Antwerpse bos- en zeeklassen: een afrekening

Deze cijfers staan in schril contrast met de goednieuwsshow van de Antwerpse schepen voor onderwijs Claude Marinower (Open Vld), die afgelopen jaren voortdurend beweerde dat het nieuwe systeem veel efficiënter en eerlijker is, en er nu meer kinderen op uitstap zouden kunnen dan vroeger. Uit onderzoek van Apache blijkt dat de hervorming vooral kansarme kinderen treft.

Dat schepen Marinower uiterst creatief omspringt met cijfers, blijkt verder ook uit het financiële plaatje rond de verkoop van de openluchtverblijven. Het was de bedoeling dat de drie gebouwen verkocht werden, maar twee gebouwen bleven jarenlang leegstaan en leverden miljoenen euro's minder op dan begroot. Een van de drie gebouwen mocht daarbij contractueel niet eens verkocht worden, zo bleek achteraf.

De openluchtverblijven staan voor veel Antwerpenaren symbool voor het apparaat van maatschappelijke voorzieningen dat door een traditie van socialistische gemeentebesturen werd ontwikkeld. Het sluiten van de openluchtverblijven was een duidelijke breuk met het verleden, en schepen Marinower stelt dan ook alles in het werk om een rooskleurig beeld op te hangen van een nieuw beleid dat orde op zaken stelt in een verouderd socialistisch systeem.

Ouders en medewerkers uit het stedelijk onderwijs spreken van een politieke afrekening, waarbij geen enkel protest werd geduld.

Alles wijst erop dat de hervorming van de Antwerpse bos- en zeeklassen werd gezien als symbooldossier in de ontmanteling van socialistisch erfgoed door het nieuwe stadsbestuur.