Coca-Cola vs. statiegeld
Frisdrankgigant Coca-Cola ramde de boodschap tijdens de zomerfestivals nog eens door de keel van de nietsvermoedende muziekliefhebber: Coca-Cola = recyclage. Achter de schermen blijkt de Amerikaanse multinational een iets ander deuntje te zingen, onthult The Intercept. Een recyclage-organisatie die gefinancierd wordt door het bedrijf zette haar voeten stevig in het zand toen in de Amerikaanse stad Atlanta een plan voor het invoeren van statiegeld op tafel kwam te liggen. 'A big No.' Nochtans laten landen met statiegeld vaak betere recyclagecijfers optekenen dan landen zonder.
Coca-Cola staat niet alleen met zijn verzet tegen statiegeld. De hele (fris)drankenindustrie staat op de rem. Dat de invoering van statiegeld hen een flinke duit zou kosten, is daar wellicht niet vreemd aan.
Een vloggende dochter
Wat als je pakweg zesjarige dochter haar eigen YouTube-kanaal wil opstarten? En wat als ze met dat kanaal al gauw een schare kijkers (en het daarbij horende advertentiegeld) verzamelt? VPRO volgde drie kindvloggers en hun ouders in hun zoektocht naar kijkers en volgers. Ze filmen hun meest banale dagelijkse bezigheden - van shoppen tot een beurs voor YouTubers bezoeken, of zetten een heuse thuisstudio op om kleurrijk slijm te maken of het nieuwste speelgoed uit te pakken (ja, het louter uit de verpakking halen van speelgoed is goed voor honderden kijkers). Eén moeder heeft zichzelf uit noodzaak zelfs gepromoveerd tot manager van haar online immens populaire dochter.
Dat een andere moeder haar driejarige dochter continu voor de camera zet, maar wel vindt dat ze toch gewoon kind moet kunnen zijn, doet enigszins de wenkbrauwen fronsen. Zolang het maar leuk blijft, zeker?
De biomassazwendel
Hoe lossen we de klimaatcrisis op? Het is zonder twijfel het allesbepalende vraagstuk van onze tijd. Van zonnepanelen en windmolens tot het opvangen en opslaan van CO2: de voorgestelde oplossingen zijn legio, maar daarom niet allemaal even effectief of doordacht. Soms zijn ze zelfs compleet contraproductief, zoals het verbranden van 'bosbiomassa' (lees: bomen) om zogenaamd hernieuwbare energie op te wekken. The New York Review of Books schrijft dat dit er net voor zorgt dat de CO2 in de atmosfeer toeneemt. Toch wordt deze 'oplossing' omarmd door onder meer de Europese Unie, de Verenigde Staten, Japan en Canada.
Hout is in de EU zelfs goed voor 35% van de hernieuwbare energie. Onder het mom van hernieuwbare energie worden dus Amerikaanse bomen en eeuwenoude Slowaakse bossen gekapt.
Op het algoritme van de verontwaardiging
Facebook is niet hetzelfde als vrije meningsuiting, het is geoptimaliseerde algoritmische uitvergroting van verontwaardiging. Dat schrijft technologiemagazine TechCrunch als antwoord op een speech van Facebook-baas Mark Zuckerberg. In die speech klopt 'Zuck' zichzelf op de borst als voorvechter van de vrijheid van meningsuiting. Op zijn platform geeft hij naar eigen zeggen "iedereen een stem". Niet dus, volgens TechCrunch. Wat we op Facebook te zien krijgen is geen chronologische weergave van wat elke 'vriend', bedrijf of organisatie te zeggen heeft. De News Feed is een door een algoritme gecureerde selectie van de posts waar het meeste interactie van verwacht wordt.
In de praktijk betekent dit maar al te vaak dat aan verontwaardiging en polarisering voorrang wordt gegeven, dat de meest extreme standpunten, of vergezochte samenzwering het meest aandacht krijgen. Dit soort posts lokken reactie en tegenreactie uit. Ze zorgen ervoor dat mensen langer op het platform blijven. Zo kan Zuckerberg deze hoge 'kijkcijfers' aan adverteerders voorleggen.