Jambon

Inderdaad, wie de rol die Jan Jambon binnen de Vlaamse Beweging speelde kent, kon bij zijn aanstelling als minister van Binnenlandse Zaken in de regering Michel I gedonder verwachten. Ook Bart De Wever dus. Hij was het die eind 2005 Jambon overhaalde om (partij)politiek actief te worden bij N-VA en hij wist bijzonder goed welk vlees hij in de kuip had. Met Jambon haalde De Wever een absoluut zwaargewicht uit de Vlaamse Beweging die zwalpte tussen het Vlaams Blok en N-VA binnen.

Vlaamse onafhankelijkheid is het ultieme doel. Of dat bereikt wordt met de stoottroepen van het Vlaams Blok, dan wel met de gerationaliseerde Vlaams-nationalistische emotie van N-VA, is van ondergeschikt belang. Door Jambon voor die laatste optie te strikken, duwde De Wever een belangrijke dominosteen omver in de strijd tussen VB en N-VA.

Het symbolisch belang van Jambons keuze voor N-VA kan moeilijk onderschat worden. In zijn slipstream volgde uiteindelijk het leeuwendeel van de Vlaams-nationalistische kern van het Vlaams Belang de weg naar N-VA.

Opnieuw Actueel

De zaak-Chovanec brengt Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) in nauwe schoentjes. Jambon verklaarde formeel dat hij indertijd, als bevoegd minister van Binnenlandse Zaken, nooit iets over de zaak had gehoord. Intussen stapelen de getuigenissen zich op dat op z'n minst zijn kabinet op de hoogte was van het overlijden van de Slovaak Jozes Chovanec, na brutaal politiegeweld in een cel in de luchthaven van Charleroi.