreek stokken

Lokale besturen pleiten voor een herverdeling van het Gemeentefonds.
Ninove
Liesbet De Kock / 23-01-2023

Als zelfs miljonairs willen dat we het geld bij de rijksten halen

Superrijken zijn een deel van het probleem, niet van de oplossing.
Phil White tax the rich