De Europese Unie gaat 723,8 miljard euro verdelen over de lidstaten om de economie, in tijden van corona, een forse impuls te geven. Follow the Money maakt zich ernstige zorgen over de manier waarop het geld verdeeld wordt en vooral welke voorwaarden eraan gekoppeld zijn. Zo hebben de meeste parlementen van de lidstaten geen inspraak gehad in de deal die door de regeringsleiders werd beklonken. De kans bestaat dat ze, net zoals de Grieken tijdens de eurocrisis, gegijzeld zullen worden door Europa. Ze zouden verplicht kunnen worden om – onder dwang – hervormingen door te voeren op pensioenen, de arbeidsmarkt, belastinginning en het bestrijden van corruptie.
Minneapolis behoudt zijn politiekorps
Bijna anderhalf jaar nadat een blanke politieman van Minneapolis George Floyd vermoordde, hebben de burgers van de stad beslist om het politiekorps dan toch niet af te schaffen. Na het incident gingen er stemmen op om een departement van Openbare Veiligheid op te richten dat veel minder zou steunen op gewapende agenten en meer op hulpverleners en straathoekwerkers. Het voorstel werd met 57% van de stemmen verworpen, wat wil zeggen dat 43% het wel steunde. Dat wordt gezien als een duidelijk teken dat er een mentaliteitswijziging bezig is in de Verenigde Staten over de rol van de politie in de samenleving. Mother Jones en The Conversation hebben het verhaal.
Archeologie versus politiegeweld
Rekto:verso publiceerde een artikel dat perfect past in de discussie die in Minneapolis wordt aangewakkerd. Het blad vertelt hoe Forensic Architecture, een multidisciplinaire groep van onder meer kunstenaars en wetenschappers, zich al een decennium lang in ‘tegenonderzoek’ bekwaamt: hoe kunnen we machtsmisbruik door de overheid voorkomen? Met architecturale technieken en technologie ontmaskert het collectief beeldmanipulatie en stelt het staatsgeweld aan de kaak.
Kaalslag in Nicaragua
Op de COP26 in Glasgow worden dure eden gezworen dat er binnenkort geen bomen meer mogen worden gekapt. Hoe rampzalig de huidige situatie is, blijkt uit een explosief dossier van Organized Crime and Corruption Reporting Project (OCCRP) over Nicaragua. Het land heeft het tweede grootste regenwoud op het Amerikaanse continent op zijn grondgebied. Elk jaar wordt daar 2,56 procent van gekapt. Dat heeft alles te maken met president Daniel Ortega. Die maakt bevriende bedrijven en organisaties rijk door hen de toestemming te geven enorme stukken regenwoud te rooien. De corruptie in het nationale bosagentschap wordt door hem en zijn entourage georganiseerd. Bij de nakende verkiezingen zullen er maar weinig oppositieleden op de kieslijsten staan. Ortega heeft een groot deel van hen laten arresteren. De strijd tegen ontbossing is dus vooral een strijd tegen corruptie en autoritaire regimes die zoete broodjes bakken met de houtindustrie.
Abicht, Pinxten, Loos en Holemans
Onze collega’s van UITPERS publiceren geregeld interessante boekbesprekingen. En het moet gezegd dat de oogst aan interessante boeken dezer dagen erg groot is. Wie er vooraf als eens mee wil kennismaken of zijn leeservaring wil toetsen aan die van erudiete recensenten kan hier terecht. Met bijzondere vermelding voor de boeken van Ludo Abicht (Anarchisme. Van Bakoenin tot de Commons, lees ook het interview dat Apache eerder publiceerde), Rik Pinxten (Humanisme in woelige tijden), Herman Loos (Homo Deliveroo, lees ook het interview dat Apache eerder publiceerde) of Dirk Holemans, Marie-Monique Franssen en Philsan Osman (Voor wie willen we zorgen – Ecofeminisme als inspiratiebron).
Doorbraak van Le Pen
Frankrijk worstelt met het fenomeen Eric Zemmour, maar heeft een lange traditie van extreemrechtse leiders die een brede aanhang verwerven. Het begon in 1984 met de doorbraak van Jean-Marie Le Pen, de stichter van het infame Front National. Médiapart reconstrueert de opgang van de peetvader van het West-Europese (ook Vlaamse) rechts-radicalisme, de man die met een openlijk racistisch discours de publieke opinie vergiftigde en mobiliseerde. Médiapart brengt ook in herinnering dat het François Mitterrand was die erop aandrong het cordon médiatique rond Le Pen te doorbreken. Met de racistische politicus deelde hij zijn afkeer voor het gaullisme. Een perfide monsterverbond met extreemrechts moest helpen om de socialistische president in het zadel houden. De rest is geschiedenis.
