De Standaard deed vorige zaterdag (4/2) wat journalistiek geacht wordt te doen: ontmaskeren. De krant deed dat op een eenvoudige maar bijzonder efficiënte wijze. Aan de hand van concrete voorbeelden toonde ze hoe Dries Van Langenhove via zijn kanalen op sociale media ranzige en racistische complottheorieën de wereld instuurt.
De krant was nog niet gedrukt of Dries Van Langenhove kondigde al zijn vertrek uit de Kamer aan. Als we Tom Van Grieken, voorzitter van Vlaams Belang, mogen geloven, was dat vertrek al lang gepland en had het niets met de publicatie te maken.
Die uitleg is even geloofwaardig als de complottheorieën die Van Langenhove verspreidt. Op de achtergrond spelen het hangende racismeproces tegen Van Langenhove en - vooral - de hoop van Vlaams Belang om door N-VA in 2024 aan de boezem te worden gedrukt als een Vlaamse Regering moet worden gevormd.
Al is dat laatste wellicht een iets te simpele voorstelling van de feiten. De snelheid waarmee Tom Van Grieken zich plat op de buik smeet, geeft aan dat er achter de schermen andere krachten aan het werk zijn. Krachten die van oordeel zijn dat de kaarten voor Vlaamse onafhankelijkheid nog nooit zo goed hebben gelegen. Krachten die bereid zijn heel ver te gaan voor die onafhankelijkheid. Al te opzichtige neofascisten lopen daarbij beter niet in de schijnwerpers. Ze zijn ongetwijfeld dienstig voor de grote zaak, maar de Vlaamse grondstroom uitdiepen doen ze bij voorkeur achter de schermen.
Wetstraatwatchers zien in het vertrek van Van Langenhove een electorale aderlating voor Vlaams Belang in Vlaams-Brabant waar de eindbaas van Schild & Vrienden in 2019 flink wat stemmen haalde. Maar wat is het probleem als het plan is om straks toch samen de onafhankelijkheid voor te bereiden, wie weet in kartel naar de kiezer te trekken?
De verloren stemmen vallen rechtstreeks in de mand van lokaal N-VA-boegbeeld Theo Francken. Inderdaad, het boegbeeld van de rechtse flank van N-VA dat zijn lezingen indertijd liet beschermen door Schild & Vrienden.
Inhoud
Diezelfde Wetstraatwatchers tonen al langer veel meer interesse in het spel dan in de knikkers. Hun focus ligt bij de poppetjes en de kleine oorlogjes. Politieke spindoctors maken daar handig gebruik van om de aandacht af te leiden en frames te zetten. Een van die frames is dat N-VA wel wil met Vlaams Belang als de meest zichtbare extreme individuen aan de kant gaan. Naast Dries Van Langenhove worden dan ook figuren als Filip Dewinter of Sam van Rooy genoemd.
Vlaams minister Zuhal Demir (N-VA) liet zich al ontvallen dat Van Langenhove als zoenoffer niet zal volstaan. Enkel ‘alle extremisten aan de deur zetten’ kan helpen om in 2024 een coalitie te vormen tussen N-VA en Vlaams Belang. Eerder liet N-VA-voorzitter Bart De Wever al iets soortgelijk verstaan: Vlaams Belang moet aangebrande figuren buitengooien als het met N-VA wil regeren.
Anders gezegd: N-VA heeft geen probleem met de inhoud waar Vlaams Belang voor staat. De partij heeft alleen maar problemen met enkele al te opzichtige racisten en propagandisten.
Hoogste regionen
Vanzelfsprekend is het ranzige discours van dergelijke figuren gif voor een democratie, maar een veel groter gevaar schuilt in de impliciete normalisering van de inhoud die Vlaams Belang propageert. In 2004 werd de partij veroordeeld voor racisme. Nadien veranderde ze van naam. De inhoud wijzigde op geen enkel moment.
De vraag van N-VA – of bij uitbreiding van de krachten die Vlaanderen onafhankelijk willen zien worden – om verder aan de verpakking te sleutelen is behalve gevaarlijk ook volstrekt ongeloofwaardig.
Tom Van Grieken haalde persoonlijk Van Langenhove binnen. Dat gebeurde op een moment dat Van Langenhove was ontmaskerd als een racistische en seksistische neofascist. Van Grieken wist perfect welk vlees hij in de kuip had. Ook vandaag neemt hij trouwens op geen enkele wijze afstand van Van Langenhove.
In het artikel Het duistere netwerk van Dries Van Langenove en in de reeks Het Heilig Belang toonde Apache aan hoe de entourage van Van Langenhove niet enkel haar extremistisch gedachtengoed maar ook de figuren die daarvoor staan naar de hoogste regionen binnen de partij bracht. De acties en de toon van iemand als Europees Parlementslid Tom Van den Driessche verschillen nauwelijks van wat Van Langenhove uitkraamt.
Krassen
Wie meent dat Vlaams Belang er de voorbije jaren gematigder op is geworden, vergist zich dus deerlijk. De lijst met voorvallen die het tegendeel tonen is lang. Wat Tom Van Grieken wel met succes heeft gedaan, is een laagje vernis op zijn partij zetten. Hijzelf vervelde van de man die een school binnenviel om een halalbarbecue te verstoren en daarbij Zwan-worsten (met varkensvlees) in het rond te gooien tot een soort ideale schoonzoon in maatpak.
Dat vernis verblindt met succes de buitenwacht. Media treden de partij al te vaak tegemoet zoals ze dat met alle andere partijen doen. Doet een krant zoals De Standaard haar werk, dan ontstaat er een lelijke kras en kan de partij niet snel genoeg schakelen.
Het is cruciaal om die krassen te blijven maken en te tonen wat het Vlaams Belang echt is. Een uitgesproken neofascist minder in de Kamer is daarbij vanzelfsprekend een goede zaak en Tom Van Grieken plat op de buik zien gaan is ook best vermakelijk. Maar de echte uitdaging, met het oog op 2024, reikt verder.
Maar ik wil er nog een vraag aan toevoegen: hoe geloofwaardig is de eis van Bart De Wever aan het adres van VB om zich te ontdoen van alle ranzige figuren?
Ook de leiding van N-VA is één en al ranzigheid. Herinner u het ranzige vocabularium van De Wever toen hij over de Vivaldi partijen (voor de draaiende camera van Gert Verhulst aan het Willemdok) beweerde dat ze op hun knieën zouden moeten, en dan véél zouden moeten doorslikken. Herinner u zijn begroeting van z’n achterban na de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2018: “jullie zijn mijn schild-en-vrienden!”
Herinner u dat hij op geen enkel moment van ranzige N-VA figuren als Theo Francken of Karim Van Overmere afstand heeft genomen. Of dat hij, toen de kartelpartner CD&V eiste dat hij Dedecker niet in dat kartel zou toelaten, onmiddellijk plechtig beloofde dat hij voortaan nooit meer zou toegeven aan de vraag van anderen om zich te ontdoen van samenwerken met ranzige figuren.
Welk moreel gezag heeft De Wever nog om zo’n regel te stellen aan anderen, waar hij die regel zelf niet naleeft.