Publieke eigendom in de uitverkoop
Lokale overheden in Groot-Brittannië hebben sinds 2014 meer dan tienduizend bibliotheken, speeltuinen, gemeenschapscentra en andere publieke eigendommen verkocht om de besparingen van de centrale overheid te bekostigen. De totale opbrengst was 9,1 miljard pond en een deel van dat geld wordt gebruikt om de ontslagpremies van ambtenaren en ander personeel te kunnen betalen. Dat blijkt uit een grootschalig onderzoek van Bureau of Investigative Journalism, HuffPost UK en verschillende regionale journalisten. Het beleid van austerity dat sinds de regering van David Cameron gevoerd wordt, en waarbij de fondsen voor lokale overheden met 60% zijn gedaald, hakt er dus diep in. Lokale dienstverlening wordt geschrapt en gebouwen verkocht om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen.
Austerity zorgt dus niet enkel voor het verlies van dienstverlening en de jobs die daarbij horen, maar ook voor een serieuze afkalving van het publiek patrimonium.
Op de koffie met extreemrechts
Het aantal geweldsincidenten door extreem- en radicaal-rechtse groeperingen neemt ook in Nederland toe. Waarom worden en blijven mensen actief bij dergelijke niet zelden gewelddadige groeperingen? Onderzoekster en journaliste Nikki Sterkenburg zoekt een antwoord op die vraag en daarom spreekt ze vaak met geradicaliseerde Nederlanders. In de podcast van de Universiteit van Leiden legt ze uit hoe ze precies te werk gaat, en wat ze zoal heeft meegemaakt.
‘Ze hebben me wel eens uitgenodigd om het dak van de moskee op te gaan met een spandoek, dat gaat me echt te ver.’
De paradox van Manchester
Net als in zoveel andere Europese steden swingen de vastgoedprijzen in Manchester de pan uit en draaien de betonmolens op volle toeren. Tegelijk kampt de Noord-Engelse stad met een ongeziene dakloosheid. Hoe is dat mogelijk, en waarom is het probleem in Manchester nog groter dan elders? Prospect Magazine wijst op de enorme investeringen uit vooral uit China in grote, prestigieuze vastgoedprojecten, terwijl er aan de onderkant van de markt bespaard wordt op allerlei voorzieningen en steunmaatregelen worden geschrapt die wonen voor lage inkomens betaalbaar kon houden. De populariteit van de stad bij jonge middenklassers duwt ook nog eens de huurprijzen de hoogte in.
De dakloosheidscrisis beperkt zich al lang niet meer tot enkelingen, in Manchester dreigen volledige families op straat te komen staan.
Denemarken vs vluchtelingen
In december vorig jaar kwamen in verschillende Deense steden duizenden mensen op straat om te protesteren tegen de afbraak van burger- en mensenrechten van erkende vluchtelingen. De 'paradigmashift' die de rechtse minderheidsregering met de steun van de nationalistische, conservatie Deense Volkspartij goedkeurde heeft als doel om erkende vluchtelingen zo snel mogelijk terug te doen keren naar hun thuisland. De regering tast doelbewust de grenzen van het Vluchtelingenverdrag af. MO* Magazine onderzocht welke gevolgen die shift heeft voor vluchtelingen in het Scandinavische land.
Terwijl Syrische vluchtelingen aanvankelijk hun best moesten doen om te integreren, een leven op te bouwen, en dus onder andere Deens te leren, krijgen ze nu te horen dat ze het liefst zo snel mogelijk terug moeten keren. En daarbij schuwt de regering de spreekwoordelijke stok niet.
Walmart, toonbeeld van gecentraliseerde economische planning
De geglobaliseerde economie wordt vandaag gedomineerd door megabedrijven als Walmart die volgens onderzoekers Leigh Phillips en Michal Rozworski toonbeelden zijn van zo vaak verguisde gecentraliseerde economische planning, schrijft In These Times. Walmart concurreert natuurlijk met andere megabedrijven, maar de interne werking van het megabedrijf is het resultaat van uitgekiende centrale planning. Deze complexe planning wordt mogelijk gemaakt door de evolutie van informatietechnologie die sinds de jaren zeventig de verwerking van miljoenen gegevens mogelijk maakt. Voor de auteurs toont Walmart, dat met een omzet van 500 miljard dollar vergelijkbaar is met een land als Zwitserland, dat economische planning wel mogelijk is.
Al zal er dan wel gewerkt moeten worden aan het democratiseren van die planning, want net als de Sovjet-Unie is Walmart niet enkel een geplande economie, maar ook een autoritair regime waar de CEO's wil wet is.
