Bij de Antwerpse stadskrant prijkte zijn rubriek 'Minimaal' op de voorpagina. Het was het favoriete rubriekje van Christian Van Thillo, zijn toenmalige uitgever.
Voor zijn theatergezelschap schreef Verhoye met zijn kompaan Piet Piryns, hilarisch politiek cabaret in de traditie van Bertold Brecht en Boris Vian.
De huidige generatie standupcomedians komt vandaag amper tot aan hun enkels.
Zijn grote tegenstander was in die tijd Philip Dewinter, de kopman van het Vlaams Blok in Antwerpen met wie hij voortdurend in de clinch lag. Verhoye liet zich echter nooit intimideren, ook niet wanneer zwarthemden van het VMO voor de deur stonden.
In 2013 trok Verhoye zich terug in de Ardennen. Apache bood hem aan om ook voor ons een column te schrijven. Jarenlang deed hij dat belangeloos. Zijn rubriek doopte bij 'Koro'. De titel verklaarde Bert als volgt: "Chinees zelfstandig naamwoord. De hysterische overtuiging dat je penis steeds kleiner wordt".
Mensen die graag de grootste hadden maar die in realiteit over een "klein pietje" beschikten, waren dan ook zijn favoriete doelwit.
In 2016 interviewde Ingrid Van der Veken haar voormalige collega Bert Verhoye in de onvolprezen Apache-reeks 'Gegeven woord'. Als laatste eerbetoon aan Bert, publiceren wij het opnieuw.
Een paragraaf ligt ons nauw aan het hart en zal ons - beloofd, Bert - blijven leiden in onze inspanningen om een onafhankelijk, professioneel en kwaliteitsvol nieuwsmedium uit te bouwen.
"Ik blijf geloven dat er behoefte is aan een of twee goede kranten, een goede internetsite. Pers waar een mens wat aan heeft, die niet stoelt op roddel of sensatie. Bestemd voor wie nog het verschil wil zien tussen simpele mensen en misdadigers. Het is hoog nodig dat er zo’n pers komt. Alleen: wie gaat die financieren?”
De redactie van Apache biedt de familie en vrienden van Bert Verhoye haar innige deelneming aan. Wij zullen het ons blijven verwijten dat we met de redactie nooit tot in Wallonië zijn geraakt om Bert een verrassingsbezoek te brengen.
Zangers dromen ervan om op het podium te sterven. Revolverhelden sterven het liefst met hun laarzen aan. Bert Verhoye, de geniale 'stukjesschrijver, eindigde vorige week zijn laatste Koro met een forse oplawaai voor zijn favoriete schietschijf van de voorbije jaren. Voor iemand die bleef schrijven tot zijn laatste ademtocht, zijn de laatste woorden ("wordt vervolgd") uitzonderlijk toepasselijk.
"Naast vliegtuigen en tanks heeft De Wever ook een Vlaamse coda.
Daarin bekleedt de vlag de ereplaats.
Niet De Vlag, dat was iets anders.
De vlag.
Of de vod, volgens Liesbeth Homans.
Om de vlag te laten wapperen is er wind nodig.
Hoe meer wind, hoe meer wapper.
Waar politici bijeen komen is er veel wind. Dus veel wapper.
Er is ook een Vlaamse hymne.
Die moet iedereen van buiten kennen, behalve de voetballers
(wordt vervolgd)"
Bert Verhoye zal voor ons altijd 'een van ons' blijven. Een journalistiek geweten. Een rots in de branding en een lichtend voorbeeld voor een hele generatie journalisten die geloven in de kracht van onafhankelijke en kritische dwarsliggers.
En - last but not least - een van de grappigste mensen van het land.
Want het mag niet té serieus worden.
Jammer genoeg was het nieuws van zijn overlijden bloedernstig.
Vaarwel, Bert.
Karl van den Broeck
Hoofdredacteur Apache
